Passen en meten?

woensdag 18 november 2015

Oudtshoorn (dag 2)

Vandaag gaan we de passen route rijden. We beginnen met de Schoemanskloof. Wat een prachtig gebied is het hier. We vervolgen onze weg en komen na kilometers aan bij de Swartbergpas. Een heel steile smalle kronkelige weg, dirty road, veel bochten en prachtige uitzichten. Wat een machtige bergen en kloven. Majestueus die enorme rotswanden langs een riviertje wat slingert door het gebergte heen. Echt een heel aparte belevenis.

Na de pas gaan we door naar Prince Albert maar dat plaatsje valt erg tegen. We komen langs de Kredouwpas. Daarna door naar de Meiringspoort, weer een weg/pas die door de bergen heen snijdt met erg mooie kloven. Nu nog 106 km om weer in Oudtshoorn uit te komen.

Ontploffingsdrif … we komen rare namen tegen hier is dus weer één. Denk dat het gerelateerd is aan de massa stenen die beneden aan de berg liggen, bewust gedaan d.m.v. ontploffing?

We hebben erg genoten van de Swartbergpas, de bergen /rotsen zijn zo ontzettend hoog, volgens mij ook hoger dan de gorges in de Provence. In ieder geval was het een verschrikkelijk mooie route met heel smalle weggetjes en diepe afgronden.

De Swartberg is een bergketen die de scheiding vormt tussen de vlakten van de Grote Karoo en de valleien van de Little Karoo. Men kon niet anders dan om de bergketen heen gaan, totdat besloten werd om een pas aan te leggen. Een eerste poging werd gedaan door John Tassie, maar hij kwam niet verder dan 6 kilometer. Wat hem niet lukte, lukte Thomas Bain wel. Hij werkte met 200 gevangenen aan de pas, die meer dan 120 jaar later nog steeds aanwezig is in zijn oorspronkelijke vorm.

Eenmaal weer bij Buffelsdrift Game Lodge aangekomen zien we een kudu lopen. Wat een prachtig dier is het en imposant zo vlakbij. Kijkt niet op of om als je er dicht bij staat. Gauw het fototoestel gepakt en plaatjes schieten. Ben niet ontevreden over het resultaat .. zitten een paar heel mooie bij.

Gisterenavond hebben we kudu gegeten bij het restaurant vandaag zijn we voor destruisvogelbiefstuk gegaan om een vergelijking te kunnen maken met morgen . Echt prima, zo lekker mals, het smelt op je tong. We zijn benieuwd naar de biefstuk morgen op de struisvogelfarm.

De grotten in!

dinsdag 17 november 2015

Van Knysna naar Oudtshoorn

Na een stevig ontbijt gaan we omstreeks half 9 op weg. Het is half bewolkt (eerst nog wat foto’s gemaakt van het buffet want dat zag er voortreffelijk uit). Onderweg naar George zijn de bergen erg groen. Wat een verschil met de Oostkaap en Freestate. Nog 10 dagen voor we richting huis gaan. Het afscheid van Zuid Afrika komt nu echt dichtbij. Nu eerst op naar de mooie passen en de Cango Caves. Oudtshoorn schijnt ook een heel mooi plaatsje te zijn, dus wie weet wat we daar gaan tegenkomen. Links weer het uitzicht op de prachtig blauwe Indische Oceaan. Halverwege de stad George (wat een luxe panden) nemen we de N 12 en rijden via de Outeniqua pas. Er lopen baboons op de weg. Het landschap lijkt hier op wat we al een aantal keren eerder in de Provence en de Franse Alpen hebben gezien. Na de pas, waar we jammer genoeg aan onze kant van de weg geen stopplaatsen hebben, slaan we af. Hier zien we struisvogels en wijnranken en het landschap wordt meer heuvelachtiger. We komen nu zelf ook het bord “Aftrekplek” tegen aan de kant van de weg (zie ons eerste blog). We rijden langs ons onderkomen (Buffelsdrift) richting de Caves via de “Schoemanspoort” (ook een pas). Bij de Caves aangekomen hebben we een tour geboekt (van een uur) die start om 1 uur. Het is nu half twaalf en we drinken eerst koffie met een broodje erbij. We trekken onze bergschoenen aan. Warm gekleed hoeft niet want het is daar zo’n 18 graden.

We gaan van start om 1 uur, veel uitleg van een gids, maar jammer van de groep Japanners die overal doorheen kletsen en voordringen zodat je maar weinig kan verstaan van wat de gids te vertellen heeft (het is echt niet te geloven, ze gedragen zich overal zo, dat hebben we vorig jaar ook in de VS gemerkt). Maar ik zoek op internet wel wat op over de historie en hoe het allemaal heet, als ik het kan vinden. (zie hieronder dus een klein stukje)

Na de prachtige tour door de caves (mooie warme kleuren en de vreemdste pegels/vormen) rijden we de weg weer terug naar Oudtshoorn en gaan we naar onze overnachtingsplek “Buffelsdrift Game Lodge” waar we twee nachten logeren in een luxe tent aan het water. We zijn erg benieuwd hoe dat eruit ziet. Het lijkt ons wel erg leuk. Er kruipt een schildpadje over de weg en we kunnen hem nog net ontwijken …. ze lopen niet zo hard, hahaha!

We hebben echt een geweldige tent (nr. 2) gekregen met een badkamer en een buitendouche en een heel breed bed. Aan het water waar ook hippo’s zwemmen (als je ze kan zien maar dan moeten ze natuurlijk wel in de buurt zijn). Heel romantisch, met ook ligstoelen op een houten terras aan het water.

Je mag er niet zwemmen i.v.m.de hippo’s . Aan de overkant zien we olifanten lopen, dit zijn de tamme olifanten waarmee mensen kunnen wandelen onder begeleiding van een gids.

We zijn wel gewaarschuwd voor de herrie die de Egyptische ganzen, ook ’s nachts, veroorzaken. Maar daarvoor hebben ze wattenbollen en oorproppen staan die je kunt gebruiken. We schieten ze wel af, hebben ze morgen hier genoeg vlees voor het diner!. Internetverbinding is niet al te goed, dus uploaden zit er niet in.

Nu hebben we ons genesteld op de ligstoelen en genieten van het uitzicht en het kleine beetje zon op ons kleine terras. De tent is erg groot en heeft ook super grote ramen van gaas die ’s avonds afgedekt kunnen worden met tentdoeken. Ook vanuit de badkamer (2 wastafels, toilet, bidet en ligbad en plenty of room) kijk je uit op het meer. We hebben ook een koelkast gevuld met mini flesjes drank, blikjes bier, nootjes, flesjes wijn, etc.

Nog wat foto’s gemaakt van het uitzicht en daarna zijn we richting restaurant gelopen om daar straks om 7 uur te gaan dineren, jeetje wat klinkt dat decadent, gewoon eten dus!. We hebben al gereserveerd en inmiddels drinkt Hannie al 2 weken lang elke avond witte wijn … niet best dus maar wel lekker. Thuis maar weer afkicken. Aangezien ze niks gewend is staat ze na 3 slokjes al op d’r kop maar dat verdwijnt gelukkig na een uur weer …. Heb je dus maar kort plezier van! Het eten was weer geweldig lekker.

We gaan onze tent opzoeken in het donker, lekker genieten en slapen! Tot morgen …!

Nog een stukje over de Cango Caves wat ik op internet heb gevonden:

De Cangogrotten (Engels: Cango caves, Afrikaans: Kangogrotte) zijn een stelsel van grotten vlakbij Oudtshoorn in de provincie West-Kaap. De grotten liggen in de Zwarte Bergen in de Kleine Karoo. Het complex is verdeeld in drie gedeelten (Cango 1, 2 en 3) met een gezamenlijke lengte van meer dan 4 kilometer. De eerste en grootste kamer is ongeveer 90 meter lang, 50 meter breed en tot 18 meter hoog.

De grotten werden al door de San als schuilplaats gebruikt. Er zijn een heleboel San-tekeningen te vinden op de ingangsmuren. De kennis van de grot raakte verloren, en in 1780 werd de grot herontdekt voor een plaatselijke boer, Jacobus Van Zyl, toen die op zoek was naar verloren gelopen vee. Later heeft hij die grotten verder verkend en heeft de eerste kamer ontdekt.

De Cangogrotten worden tot de mooiste grotten van de wereld gerekend.

Een stalactiet is een pegel aan het plafond van een grot, die achterblijft door neerslag uit of stolling van een vloeistof. Voorbeelden van neerslaande stoffen waaruit stalactieten kunnen ontstaan zijn de mineralen calciet en gips. Deze slaan neer uit verzadigd water.

Het grondwater, dat door het plafond van de grot sijpelt, blijft daar in de vorm van een druppel hangen. Door verlies van koolzuurgas slaat de opgeloste calciet tegen het plafond neer als een minuscuul mineraaldeeltje. Dit herhaalt zich bij de volgende druppels en na jaren vormt zich een pegel. Het duurt soms wel duizend jaar eer zich een centimeter stalactiet gevormd heeft.

Een stalagmiet is een druipsteenpilaar van calciet die vanaf de grond omhoog gegroeid is. Stalagmieten komen voornamelijk voor in druipsteengrotten.

Het water dat uit de stalactieten druipt, valt op de vloer. Door de schok slaat het calciet in het water neer en de rest vloeit weg of verdampt. Dit proces herhaalt zich en na verloop van tijd is een opwaarts groeiende pendant van een stalactiet ontstaan.

The Heads!

maandag 16 november 2015

Van Tsitsikamma naar Knysna

Vandaag hoeven we maar 75 km te rijden. Eerst terug naar een heel mooie kloof die we op de heenweg zijn tegengekomen maar omdat het regende geen foto’s van konden maken. Via de Paul Sauer Brug kunnen we naar de overkant. Helaas is het erg bewolkt dus de foto's zien er niet erg mooi uit.

Gelijk maar weer getankt en op naar Knysna via Plettenberg Bay.

De zon schijnt inmiddels en er is minder wind dan de afgelopen 2 dagen. De oceaan is nu ook blauw/groen. Jammer dat we dat tijdens ons verblijf in Tsitsikamma niet hebben gehad/gezien. Maar in Knysna gaan we voor de herkansing. We rijden langs een groot gebied waar massaal hout is gekapt maar er al wel weer nieuwe kleine boompjes groeien. Langs de N2 zijn er verschillende bloemen en planten te zien in de berm. Bij lange na niet zoveel als wat ik had gedacht/verwacht omdat dit de Garden Route heet en er in het voorjaar een prachtige bloemenzee langs de kanten van de weg moet zijn te bewonderen.

Via de Garden Route die net langs de kust loopt verlaten we de Oostkaap en gaan verder in de Westkaap zo rond half 10 en moeten betalen bij een tolpoort.

We hebben boodschappen gedaan in Plettenberg, een erg toeristische stad aan het strand gelegen (lagune en zee), met heel veel pensions en dure huizen. Net na de stad krijg je een krottenwijk waar dus de zwarte bevolking woont.

We zijn doorgereden naar Knysna waar we een bord met The Heads (overlook point) zien. Die had ik al op m’n lijstje staan maar die scheen alleen met een 4x4 te bereiken te zijn, maar nu kunnen we ze toch zien op afstand.

Grandioos, wat een mooi uitzicht op de rechter berg met het water wat eromheen komt zetten en richting baai gaat (en weer terug). Daarna uitzicht op de linker berg met daarop veel guesthouses e.d. , niet echt mooi om te zien. Je ziet ze op deze uitkijkpunten dus niet allebei tegelijk.

We hebben geluncht met het mooie uitzicht op de baai en de bergen en zijn daarna doorgereden naar ons onderkomen voor de nacht: Bradoch Manor.

We konden direct door naar onze kamer … wat een ruimte en een heel grote badkamer met ligbad en douche. We hebben onze spullen naar boven gebracht en zijn met de auto richting Waterfront gereden om daar een boottocht over de lagune te boeken die eindigt met een zonsondergang (inclusief sundowner). Helaas was alles al volgeboekt rond die tijd. Had ons wel romantisch geleken om te genieten van het mooie uitzicht op de lagune met een drankje erbij. Langs de haven gelopen waar ook veel winkeltjes zijn met allerlei snuisterijen (toeristische rommel) en een ijsje gegeten.

Vanavond hebben we gereserveerd bij ons guesthouse om daar te dineren (moest al voor 5 uur doorgegeven worden).

Terug bij ons verblijf hebben we een tijdje gerelaxed bij het kleine zwembadje op de ligstoelen in de zon. Dat is voor het eerst tijdens onze vakantie dat we daar aan toe komen. Vanuit onze kamer hebben we een prachtig uitzicht over de lagune en in de verte de Two Heads. Ook dat is weer genieten.

Na een douche is het nu wachten tot 7 uur voor we aan tafel gaan.

Eenmaal aan tafel raken we in gesprek met een ander stel die toevallig ook hun reis bij M heeft geboekt alleen reizen ze van Kaapstad naar Johannesburg. Een aantal plaatsen komen overeen maar het leuke is wel dat zij ook naar Kololo gaan. Dat was de plek waar wij begonnen en het heel erg naar onze zin hebben gehad. Weer wat ervaringen uitgewisseld, wat altijd erg leuk is. Toch later dan gedacht komen we weer terug op onze kamer waar ik nu niet meer aan het typen toe kom. Nog even een stukkie lezen om rust in m’n hoofd te krijgen voordat we gaan slapen.

Hangbrug en een andere hut.

zondag 15 november 2015

Tsitsikamma (dag 2)

Na een beroerde nacht, kleine ruimte en smerig gevoel, met insecten die op het bed springen en je niet weet waar ze zijn gebleven hebben we uitgecheckt. We weten dat we nu nummer 20 gaan krijgen maar kunnen pas vanmiddag inchecken.

We laten het rotte gevoel maar achter en proberen er wat van te maken. We gaan vanochtend naar de Suspension Bridge. Door het bos wandelen we en zien bijzondere bomen en wat bloemen.

Op de brug zelf begon het al aardig druk te worden. Echt ene toeristische trekpleister. Hordes mensen die uit de bussen worden losgelaten. We zijn zelf vrij vroeg en kunnen de hangbrug oplopen.We dachten dat het heel erg zou wiebelen en Hannie dacht dat als het te erg was ze wel kruipend verder zou gaan. Je moet het toch een keer meemaken. Het viel echt reuze mee. Aan het einde op de rotsblokken gezeten en nog meer foto’s gemaakt. Bijzonder leuk om dit te doen.

Op de terugweg werd het beduidend drukker. Slalommen op smalle paadjes maar we zijn weer terug bij de kust waar er ook gekajakt kan worden. Helaas komen er steeds meer wolken vanaf de oceaan opzetten. Het blauw dat we hadden wordt nu grijs.. Eerst koffie gedronken en daarna gegeten. Even op de rotsen gezeten om de enorme golven te bekijken die uit elkaar spatten op de rotsblokken. Wat een geweld en een gedonder. Prachtig om te zien, alleen jammer dat de oceaan zo grijs is door de bewolking. Hier is ook Storms River Mouth, de monding, branding van de oceaan die hier beukt op de kust.

We besluiten daarna de Loerie Loop te gaan lopen. Die is niet zo lang en gaat door het bos.Op de bomen staat aangegeven met bordjes wat voor een soort het is. Echt geheel onbekende exemplaren die niet bij ons voor komen. Zoals bijvoorbeeld:

- Rooisaffraan - Red Saffran

- Boekenhout Cape Beac

- Kamassie - Kamassi

- Kershout - Candle wood

Na de wandeling zijn we weer richting receptie gereden en kregen de sleutel van hut nr.20 mee.We hoefden niet te betalen, kan zijn dat het al geregeld is en de conservation fee waar ze het steeds over had en ik zei dat we dat niethoefden te betalen omdat we een wild card hebben, hoefde ook niet meer. Ik had wederom de SANpas bij me en kon het nummer voor hen noteren. Geen gedonder verder. Aangekomen bij hut 20 blijkt het een onderkomen te zijn voor invalide mensen. De hut is iets groter met rechtopstaande wanden en een schuinaflopend dak, dus niet het schuine dak dat al vanaf de grond begint zoals bij nr. 10 en een grotere badkamer waar je met een rolstoel prima je kont kan keren. Ook hebben we hier een koelkast, dat dan weer wel,hmmm! Gelukkig maar dat we dit hebben gekregen en niet weer zo’n zelfde onderkomen als gisteren.

We gaan ’s avonds eten bij het restaurant (net als gisteren) maar nemen nu de auto omdat het begint te regenen. Is maar goed ook want een tijdje later gaat het serieus veel harder regenen. We rijden door het stikdonker terug en komen dus droog over. We gaan deze twee dagen maar gauw vergeten. Morgen rijden we naar Knysna, ook een plaats aan de kust!

Lekker geregeld ….. dus niet!

zaterdag 14 november 2015

Van Addo NP naar Tsitsikamma

Om 8 uur vertrokken na eerst de afwas te hebben gedaan. Nog steeds blij dat we de leeuwen hebben gezien .. wie weet is dat voor ons een “once in a lifetime” ervaring.

Gisteren was het niet zo warm omdat de zon nauwelijks scheen en het nog vroeg was. Dan trekken ze zich niet terug richting de schaduw van de bomen. Links langs de R 342 zien we achter een omheind gebied diverse soorten dieren zoals zebra’s, het Red Hartebeest en diverse andere bokken. Ah, een gele vlag! Dat betekent dat het bier klaar is … dat is wel erg vroeg in de ochtend. Het is gewoon een windvaan hahaha!

Dit stuk weg , ook langs de N 10 lijkt wel een Hollands landschap, vlak, weilanden, koeien, paarden. Nog een klein stukkie en dan zijn we thuis. We rijden langs Preston Park wat lijkt op een ranch. En langs een Elephant Park, waar olifanten niet in het wild leven maar waar je met ze kunt lopen en aaien. Nou ja, dat lijkt me niet echt aaibaar die dikke huid.

Welcome to Sunshine Coast met de Nelson Mandela Bay (plaatsje). Wit gelige zandbulten met groen ertussen, heel apart om te zien. We zien de Indische Oceaan weer opduiken, grijs water (het is bewolkt) met in de verte een baai met huizen er tegen op gebouwd. Het is Port Elizabeth. Wat een stad en wat een verschil met wat we de afgelopen anderhalve week hebben gezien. Veel industrie, en welvaart en hier bij deze stad zijn geen krottenwijken te zien. (Algoa Bay).

Daarna zien we voorbij de stad (Port Elizabeth) St.Francis Bay met de dorpjes erom heen liggen. Na een korte pauze gaan we de rivier “Swart” over. Het landschap schuift aan ons voorbij, niet opzienbarend maar we kunnen wel lekker doorrijden. Tussendoor een broodje gegeten, we zijn er bijna. Bij de receptie blijkt er maar voor 1 nacht te zijn gereserveerd i.p.v. 2. Ik word echt niet goed van al het geouwehoer onderhand (kan hier zo slecht tegen). De receptioniste gaat onze assistant in Afrika bellen om te vragen hoe het zit. Ze heeft voor vandaag een Forest Hut nr 10 en we moeten tussen 4 en 5 uur vanmiddag terugkomen om te horen of er voor morgen nog een andere hut beschikbaar is. We zullen dit zelf moeten betalen en de rekening in Nederland weer indienen bij M. We hebben om 2 uur (eerst meer dan een uur wachten!) onze spullen uit de auto gehaald en naar het huisje gebracht. Wat een ontzettende troep, het ziet er niet uit en bij onze boeking staat ook een heel ander plaatje. Vergissing of niet? En maar 1 kleine handdoek. Kan wel janken. Wat geslenterd .. je moet toch wat om de tijd te overbruggen tot we ons weer bij de receptie kunnen melden. We krijgen te horen dat we morgen om 10 uur moeten uitchecken (hut nr. 10) en om 2 uur weer moeten aanmelden voor een andere hut die beschikbaar blijkt. Dus weer de koffers inpakken en in de auto , dan tot 2 uur maar ergens parkeren en wat gaan doen. Ik ben echt over de rooie, wat een klere zooi. Ruud heeft er ook flink de pest in. Vanavond ga ik (als we internet hebben) een mail sturen naar degene bij wie we de reis hebben geboekt. Ik wil weten of de Oceanette (die op het plaatje staat) wel of niet is geboekt. Deze dag is al verloren door het heen en weer gesleep. Morgen weer hetzelfde ritueel!

We kijken wat gelaten naar de hoge golven van de Oceaan die op de kust beuken. Het is mooi, maar echt blij zijn we niet. Dit gevoel moeten we kwijt want anders blijven we er maar mee lopen en dan is de hele dag verpest. Het ruikt op sommige plekken naar maggie. Ik denk dat het de gele bloemen zijn die we tegenkomen langs de paden.

We zien dassies op het gras bij de plekken waar je kunt lunchen. Die hadden we nog niet eerder gezien. Grappige beestjes die lijken op uit de hand gelopen cavia's . Beetje groot en mollig.

Na het eten vertrekken we naar hut nr. 10. Nu proberen te slapen in deze kleine vieze ruimte.

Tot morgen!

Vrijdag de 13de … als dat maar goed gaat!

vrijdag 13 november 2015

Addo NP (tweede dag)

We rijden vanochtend naar het begin van de route die we willen gaan rijden. Net voorbij de gate worden we gewaarschuwd. Er stopt een auto en de bestuurder roept naar Ruud: “Today is your lucky day, sir” . Drie leeuwen zijn gespot bij “Zuurkop” (de route die we gisteren ook al hebben gereden). Hoezo vrijdag de dertiende? Ze kunnen ons opvreten natuurlijk. Om 8.45 uur zien we ze, twee vrouwtjes en één mannetje … en dat op 3 meter afstand. Geweldig, wat een machtige beesten zijn dit. Ze liggen wat loom voor zich uit te kijken dus alle tijd om foto’s uit het open raampje te maken. Het mannetje doet z’n bek open (gapen en jammer genoeg niet de blik van ik zal je opvreten) en we zien dat hij één bovenhoektand mist. Wauwww … wat een once in a lifetime ervaring is dit.

Daarna bij de Harpoor Dam zien we één olifant en niet eens dichtbij.

Na vele kilometers gereden te hebben via diverse loops zien we meest de warthogs, schildpadden en af en toe nog een kudu. Het is niet zoveel vandaag. Maar op het laatst bij een waterhole (Marion Baree) zien we een buffel (een Kaapse buffel). Helaas blokkeert één auto de hele weg en die mensen blijven filmen/foto’s maken. Eigenlijk associaal want er staan nog meer mensen te wachten. Met een weglopende buffel (achterkant) kunnen we nog een foto maken als de auto verdwenen is. Jammer dat we hem niet van voren hebben kunnen zien.

Dan ineens toch een kudde van 7 olifanten. Helaas erg ver weg en als je inzoomt wordt het beeld wel erg onscherp. Er lopen 2 kleine olifantjes bij.

Vandaag hebben we dus de buffel en de leeuw aan ons lijstje van de Big Five kunnen toevoegen. Onze stand is dus 4, alleen het luipaard ontbreekt nog.

Maar wat zijn we blij dat we de leeuwen hebben gezien en dat op vrijdag de dertiende!!!!

Vrij vroeg in de middag waren we weer terug van onze rondrit. Heb gelukkig nog 2 blogverhalen kunnen typen maar moet er helaas nog 4 doen. Vanavond een uitgebreid diner gegeten in het restaurant wat erg lekker was en nog nagepraat over onze ervaring met de leeuwen. Nu in de relaxstand!

Bye bye en slaap lekker!

De bijbehorende foto's heb ik alleen in het fotoalbum geplaatst (zie kopje"Foto's") dus niet hier in het verhaal.

Voor de liefhebbers nog twee verhalen over ADDO NP:

Het Addo Elephant National Park is gelegen in de Sundays River Valley. Het park herbergt een beschermde kudde olifanten, die eens over de velden van de Oost Kaap liepen. Het is een prachtig park met een schitterende flora. De olifanten overleven door de aanwezigheid van de ‘pink-flowered spekboom’ (Portulacaria Afra). Dit is een plant die wel drie meter hoog wordt en dient als overheerlijk olifantenmaal. De eerste kolonisten die in het Addo gebied kwamen wonen, slachtten meteen een groot deel van de olifanten af omdat de dieren vaak hun velden en plantages verwoestten. Het aantal dieren bleef in de loop der jaren afnemen, tot er nog maar een tiental olifanten over waren. Ter bescherming van deze kleine groep werd het Addo Elephant Park in 1931 opgericht. Deze Kaapse olifanten stonden bekend als zeer agressief en om ze wat rustiger te maken werden ze gevoerd met vrachtwagens vol verrotte sinaasappels. Dit experiment bleek succesvol en de kudde begon zich uit te breiden. Het voeren met sinaasappels werd stopgezet, maar tot vandaag toe zijn de olifanten nog dol op deze vruchten. Ze zullen een auto verpletteren als ze ruiken dat er citrusvruchten inzitten en daarom mag je bij een bezoek aan het park geen citrusvruchten in de auto meenemen. Het park is ook interessant vanwege de kleinere dieren die hier te vinden zijn, zoals de vleugelloze mestkever die alleen in dit gebied voorkomt. Het insect rolt grote broedballen van olifantenmest en brengt ze naar ondergrondse broedkamers. Zo is een perfecte kringloop ontwikkeld: de door de olifanten verteerde planten worden broedkamers voor de mestkever en tenslotte mest voor de aarde.

In Addo NP leeft de grootste troep Kaapse olifanten - in totaal ongeveer 450 stuks. Daarnaast zijn er o.a. elanden, kudu's, Kaapse buffalo's , hyena's, jakhalzen, veel soorten antelopen en het rode hartebeest en te zien. Zeldzaam is de zwarte neushoorn. Sinds 2004 leeft er ook een troep leeuwen in het park, al wordt deze niet dagelijks gezien. Sinds 2008 is het 'oude' noordelijke deel samengevoegd met het zuidelijke deel en heeft het wild er talloze hectare grond bij gekregen.

Het weer in deze streek is warm en droog gedurende het hele jaar. Langs het park is een gedeelte met gaas afgezet. De 6-km lange Spekboomroute leidt naar de top van een heuvel vanwaar goed zicht is op het park.
Het park bestaat sinds 1937 om de Kaapse Olifant een beschermde leefomgeving te bieden. Er waren toen nog maar 11 exemplaren over. Tegenwoordig gaat het goed met de olifant - evenals met de omliggende omgeving.


Het Addo Elephant National Park strekt nu van Darlington in de Karoo tot bij Colchester aan de zee, Zuurberg Nationaal park is er inmiddels in opgegaan. De parken lagen ruim 20 kilometer uit elkaar maar vormen nu 1 geheel. De route tussen de twee parken leidt via de Zuurberg Pas die werkelijk prachtig mooi is. In het Zuurberg leven voornamelijk antilopen, het 'grote wild is (nog) beperkt tot het gedeelte onder de R 342 en vanaf juli 2007 tot aan de N2 bij Colchester. Hier is een nieuw kamp geopend, Camp Matyholweni. Sinds 2008 is de Big Five in het hele park aanwezig.
Het Addo Park strekt zelfs nog een stuk verder, tot in de oceaan waardoor men in het Addo Park spreekt van de Big 7 omdat behalve de big 5 ook nog de haai en walvis te zien zijn.

Toegang:

Er zijn twee toegangspoorten in Addo Elephant NP: Main Entrance Gate, die bij de plaats Addo ligt en Matyholweni Gate, die bij de plaats Colchester ligt. Vanaf de hoofdingang is het mogelijk om een route naar het zuiden van het park te rijden waar een uitgang bij Colchester ligt. In 2010 werden meerdere routes aangelegd waarna eind 2010 het hek tussen beide delen is weggehaald. Eind 2009 waren al troepen buffels, hartebeest en andere antelopes naar het zuidelijke deel overgebracht. Nu de wegen klaar zijn, krijgt ook de leeuw toegang.

Van de zebra’s in Mountain Zebra NP naar de olifanten in Addo NP.

donderdag 12 november 2015

Van Mountain Zebra NP in Cradock naar Addo NP

Vanochtend waren we om 6 uur wakker en om 7 uur ontbijten we na nog een douche te hebben genomen in het huis met de vele kamers en gangetjes. Na het ontbijt kunnen we de was die we 2 dagen geleden hebben ingeleverd bij aankomst ophalen bij de receptie. We krijgen inderdaad 3 zakken terug ….. maar er staat geen prijs bij … ik ruik al onraad … tja ruiken … dat doet de kleding inderdaad. Het blijkt dat onze kleding niet is gewassen. Vreselijk balen en de gastvrouw biedt ons tig keer haar excuses aan. Ik vraag of er in Addo een wasservice is, en ze denkt van wel. Ze biedt zelfs aan om de was na te sturen als tie klaar is. Welnee we nemen het gewoon mee en zien wel waar we de was laten doen. We krijgen van haar een zak koffie mee. Die gaat de koffer in voor thuis omdat we hier geen koffiezetapparaten in de onderkomens hebben. Dus nu nog 2 dagen wachten voor we onze korte broeken en spijkerbroeken weer kunnen dragen en de rest aan t-shirts die we ook nog in de waszak hebben. Het is erg bewolkt en nog niet warm. De wolken hangen zwaar over en tussen de bergtoppen. We hopen dat we het drooghouden vandaag. We vertrekken rond half 9, we hoeven vandaag maar 165 km te rijden … wie weet een keertje vroeg op plaats van bestemming? Inmiddels rijden we weer met een slakkengangetje door de steeds weer terugkerende wegwerkzaamheden.

De omgeving is hier groen in vergelijking met het noordelijk deel waar we al doorheen gereisd zijn en dan bedoel ik echt groene struikjes. We reizen verder richting de Oostkaap (naar het zuiden). Af en toe spettert het wat licht. We zien hier de eerste windmolens. We moeten wel zeggen dat ze hier echt wel aan energiebesparing doen (elektra/water) en schone energie proberen op te wekken met zonnepanelen bij veel van de huisjes.

Vanochtend bij het ontbijt zagen we dezelfde mensen die een rondrit met een groot gezelschap maken. Ze gaan vandaag naar Bloemfontein en gaan daar 2 musea bezoeken. Sommigen vinden het maar niks en zien liever de natuur van Afrika, maar dat heb je nu eenmaal met een georganiseerde groepsreis. Ze vinden ons wel heel avontuurlijk bezig (hebben er al meer gezegd). En het stelt eigenlijk niks voor, je ziet alleen veel meer van wat je zelf wilt zien en je hebt rust aan je hoofd …. Wat een getetter daar bij het ontbijt van die vrouwen, en dat klept maar door ook als ze in de bus zitten, zien de helft van de omgeving niet eens en missen daardoor wel heel veel (dat heb ik ook van anderen gehoord … dus voor ons … dank je wel, daar passen we voor). Back to reality …. We rijden nog steeds richting Paterson (nog 90 km te gaan) Daar gaan we de R342 op tot aan Coerny (ik kan het plaatsje niet op de kaart vinden). Wat een troosteloos weer. Ik zit onderwijl ons blog over gisteren te schrijven want veel om te zien is er op dit stuk niet. Loop aardig achter met het typen er van.

Net even een plaspauze genomen en geen koffie gedronken want het waait hier hard en het is nog steeds koud. Er steekt net een aapje over, weer zo’n grijze vervet monkey. We zien ze nu ook in/op de struiken zitten. Wat een maffe maar wel rappe beesten.

We slaan af in Paterson en de lucht lijkt wat lichter te worden. Veel groen en kleurige bloemen langs de kant. We zijn beiden erg moe. Misschien als we op tijd zijn dat we kunnen relaxen of een tukkie doen. We gaan het zien of we al voor 2 uur in ons onderkomen mogen.

We blijven rijden langs het spoor. Eerst een vervallen stationsgebouw met een dak vol gaten. Even later 2 loco’s, een blauwe en een rode die stil staan weg te rotten. Nu ook weer apen (de beruchte baboons) op én langs de kant van de weg.

Om 12 uur willen we inchecken maar moeten toch (voor het eerst tijdens onze vakantie) wachten tot 2 uur voor we in ons huisje kunnen. We kregen een kaart mee met diverse routes die we binnen het Addo NP kunnen rijden. Ook ons onderkomen ligt in het park. We besluiten nu alvast een gedeelte van een route te gaan rijden. Het is verboden om uit je wagen te stappen of eruit te gaan hangen, dit i.v.m. de aanwezige leeuwen, luipaarden en cheetah’s . Maar ook deze dieren hebben we vanmiddag niet gezien. Ook de olifanten die juist in dit park aanwezig zijn en er om bekend staat dat dit hun leefgebied is, zien we niet. Weer heel veel foto’s gemaakt van o.a. een heuse schildpad (2 verschillende die we tijdens onze route tegenkwamen langs de kant van de weg, zebra’s, eentje met een jonkie … op een paar meter afstand! Geweldige ervaring en heel schattig. Kudu’s (mannetjes en vrouwtjes, sommigen met jonkies), veel wrattenzwijnen (warthog) met gevaarlijke slachttanden, nog meer Burchell’s zebra’s, struisvogels (ook een paartje man en vrouw), vervet monkeys, Red Hartebeest. Het park is ontzettend groen, veel struiken waardoor je het wild amper kunt zien. Het ziet er compleet anders uit dan het Mountain Zebra NP qua landschap en vegetatie. Diverse volgels, gele, witte, zwarte, lange snavels, ook een heel leuke die begon te “roepen” z’n bek (rode snavel) wijd open. Ook leuk op de foto gekomen.

We hebben uiteindelijk veel meer gezien dan dat we hadden verwacht. De route vandaag was via de Domkrag Dam, Woodlands en de Corah loop.

Morgen gaan we verder met de route. Van relaxen of slapen kwam dus niets vanmiddag. Een paar shirtjes, een korte broek en wat ondergoed op de hand gewassen en de spullen voor de nacht alvast uitgepakt. We zitten nu op een bankje zonder rugleuning te wachten op ons eten. We kunnen wel zelf gaan koken want we zijn in alles voorzien maar hebben er geen zin in. Straks relaxen en morgen weer verder speuren naar de olifanten. Ze moeten toch ergens rondzwerven in het park.

We overnachten in Addo NP in een chalet (nr. 11) en genieten nog van een mooie zonsondergang voor we de gordijnen dicht doen.

De bijbehorende foto's heb ik niet in het verhaal verwerkt maar staan alleen onder het kopje "Foto's" !

Gaan we de typische Cape Mountain Zebra’s spotten?

woensdag 11 november 2015

Een dag in Cradock – Mountain Zebra NP

Om half 9 richting het NP gereden waar de Cape Mountain Zebra’s leven. Deze zebra’s komen nergens anders in de wereld voor alleen hier in dit park. Ze hebben iets rondere oren, de strepen zijn anders, net als de kleur van hun snuit en ze hebben een witte buik. Dus heel bijzonder als we die tegen gaan komen.

Ook hier komen leeuwen voor. Bij de gate van het NP moeten we weer formulieren invullen en onze SANpas laten zien. We krijgen een permit en beginnen aan de verschillende loops die we uitgezocht hebben om te gaan rijden. Dit worden de Ubejane loop, Kranskop loop en de Rooiplaat loop (waar het meeste wild te zien schijnt te zijn). Een plattegrond van het park en foto’s van de dieren die hier wonen hebben we meegekregen bij de gate. We moeten ons eerst gaan aanmelden bij de receptie die ook op de route ligt. Alles geregeld en het is oke zodat we nu van start kunnen gaan. Wel wordt ons verteld dat we absoluut niet mogen uitstappen als we door de gate gaan, alleen als er ergens een uitkijkpunt staat aangegeven. Dit omdat er dus leeuwen kunnen lopen. Heel in de verte zien we een kudde zebra’s. Erg moeilijk om ze op de foto te krijgen, daar moet je toch een grotere zoomlens voor hebben. We zien in het begin al squirrels en die dom uitziende struisvogels. Hier leven ook de vervet monkeys die op de punten waar je uitstapt waar het nog mag direct op je afkomen in de hoop dat je voedsel laat vallen wat ze dan weer op kunnen eten. Het zijn echt heel brutale apen. Ze springen van tak naar tak en op je auto.

We zien wederom veel zebra’s, gelukkig nu ook dichterbij. Maar vaak na goed speuren zien we ook o.a. de Black Wildebeest, springbokken, kudu’s (mannetjes en vrouwtjes), gemsbokken, Red Hartebeesten. Geweldig, en ook de wegen zijn leuk om te rijden. We gaan echt heel hoog het gebergte in over hele steile bochtige weggetjes. Het zijn dirty roads maar dat is nu niet erg omdat je de hele dag de tijd hebt en ook langzaam wil rijden om het wild te kunnen spotten. Moeilijk met die schutkleuren om ze te zoeken. Ook heel avontuurlijk zonder een 4x4. Er rijdt bijna niemand door het park, wat een rust! En wat een geweldige uitzichten op de bergen. Af en toe een punt waar je op eigen risico even de auto uit mag. Ik ga soms toch geheel tegen de regels in even uit de auto om te fotograferen als het niet uit het raampje kan. Ruud roept ineens ….. “EEN LEEUW” en ik duik richting auto. Niet omdat ik bang ben maar meer als reactie. Ruud ligt dubbel van het lachen om het komische vertoon van mij. Uiteindelijk hebben we geen leeuw gezien!!! Wie weet krijgen we in Addo NP nog een kans.

We hadden van te voren lunchpakketten besteld en zijn nieuwsgierig wat erin zit. Het was heerlijk, broodje gehakt/hamburger met groente, appel, los fruit zoals aardbeien, druiven enzo, water, sap, kaasblokjes. En de aapjes lagen op de loer bij de picknickplek.

Het was echt een heel geslaagde leuke dag, ontspannen en puur genieten.

Aan het einde weer de permit en de departure papieren met onze namen erop laten zien bij de hoofd gate zodat ze weten dat we er weer uit zijn. Wel een goed systeem. Stel je voor … dan gaan ze je na 7 uur ’s avonds na sluitingstijd nog zoeken … zijn we misschien wel opgevreten door een leeuw. Vinden ze nog wat botten terug. Dat waren dus Ruud en Hannie.

We hebben weer internet en heb wat foto’s geplaatst van Welgevonden Game Reserve. Veel tijd hebben we niet want we moeten nog eten. Ruud zou wijn gaan halen maar heeft nog een tijdje staan praten met Hollanders die een groepsreis maakten en zij vonden ons heel avontuurlijk bezig, en ik maar wachten op m’n witte wijn. Zij waren bij Addo NP geweest en geen olifant gezien! Het park staat er juist om bekend. ’s Avonds nog een blog uitgewerkt en getypt (die van 7 november … ik loop ontzettend achter) en om half 11 ons bed in.

De bijbehorende foto's kun je vinden onder het kopje "Foto's" en zijn alleen daar te zien.

PS.

Ik schijn volgens Ruud nogal wat typefouten te maken. Kan kloppen want ik lees na het typen de verhalen niet na omdat ik zo weinig tijd heb. Excuses dus als ik af en toe wat omdraai qua letters of net naast de goeie letter type!