En nu de drukke stad uit en op naar het wild!
maandag 26 oktober 2015
Van Johannesburg naar Kololo Game Reserve
En nu de drukke stad uit en op naar het wild!
We hebben vannacht erg kort geslapen. Moe van de vliegreis en de transfer naar het hotel. Vanochtend al weer om 7 uur op en als we naar buiten kijken zien we struisvogels lopen. Nou vinden we dat beiden niet zulke bijster leuke dieren maar we hebben er wel wat foto’s van gemaakt.
Om 9 uur was de Meet & Greet waarbij we informatie op papier, vouchers e.d. kregen van iemand die daar per plekke ons verwelkomde. De transfer bus naar het vliegveld waar wij de auto konden ophalen stond al klaar dus dat was een erg kort gesprek. Rapido naar het vliegveld en na de nodige papieren te hebben ingevuld konden op pad met een Honda Mobilio i.p.v. de Toyota Avanza. Wel een lange wagen met drie rijen stoelen waarvan we de achterste hebben opgeklapt om de koffers kwijt te kunnen. Genoeg ruimte over. In de parkeergarage voor het eerst links aanhouden en links schakelen, wel heel vervelend is dat de richtingaanwijzer aan de rechterkant van het stuur zit, maar Ruud was direct gewend aan de schakelbak die links van hem zit (én de koppeling die we niet meer gewend zijn).
Door Johannesburg heen de snelweg N1 op naar Pretoria en van daaruit de R 33 op richting Vaalwater. Wennen aan de omgeving en het verkeer: de prachtige kleur van de rode aarde, mensen die lopen pal naast de snelweg of steken zelfs over. Je moet er niet aan denken dat je dat net voor je eigen auto zal gebeuren. Er zijn ook geen vluchtstroken. Veel armoedige huisjes, afgewisseld met iets betere woningen (de townships). Ook veel zwarte mensen die afval verzamelen langs de snelwegen en het op een hoop gooien als de zakken vol zijn. Dat zal later, nemen we aan, wel opgehaald worden door en karretje. Wie weet verdienen ze hier hun brood mee.
Net voorbij Pienaarsrivier zien we de eerste heuvels verschijnen. Ook rijden we voorbij een vrachtwagen met de opdruk “gay transport”. Effe lachen want zoiets zou in Nederland absoluut niet als tekst op een vrachtwagen worden gebruikt. (Ja, wel op een boot bij de Gay Parade) .
Voor het eerst zien we impala’s langs de kant van de weg. Onze eerste kennismaking met het echte Afrikaanse wild. Ook erg leuke namen van dorpen en stadjes zoals bijvoorbeeld “Eerst Bewoon”. Het valt opdat we nergens vanaf Johannesburg een parkeerplaats of een bezinestation zijn tegengekomen dus gewoon maar door karren en afwachten wanneer we er wel een keer afkunnen om wat te eten e.d.
Bij Modimolle hebben we wat water ingeslagen en iets te eten. Buiten was het bloedwarm en een schaduwplek opgezocht om te eten.
Op naar Kololo, onze eerste Game Reserve. We hadden gelezen dat we een 29 km lange dirty road (gravel en rood zand) moesten volgen. Dat hebben we geweten ….. na bijna 2 uur horten en stoten over de potholes en het rulle zand (géén 4x4 aandrijving) kwamen we aan bij Kololo en werden we binnen gelaten door de Gate en verwelkomt met een drankje en een paar warme natte handdoekjes om ons op te frissen. Wat een service. Na het inchecken werden onze koffers naar onze lodge gebracht ( met de naam King Fisher).
Een prachtige kamer met badkamer, een veranda ervoor en een buitenkeuken. Lekkere stoelen en een geweldig uitzicht op de bergen voor ons. Helemaal vrij, geen andere lodge te zien in beeld (wel op het parkje her en der natuurlijk).
Aangezien we Full board hebben gebruiken we de keuken alleen om water te koken en de koelkast om alles koud te houden. Het is hier echt warm dus dat komt goed uit. Erg luxe allemaal en van binnen ziet het er echt op z’n Afrikaaans uit qua aankleding.
Tegen zonsondergang rond half 7 kwam er een kudde impala’s voorbij onze lodge stuiven. Geweldig, wat een ervaring. Echt in galop en effe later weer een kudde stampende impala’s.
Om 7 uur zijn we gaan eten in het naastgelegen restaurant. Wat een vriendelijke mensen en heerlijke beef gegeten, mals. Ook werd er door een ranger nog even een stukje gitaar gespeeld. We zijn benieuwd naar morgen wanneer we onze eerste Kololo Game Drive gaan maken. We waren erg moe na deze toch wel enerverende en lange dag met veel nieuwe indrukken, en zijn nadat we hadden gegeten al vrij snel ons bed ingedoken.
PS. de foto's volgen nog als dat gaat lukken met het normaal op de laptop zetten, verkleinen en daarna verzenden. Zou jammer zijn als dat niet kan.
Al voor de leeuwen geworpen?
28 oktober 2015
Hallo volgers van ons blog,
Waar blijven de verhalen? Hoe gaat het met ze … al voor de leeuwen geworpen? Platgetrapt door een olifant?
Nee hoor …. we leven nog! Maar we hebben zoveel indrukken de afgelopen 2 dagen opgedaan in de wildparken dat we onmogelijk in de korte tijd die we ’s avonds nog over hebben een verslag kunnen maken.
Jullie hebben dit dus nog van ons tegoed.
Morgen gaan we naar Pretoria en misschien dat we dan wat meer tijd hebben.
Bye bye!
PS de verrhalen zet ik op datum hierna, anders raak ik het overzicht kwijt.
Wat een mooi uitzicht over het continent Afrika van bovenaf!
25 oktober 2015
Vliegen met prachtig uitzicht!
Vanochtend om 5 uur opgestaan na redelijk goed geslapen te hebben met bovendien een uur extra i.v.m. de wintertijd. Om half 7 werden we opgehaald en reden we naar Schiphol met onderweg een mooie zonsopkomst om alvast in de stemming te komen.
De kofferafgifte ging heel vlot dus we waren al snel van de nodige ballast verlost. We hebben nog wat rondgeslenterd en daarna naar de Security en daarna door naar de douane, voor we om 9.45 konden gaan boarden bij gate F06. Dat ging tergend langzaam. Ook de laatste passagiers kwamen op het nippertje binnen en moesten nog gaan zitten terwijl we al aan het taxiën waren.
Onderweg hebben we prachtige uitzichten gehad. We vlogen van noord naar zuid over Europa en het continent Afrika. Had er graag foto’s van gemaakt maar dat is lastig als je het uit je bagagevak boven je stoel moet halen terwijl er nog een passagier naast zit. Ook de nodige turbulentie, hobbel hobbel, zodat de foto’s denk ik niet scherp zouden zijn geworden. Maar het waren mooie plaatjes om te zien. Aan het einde van de vlucht kregen we wel veel bewolking en onweer zodat we wat minder zicht hebben gehad. Een paar films gekeken en nog een muziekprogramma over prog. rock. met nummers van Pink Floyd, King Crimson, Yes, Genesis, etc. Genoeg leuks gezien en gehoord onderweg dus. Hoe dichter we bij Johannesburg kwamen hoe meer we het gevoel kregen dat we straks zouden uitstappen in een ander land en stel je voor …. over een paar dagen een olifant of een leeuw in het echt zien, wauuw!
Rond 22.00 zijn we geland en gingen we best wel vlot langs de douane. De hitte sloeg ons tegemoet. Pfff wat een warmte en dan ook nog eens onze vesten aan. Ook de koffers (was best een eind lopen nog naar de band waar ze op stonden) hadden we direct in zicht, dus mooi mazzel. Bij de aankomsthal kregen we nog een leuke vertoning te zien van een aantal mensen die iemand kwamen verwelkomen. Al zingend en dansend, in typisch Afrikaanse stijl, erg spontaan en erg leuk om mee te maken.
We zouden opgehaald worden door iemand van het hotel die onze naam op een kaart zou hebben staan. Helaas … daar ging het even fout. Niemand te vinden met onze naam maar wel een man die 3 andere namen op zijn bord had staan die naar ons hotel moest rijden. Hij vond het geen probleem en heeft ook ons meegenomen. Erg slordig trouwens dat we nergens genoteerd stonden. Gelukkig stond onze naam bij het inchecken op de lijst van het hotel en werden we naar kamer 10 gebracht (Airport Game Lodge). Best moe na zo’n lange rit en gezeul met de koffers en handbagage. En dan je weg vinden in de koffer naar de spullen die je nodig hebt. Goed denken en onthouden!!!! Dat laatste is héééél erg moeilijk voor Hannie, hahaha, anders moet je 3x je koffer openmaken. Om 1.00 uur konden we dan eindelijk ons bed in. We zijn in Afrika!!!!
NOG 'N PAAR DAE EN DAN GAAN ONS!
donderdag 22 oktober 2015
NOG 'N PAAR DAE EN DAN GAAN ONS!
Over een paar dagen is het zover. Dan vliegen we naar Johannesburg en gaan we aan onze Zuid Afrika reis beginnen. Nog wat laatste voorbereidingen … en dan de koffers dicht! Hopelijk niks vergeten wat we niet daar kunnen aanschaffen in geval van nood. Ruud heeft de aankomende dagen vrij dus we kunnen ons er samen op gaan verheugen. Zaterdagmiddag gaan we inchecken via de PC en de boardingpassen uitprinten. Dat scheelt een hoop wachttijd. Ook als je je koffer direct bij zo’n zelfservice incheckt. Dat gaat echt heel snel en hoef je je koffer niet meer mee te zeulen!
De rugtassen moeten we nog nakijken of daar in zit wat we onderweg nodig hebben. Zoals het er nu uitziet hebben we voldoende kilo’s in onze koffers over dus blijkbaar heb ik wel wat van vorige vakanties geleerd … of is het toeval, hahaha.
Checken of we de paspoorten, creditcards, andere papieren van/voor onze reis, proppe, laaiers, selfone, skootrekenaar (hihi), fototoestellen ….. en nog zoveel meer ingepakt hebben!
Het begint wel wat op te spelen. Kunnen ons haast niet voorstellen dat we zondag weggaan. Dit keer hebben we zelf niet zoveel hoeven voor te bereiden. Alle onderkomens zijn geboekt door Marjan die zelf een kleine reisorganisatie heeft (Reis op Maat). We hebben alleen zelf alles moeten nakijken of we de onderkomens geschikt/leuk vonden om te verblijven. De “doe dingen” hebben we aangegeven zoals Game Drives, cheetah tracking, etc. Dus dat is ook geboekt door haar. En verder hebben we zelf uitgezocht wat we onderweg willen gaan zien en doen. We zijn ook erg benieuwd hoe de Zuid Afrikaanse taal klinkt … of we er überhaupt wat van kunnen verstaan.
De tijd vliegt nu voorbij. We gaan zondagochtend vroeg uit de veren dus zullen maar kort slapen, áls we al kunnen slapen, is altijd moeilijk als je op reis gaat! Om 6 uur gaan we richting Schiphol en dan is het écht zover!
Ons volgende verhaal zal i.v.m. tijdgebrek niet uit Johannesburg komen (waar we landen en de eerste nacht slapen) maar vanuit Kololo Game Reserve (Lephalale) waar we maandag, dinsdag en woensdag a.s. doorbrengen.
Voor degene die hier interesse in hebben: We vliegen op zondag 25 oktober om 10.15 uur met vlucht KL 0591 naar Johannesburg waar we om 22.05 uur aankomen.
Beste mensen, we hopen dat de vliegreis goed gaat verlopen en we niet al te moe aankomen. En daarna gaan we vreselijk genieten van al het moois wat op ons pad gaat komen tijdens onze reis.
Lieve groeten, Ruud en Hannie
SUID AFRIKA, ONS KOM DAAR AAN !!!
Omdat tie zo leuk is
Wat zal dit nou zijn in het Afrikaans … zoek het maar op!
Nog precies 2 maanden en dan gaan we weer op route ....!
dinsdag 25 augustus 2015
Hallo volgers van ons reisblog,
We hebben de smaak echt te pakken en gaan weer een verre reis maken. Dit keer naar Zuid Afrika en hebben een auto gehuurd i.p.v. een camper. Met een camper kun je in Afrika jammer genoeg niet echt uit de voeten vandaar dat we hebben gekozen voor een auto. We overnachten in Guesthouses, Bed & Breakfast’s , kleine huisjes en luxe tenten. Heel wat anders dus dan vorig jaar toen we een maand lang ons eigen rijdende huis bij ons hadden. Dat zal vast wel wennen worden telkens weer een andere slaapplaats en meer “vanuit een koffer leven”. Voor ons geen kleine, grote en/of dure hotels want daarvan word ik bij voorbaat al knettergek. We hebben “eenvoudige” en karakteristieke onderkomens uitgezocht en gaan het beleven hoe dit gaat bevallen.
Deroute gaat van Johannesburg naar Kaapstad en is niet helemaal het standaard rondje waar de meeste mensen voor kiezen.
Dus geen Victoria Waterfalls, Krugerpark, Swaziland, St. Lucia, etc. voor ons. We bezoeken alleen de malaria vrije gebieden in Zuid Afrika. Dus het smalle gedeelte langs het gehele noord oostelijke deel slaan we over. Jammer want we hadden buiten een deel van het bovenstaande ook nog graag de Panorama Route gereden. Aangezien ik beter geen malariapillen kan slikken zit dat stukje Afrika er niet in. Een aantal safari’s zijn al in het plan opgenomen en daarnaast gaan we vooral van het natuurschoon genieten.
Dan ook nog links rijden en i.p.v. een automaat (zijn we sinds november gewend om in te rijden) weer een schakelbak die dus aan de linkerkant van je zit. Het stuur zit dan uiteraard aan de rechterkant van de auto. Ruud mag dus weer zijn chauffeurskwaliteiten laten zien, hahaha!
We gaan ons blog wel bijhouden als het niet teveel tijd gaat kosten, maar de verhalen zullen niet regelmatig verschijnen omdat we bijna nergens internet hebben (of een heel langzame verbinding). Maar gaan wel proberen jullie op de hoogte te houden. Wij hopen dat jullie ook deze keer ons weer willen volgen en uiteraard zijn reacties welkom. Leuk om te lezen en ook om op de hoogte te blijven van hoe het met jullie gaat.
We vertrekken op 25 oktober a.s. (dagvlucht) en landen laat in de avond in Johannesburg. De volgende dag halen we onze huurauto op en gaan we op 1 dag na 5 weken toeren door Zuid Afrika. Op 27 november a.s. (nachtvlucht) vliegen we vanaf Kaapstad weer terug naar Schiphol.
Zin om dat deel van de wereld te zien hebben we in ieder geval!
Het volgende verhaal plaats ik net voor we vertrekken naar Zuid Afrika. Tot dan!
Groetjes, Ruud en Hannie
SLOGAN blog titel:Na het land van de Indiaan nu op weg naar die van de Zuid Afrikaan …. willen jullie weer met ons meegaan?
Zwerven door diverse wijken van San Francisco.
woensdag 2 juli 2014
Castro, The Haight/Ashbury en het Bueno Vista Park
Vandaag iets later opgestaan dan anders, en zo rond 9.00 uur op pad. We gaan naar de wijk Haight/Ashbury en het Bueno Vista park. We proberen zoveel mogelijk de plekken waar Janis Joplin heeft gewoond op de picture te krijgen en ook het huis waar de bandleden van de Grateful Dead hebben geleefd. Ik heb de adressen van toen maar sommige pandjes bestaan misschien niet meer dus dat wordt nog even zoeken. We nemen de tram (MUNI) voor 2 dollar per persoon naar de wijk Castro. We hoopten daar de Aids Memorial Quilt bij Market Street te zien maar helaas is deze hier weggehaald. De Quilt werd in 1989 genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede en het is nog steeds het grootste bestaande gemeenschappelijke creatieve project. De AIDS Memorial QUILT is ontstaan in 1987 in San Francisco. Het is een verzameling gedenkdoeken (naamvlaggen) ter nagedachtenis aan mensen die zijn overleden aan de gevolgen van aids. Op 11 oktober 1987 werd de Quilt voor de eerste keer tentoongesteld in Washington, waarna hij in twintig andere steden in de USA werd tentoongesteld (een inmiddels vele malen groter geworden quilt). Maar hier in San Francisco hangt tie niet meer. http://www.aidsmemorial.nl/page=site.namen_project . Vandaar dat we hem niet meer konden vinden. Had ik maar voor die tijd op internet gekeken dan had ik het gelezen. Verder doorgelopen en we kwamen bij Harvey Milk Memorial Plaza in de wijk Castro. Harvey Milk (New York City, 22 mei 1930 - San Francisco, 27 november 1978) was een van de eerste openlijk homoseksuele stadsbestuurders in de Verenigde Staten. In 1977 werd hij gekozen als lid van de "San Francisco Board of Supervisors", de gemeenteraad van San Francisco. Harvey Milk is een icoon van de burgerrechtenbeweging en de homoseksuele gelijkberechtiging in de Verenigde Staten, maar ook daarbuiten. Misschien hebben jullie ook de film “Milk” gezien. Dit is een Amerikaanse biografische dramafilm van regisseur Gus Van Sant uit 2008. Het verhaal is gebaseerd op het leven van Harvey Milk. Sean Penn speelt de rol van Harvey Milk. http://nl.wikipedia.org/wiki/Milk_(film) . Nu op weg naar The Haight/Ashbury via het Buena Vista Park. Grote bomen met heel dikke stammen en veel paadjes. Hebben de bewoners van de omliggende wijken ook wat. Het park is alleen open tussen 5 AM en 12 PM. Dat zal niet voor niets zijn. We lopen zo de Haight op.. hier ook leuke Victoriaanse huizen in verschillende kleuren. Ook veel mensen op straat die als ware hippies erbij lopen, vaak nog vrij jong. Maar ze vallen wel op door hun kledij. Ook veel armoe en bedelaars en mensen die op straat slapen, maar dat zien we in meerder wijken in San Francisco. En daar staan we dan op de beroemde kruising Haight/Ashbury. Veel mensen die daar een foto van maken, inclusief wij natuurlijk. Gaaf zeg! Ik ken de foto van internet natuurlijk, maar om daar in het echt te staan is wel bijzonder. Haight Street is een vrij lange straat met heel veel winkeltjes dus wij gaan bij veel zaakjes naar binnen. We komen de Jimi Hendrix Red House tegen …. Foto’s maken natuurlijk. Daarna een aantal van de huizen waar Janis Joplin, leden van the Grateful Dead, etc. hebben gewoond. O.a. 122 Lyon Street (Janis), 710 Ashbury (Grateful Dead), 635 Ahsbury Street (Janis samen met Peggy Caserta), 123 Cole Street (Janis). En later op de dag nog een paar die eigenlijk uit de route liggen (grote omweg) zoals 892 Noe Street (Janis) en 186 States Street (Janis samen met Jae Whitaker). Verderop in Haight Street komen we bij Amoeba Records …. Siger, je zou je helemaal gek kopen als je daar zou zijn en genoeg geld zou hebben. Bijna alles 2de hands, maar geweldig mooie verzamelingen platen, ook hele boxen met het verzamelde werk van artiesten en bands, boeken …wauwww! Lekker rondgekeken en gesnuffeld. Wel moesten we bij binnenkomst de rugtas met fototoestel inleveren. Je mag daarbinnen duidelijk geen foto’s maken. Jammer! Maar het is een waar paradijsje voor de muziekliefhebber. Weer buiten (en het fototoestel weer terug) zien we muurschilderingen die ook op de picture gaan. We lopen hierna zo tegen La Rosa aan. Ook zo’n icoon van een winkel met o.a. vintage kleding … echt gaaf dit. Naast La Rosa zit een winkel waar ze een zwart T-shirt hebben met Janis erop. Deze staat me gelijk aan. Heb inmiddels al meerdere shirts met haar erop gezien, ook veel van Jimi Hendrix, Jim Morrison, Jerry Garcia, Pink Floyd, etc. , eigenlijk heel veel bekende bands. Maar voor deze val ik echt … dit gaat hem worden. Dit shirt heeft zelfs op de achterkant haar handtekening staan. Ben er erg blij mee. Dit wordt er één voor aan de wand thuis. De eigenaar van de zaak, inmiddels al ver over de 60 heeft hier in deze wijk altijd gewoond en wist te vertellen dat Janis hier dus ongestoord over straat liep en op vele plekken heeft gewoond. Daar was ik dus ook al achter gekomen. We hebben nog wat andere wetenswaardigheden met hem uitgewisseld. Wel grappig zo’n praatje met iemand die haar vaak heeft gezien en ook o.a. Jerry Garcia (Grateful Dead). Meer info over de wijk Haight/Ashbury en Janis Joplin staat in het vorige blogbericht (cursief gedrukt). Ook in deze wijk zien we weer veel armoede. Veel zwervers die staan te bedelen. Wat een tegenstellingen hier in San Francisco. De één zo rijk en de ander zo arm. Sommigen bedelen zelfs om een leeg plastic flesje water. Ze slepen zakken of winkelwagentjes met gescheiden afval achter zich aan wat ze kunnen doorverkopen. Ze halen het uit afvalbakken en houden je scherp in de gaten als je met iets loopt wat zij wel kunnen gebruiken. Als je het zelf aan ze geeft zijn ze enorm dankbaar. Veel dank je wels krijg je dan te horen. Dit lijkt wel, hoe triest ook, of SF het recyclen aan de zwervers/het uitschot van de stad overlaat. Ze slapen langs de kant van de weg en soms ben je gewoon bang dat ze er afvallen en met hun hoofd op de straat terechtkomen. Je kunt je wel voorstellen als er auto's rijden wat er dan gebeurt met hen. Hoe je daar überhaupt kunt slapen! We denken dat ze zo gewend zijn aan het drukke verkeer dat ze gewoon doorslapen ondanks alle hectiek en het lawaai om hen heen. Ik vind het heel erg om te zien en Ruud kan het alleen maar beamen. Het is zo ongelijk verdeeld. Dit zie je natuurlijk ook in andere steden, maar het blijft onrecht en vreselijk om te zien.
Na de wijk Haight/Ashbury, en de andere huizen bekeken waar Janis heeft gewoond, zijn we verder gelopen naar The Painted Ladies. Dat zijn 5 huizen op een rij die erg bekend/beroemd zijn. Staat op nummer 1 als meest toeristische trekpleister van San Francisco. Helaas ook hier weer pech. Twee ervan staan in de steigers met zwarte doeken ervoor. Jammer want ze hebben van origine zulke mooie kleuren. Daarna teruggelopen richting ons hotel. Onderweg komen we The City Hall, The Opera House en nog meer bekende gebouwen tegen in de wijk Civic Centre. Best een pittig stuk gelopen en heel veel gezien vandaag. Eind van de middag waren we weer op onze kamer aangekomen. De koffer alvast gepakt voor morgen. Daarna nog even de stad in naar Macy’s waar Hannie nog een top heeft gekocht in de uitverkoop. Nog een paar muffins tegenover het hotel gekocht voor morgen en nu uitrusten na een lange dag vol nostalgie en voor Hannie eigenlijk weer een wens die in vervulling is gegaan. DE wijk gezien en diverse huizen waar Janis Joplin heeft gewoond. Nu behoorlijk vermoeide voeten van het lopen maar wel een voldaan gevoel. We staan er nog even bij stil dat dit de laatste dag is van onze vakantie in de USA. Onwerkelijk!!!
Morgenochtend, op donderdag 3 juli, gaan we richting vliegveld waar we rond 14.00 uur vertrekken (het is hier 9 uur vroeger dan in Nederland) en vliegen we terug naar Nederland waar we op vrijdag 4 juli rond 9 uur in de ochtend hopen te landen op Schiphol.
Het was een geweldige ervaring het reizen en “wonen” met en in een camper en de prachtige dingen die we onderweg hebben gezien. Met een rugzak vol met heel veel mooie herinneringen keren we terug naar huis. Dankbaar kijken we terug dat we dit hebben mogen meemaken. En als het een beetje mee zit gaan we dit nog een keer doen. Waar de reis dan naar toe zal gaan weten we nog niet.
Alcatraz ... Al Capone
dinsdag 1 juli 2014
Alcatraz en Fisherman’s Wharf
Vanochtend weer vroeg uit bed want we gaan lopen naar Pier 33 waar de boot naar Alcatraz vertrekt. Om 10.00 uur konden we boarden en om half 11 was het vertrek. De boottocht verliep rustig, niet al te hoge golven dus ik werd er niet misselijk van en ook niet duizelig. Op Alcatraz aangekomen horen we een toespraak van een gids aan. We zijn op een gegeven moment maar gaan lopen naar het beginpunt van de tour bovenin het gebouw. Het ziet er dreigend uit al die ijzeren tralies, etc. Boven kregen we een koptelefoon met daaraan een apparaat die je zelf kon bedienen met Nederlandse uitleg over wat er zoal te zien is en die je een rondleiding geeft langs de belangrijke punten. Wat zijn die cellen klein, in de film lijken ze toch een stukkie groter. We mochten overal foto’s van maken. De eetzaal, de cellenblokken, de keuken, de bibliotheek, isoleercellen, de cellen waar de gevangenen als ze binnenkomen eerst in vertoeven voordat ze naar een andere plek gaan. De douches. De controlekamer, de kamer van de directeur (ze hebben er 4 gehad). Ook de cel die je in de film ziet waar het namaak hoofd (Clint Eastwood) in het bed ligt. De luchtplaats, de onderkomens van de bewakers en nog zoveel meer. Het zag er allemaal wat sinister uit.
Voordien was op het eiland een militair fort (1850-1907) en daarna (vanaf 1907-1933) was er een militaire gevangenis gevestigd. Van 1934 tot 1963 was het in gebruik als zwaar beveiligde gevangenis. 1545 gevangenen hebben op dit eiland “gewoond”. De beroemdste gevangene was Al Capone! Het was een leerzame tour en we hebben de boot van 13.20 uur weer terug genomen. Meer info over Alcatraz: http://nl.wikipedia.org/wiki/Alcatraz Echt even lezen, staat veel “nuttige” en leuke info op wiki, ook over de indianen die 2 jaar op dit eiland hebben gewoond en het min of meer vernielden waarop zij dus verwijderd zijn. Nu staat op bepaalde gebouwen: Indians are welcome. Dat snap je dus pas als je de voorgeschiedenis kent.
Daarna langs de vele souvenirs winkeltjes en eettentjes gelopen. We kwamen ook nog een zaakje tegen waar je uit heel wat afbeeldingen kon kiezen en dat wat je kiest wordt op een T-shirt geprint. Zag natuurlijk Jimi Hendrix, Jim Morrison (ook samen met The Doors), Led Zeppelin, Pink Floyd met Dark Side Of The Moon en The Wall, en eentje met John Lennon, Kurt Cobain, Jimi Hendrix en …. oh het schiet me niet te binnen. Maar die 4 zouden elkaar dus in heaven tegenkomen. Tja, ze zijn allemaal dood. Ook zag ik een Monopoly spel van The Beatles, leuk om te zien en nog wat andere leuke gadgets erbij geleverd. Els, ik denk dat je het te gek zou vinden. Kostte wel 40 dollar + de tax die er nog bij komt, dus dat is flink in de buidel tasten. Tegen de avond ergens gegeten en daarna teruggelopen naar het hotel. Op de terugweg kwamen we nog een winkel tegen die een aantal posters had hangen in de etalage van o.a. Janis Joplin en nog één samen met Big Brother and the Holding Company. Jammer genoeg deed de eigenaar zijn zaak net dicht maar we kregen een visitekaartje mee om zelf even te bekijken wat hij zoal voor ons kan doen. Morgen eventueel weer teruglopen want hij had nog andere formaten te koop en andere foto’s. Niet degene die ik weleens op internet heb gezien, ze zijn net even anders. Ben benieuwd wat hij nog meer te bieden heeft. Hij kan het eventueel ook naar ons huisadres versturen als tie ze nu niet op voorraad heeft of als ze te groot zijn. Het was vandaag erg bewolkt boven een gedeelte van de stad en ook niet erg warm. Zelfs de Golden Gate Bridge hebben we niet kunnen zien, zo mistig was het. Best moe van de hele dag weer onderweg zijn merken we. Lekker even onder de douche gestaan om de spieren te ontspannen. Morgen gaan we naar de wijk Haight/Ashbury.
Voor degene die er interesse in hebben alvast een stukje over de wijk Haight/Ashbury, en ook waar Janis Joplin heeft gewoond, etc.:
The Haight-Ashbury has changed a lot since 1967. When, during what would become known as the summer of love, thousands of young seekers flooded into the city and the Haight from all over the country seeking a new way of life. LSD was the drug and the sky was filled with diamonds. These seekers were called hipsters or hippies and they poured into the city by the hundreds until the Haight was bulging at the seams and could no longer sustain or support the ever growing crowds of young hippies. The counter-culture had begun. Some of these hippies would find their dreams. Others would not and this dream would become a nightmare for many. For the flower children of the Haight it was a perfect, most beautiful disaster. But by then the dream was over and the magic and innocence of the early Haight was gone. But the Haight has survived and it is still a very magical place to be, even now some 40 (nu bijna 50) years later. First of all San Francisco is a wonderful and very tolerant city to live in and there is always a lot to do here. It has always been a city of Rebels, from it's earliest years of the gold rush and the barbary coast to the Beats of the 50's and the Hippies of the 60's, the city has welcomed them all. It is a magical place, a city of dreams in the fog. From its Cable Cars and Trolleys to Fisherman's Wharf, Alcatraz, the Gingerbread houses of Victorian charm to Golden Gate Park and the fog which pours over the hills like water in the summer, it is a very beautiful city and Janis loved it here.
Janis was lucky. She arrived in San Francisco early before the crowds of 1967 on June 4th 1966. It was the perfect time. Janis always had good timing. She had been here before. As early as January 1963 Janis was living here in San Francisco. She was living with Jae Whitaker on the third floor of 186 States Street during 1963. In the fall of 1964 she was living on Geary Street. In May of 1965 she was on Baker Street. Janis also spent a short time staying with friends at 1275 Waller Street in the Haight. But Janis then returned to her home in Port Arthur, Texas in the summer of 1965. Still, Janis could not stay away. She returned to San Francisco on June 4th 1966. Janis joined Big Brother and the Holding Company later on that same day. She had her very first concert at the Avalon Ballroom at 1268 Sutter Street on June 10th 1966 and the rest as we all know is History.
There are a few locations here in the Haight that you just can not miss, especially if you are on a Janis Joplin tour of the Haight. There is the Grateful Dead house at 710 Ashbury were Janis use to hang out with the Dead in 1966/67. If any of you have ever seen that picture of Janis and Pigpen standing in front of the gray steps of an old Victorian. Those steps are the steps to 710 Ashbury, where this picture was taken. Janis actually lived in several locations here during her time in the city. Some of these places were outside of the Haight-Ashbury. Janis moved in with friends at 1947 Pine Street in June of 1966 when she first arrived in the city from Austin, Texas. From here she moved over the Golden Gate Bridge to Marin County to the Big Brother hippie commune in a small town called Lagunitas about 10 miles from Stinson beach in July of 66 where she stayed until mid January of 1967 when she moved back into the city just in time for the Human-Be-In on January 14th 1967. Upon her return to the city she moved in with a girl named Peggy Caserta (who would later write a book about Janis) at 635 Ashbury, where she lived from mid January of 1967 through April 1967. Janis spent a very short time at 123 Cole Street in May of 1967 before moving to 122 Lyon Street, apartment #3 in June of 1967 through April of 1968. This is the place Janis lived when she became world famous after her appearance at the Monterey Pop Festival on June 16, 1967 through the 18th. From here Janis moved out of the Haight to 892 Noe Street, top floor on the right hand side of the building, where she lived from April 1968 through December 1969. After that Janis left the city and bought a house in Marin County. Her house in Marin is located at the end of a dead end street at 380 West Baltimore Avenue in Larkspur, California. This is where she lived until her death on October 4th 1970 in West Hollywood, California. Janis died at just after 1 am in room 105 at the Landmark Hotel at 7047 Franklin Street in West Hollywood which is now known as the Highlands Garden Hotel. Janis was cremated on October 8th 1970 and her ashes were scattered at sea just off of Stinson Beach on October 13th 1970.
635 Ashbury Street, 122 Lyon, 1275 Waller and 123 Cole Street are all in the Haight-Ashbury. One note about 123 Cole Street. It is very hard to find since it is a cottage that is actually behind other buildings on the street. I am not even sure it is still there. Just like 1090 Page Street, which is where Janis joined Big Brother and where she would practice and sometimes stay, it is no longer there. It was torn down long ago in the early 70's and was replaced with other buildings. But if you take the time to walk across Panhandle Park over to 123 Cole you will not find the address listed on the street. But the door to where 123 Cole Street was does still exist. Just look between 121 and 125 Cole Street and you will see the small door that once lead to Janis's cottage in the back. (info heb ik van internet gehaald).
Voor het laatst in ons rijdende huis!
maandag 30 juni 2014
Voor het laatst in ons rijdende huis …… het einde van de campertocht!
Vandaag rijden we ons laatste stukje met de camper van Watsonville naar San Leandro (vlakbij SF) om ons “rijdende huis” weer terug te brengen naar Moturis. Dit moet vóór half 11 gebeuren, dus vroeg op omdat we nog minimaal 120 km moeten rijden en we niet weten of we in de file komen te staan. Gisterenavond hebben we de camper al schoongemaakt en de koffers zo goed als ingepakt. Eerst 2 bakken koffie en een ontbijt voor we klaar zijn om te vertrekken. Het is zo ontzettend snel gegaan de laatste week, waarin we eigenlijk het minst hebben gedaan. Wel lange stukken rijden van camping naar camping, maar evengoed heel veel hebben gezien onderweg. Onze laatste camping in Watsonville lag ook bijna aan de Pacific dus ook daar nog even het water in geweest. ’s Avonds opnieuw naar the beach geweest voor de zonsondergang om foto’s te maken. Helaas konden we de zon niet in de zee zien zakken want we keken tegen de kustlijn van Santa Cruz aan. Wel prachtige foto’s gemaakt. Het is hier een stuk koeler dan in alle andere staten/campings waar we zijn geweest. ’s Avonds wederom de pitfire aan, gezellig om dan nog buiten te kunnen zitten en een beetje terug kijken op wat we hebben gezien de afgelopen maand. Dat was wel erg veel realiseren we ons. Eigenlijk nauwelijks rust gehad/genomen. Wat we konden zien hebben we ook gezien en soms nog meer dan dat. Heerlijk om met een camper door Amerika te trekken. Je ziet erg veel, het zit lekker hoog. We hebben prima geslapen in de camper. Ook de meeste campings waren gezellig met leuke plekken, vaak adembenemend mooi uitzicht (dat zie je pas als je er bent wat je voordien al geboekt hebt). Alleen de snelwegen zijn meestal een ramp om op te rijden, ze zijn erg slecht onderhouden. De afwikkeling van het inleveren van de camper ging wat traag omdat we met veel meer campers rond dezelfde tijd aankwamen en er al nieuwe mensen aan het inchecken waren. Totaal hebben we zo'n 5000 km/3200 mijl gereden met de camper. We konden heel wat spullen kwijt aan een paar Engelsen dus wij blij en zij blij. Daarna gevraagd of iemand ons naar de BART (vorm van openbaar vervoer) kon brengen. Ja hoor … met 3 stellen tegelijkertijd met een busje weggebracht. Een ander stel wist niet hoe het allemaal werkte met de BART en waar ze er precies uit moesten, dus hebben we samen gereisd. Wij hadden de ervaring al op de heenreis gehad dus dat was wel handig. We konden ze zo bij hun hotel afzetten. We hebben afscheid van hen genomen, zij gingen vanmiddag nog naar Alcatraz en vliegen morgen terug naar Nederland. Wij hebben onze koffers alvast naar ons hotel gebracht. Daar gingen ze achter slot en grendel omdat we pas na 3 uur konden inchecken. Daarna SF in en wat winkels bekeken. Eigenlijk een beetje de tijd doden zeg maar. Om kwart over drie konden we naar onze kamer die wel iets groter is dan die we aan het begin van onze reis hadden. FF uitgerust en andere schoenen aan. Daarna uit eten geweest en weer terug naar onze kamer. Daar zit ik nu te typen. Morgen gaan we in de ochtend naar Alcatraz en ‘s middags nog wat langs Fisherman’s Wharf slenteren.