donderdag 5 juni 2014

Aangezien we vandaag nog door Yosemite NP rijden, hieronder een stukje over het ontstaan van het NP:

De vorming van Yosemite Park begon 500 miljoen jaar geleden als oceaanbodem en werd langzaam maar zeker omhoog gedrukt tot heuvelachtig gebied. Drie miljoen jaar geleden kwamen de gletsjers, die enorme druk uitoefenden op het landschap en zo de steile bergen creëerden. Pas 10.000 jaar geleden smolt het laatste ijs in het park en vormde zo Lake Yosemite. Dit meer werd weer gevuld met afbrokkelend gesteente en andere sedimenten en vormde zo de ondergrond voor het huidige Yosemite. In Yosemite zijn hoge bergen, diepe dalen, oeroude bossen, mooie weiden en grote watervallen te vinden. Naast wolven, valken, herten, beren en eekhoorns zijn er de beroemde, enorme Sequoia bomen, die tussen de 1000 en 3000 jaar oud zijn.

Het gebied dat nu Yosemite National Park vormt werd duizenden jaren geleden bewoond door Amerikaanse indianen. Vanaf midden negentiende eeuw werden zij verdreven door blanke kolonisten, die ook begonnen met het verspreiden van verhalen over de prachtige natuur in Yosemite. In 1916 werd Yosemite overgedragen aan de National Park Service. Datzelfde jaar werden de eerste wegen door het park en twee campings in het park gebouwd.

donderdag 5 juni 2014

Van Yosemite NP naar Barstow

We verlaten om half 8 in de ochtend de camping, het is nog vroeg maar we hebben een lange autorit voor de boeg. Het is zeker een aanrader deze camping waar je met je tent of RV tussen die gigantisch hoge bomen staat en als je omhoog kijkt ook o.a. de Half Dome ziet. Erg rustig, weinig luxe maar dat is juist de charme van kamperen.

We rijden naar het zuiden via de CA-41 . We zien nog een paar kleine hertjes langs de kant van de weg grazen en laten Yosemite Valley achter ons. Helaas staan erlangs deze weg geen Sequoias (reusachtige bomen zoals de beroemde Grizzly Giant en de Sherman Tree. Deze staan in Sequoia NP. De weg naar Yosemite NP (de 120) die we eergisteren hebben gereden was al steil en smal, maar dit is een stukkie erger. Diepe afgronden met nauwelijks 20 cm extra ruimte naast de witte strepen aan de rechterkant van de weg (en geen vangrails!). Ik kijk regelrecht die afgrond in. Ruud houdt gelukkig de middenstreep aan. Pfff … 38 mijl te gaan op de CA 41 tot we bij Oakhurst misschien een wat bredere weg krijgen. Regelmatig zitten we op 5000 ft hoogte. Nadat we Sierra National Forrest in zijn gereden komen de berghellingen aan de andere kant van de weg te liggen dus voor mij geen zicht meer op de diepe afgronden. Dat rijdt een stuk meer ontspannen.

Na 38 mijl rijden we het park uit. Tot net voorbij Oakhurst (eerst weer getankt) wordt de weg weer breder. Nu nog 42 mijl te gaan voor we de CA 41 South verlaten en op de snelweg richting Fresno zitten. We komen langs Madera County Line, de Mariposa County Line , en Bass Lake ligt aan de linkerkant van de weg. Vandaag niet vaak tussendoor de RV uit want we moeten echt doorrijden. Er staat ons een nogal saaie weg te wachten, o.a, de CA 99 South en de CA 58 East. We zien veel bomen en bergen. Deze zijn niet rotsachtig, meer zanderig. De zon schijnt lekker op de camper en het wordt al warmer en warmer. De airco mag nog niet aan vanwege het steile klimwerk en diepe afdalingen dus hebben we de ramen openstaan. Het landschap lijkt nu op wat we bij Manteca 2 dagen geleden op weg naar Yosemite hebben gezien. Olijfbomen, heuvels, kort geschoren geel gras en af en toe wat rotsblokken. Maar ook vlaktes met groen weiden. Af en toe een klein dorpje en wat industrie. De huisjes langs de kant van de weg zien er heel armoedig uit, met veel roestige oude auto’s in de tuintjes. Armoe troef hier! We passeren Millerton Lake en de Friant Dam net voor Fresno. Net na Fresno rijden we de CA 99 op richting Bakersfield/Los Angeles. Weer een erg slecht onderhouden weg met veel gaten. We rammelen een eind weg. We zitten nog in California en we vermoeden dat het slechte onderhoud met het bankroet van de staat California heeft te maken. Geen geld meer om de wegen goed te onderhouden? In de bergen zijn de wegen daarentegen wel heel goed te berijden en zien er ook prima uit. Mag ook wel met die afgronden. Wederom veel druiven langs de kant van de weg. Ineens zien we heel mooie zandbergen (ik noem het maar even zo omdat het er zo uitziet. Kan ook zijn dat onder die zandlaag rotsen liggen). Maar de cirkels geven zo mooi de rondingen aan. De kleuren zijn soms pastel geel, donker geel en licht bruin. Prachtig om te zien en het lijkt hier wel Death Valley (waar men in de zomermaanden met een RV niet door mag rijden vanwege de hitte). Daarna weer begroeide heuvels en rotsen. Na Bakersfield gaan we de CA 58 East op. Het is lastig om foto’s te maken vanuit de camper want rechts kijk ik tegen de buitenspiegel en antenne aan. Voorruit tegen het dashboard en de uitsteek boven de cabine en links zit Ruud voor het zijraam. Dat laatste is maar goed ook, hihi!

75 mijl voor de kruising naar Barstow naar de I-15 komen we de eerste Joshua Trees tegen. Ze zijn erg klein maar toch …. ik had ze hier niet verwacht. Maar aan de Highway 58 East in de Californische Mojave Desert zien we een veld met heel veel vliegtuigen rechts van ons liggen. Ook zagen we een paar toestellen richting dat vliegveld gaan. Hier worden afgeschreven/afgedankte vliegtuigen gestript en gesloopt! Zeer afwisselende landschappen door diverse soorten bergen, begroeiing, etc. en het is hier gortdroog (en heet). We rijden door North Edwards en verder op ligt het bekende Edwards Airforce Base waar o.a. ook de Nederlandse luchtmacht piloten worden opgeleid. Vlakbij Rogers Lake ligt het NASA’s Dryden Flight Research Center.

Aan de linkerkant bij het plaatsje Boron zien we een blauw meer liggen. Hoe heet dat meer? We komen dichterbij en zien dat het geen meer is maar een heel groot park met zonnepanelen horizontaal op de grond gelegen en aan de rechterkant de energiecentrale. Slim hier in de woestijn. Hier weten ze wel hoe ze in woestijnachtig gebied optimaal gebruik kunnen maken van zonne-energie. In Nederland lopen we al te mekkeren als we uitzicht hebben op een paar panelen of windmolens. We rijden op en af langs de spoorlijn. Tijd voor koffie. Makkelijk als je een huis op wielen bij je hebt. We zien de trein langs komen. Drie Locs voor een enorm lange slinger wagons. We horen ook het toeteren, grappig, het is net zoals je dat in films hoort.

8 mijl voor onze eindbestemming Barstow komen we langs Hinkley. Dit plaatsje is o.a. bekend van de film uit “Erin Brokovich” (uit 2000), een waargebeurd verhaal, over het grote schandaal van grondwatervervuiling door Pacific Gas and Electric Company. Dit bedrijf loosde giftige stoffen wat in het drinkwater terecht kwam. Hierdoor werd een groep mensen zo ziek dat sommigen van hen hieraan overleden. Brockovich en Masry winnen deze zaak uiteindelijk en de fabriek wordt veroordeeld tot een schadevergoeding van 333 miljoen dollar.

De rivierbedding van de Mojave River is erg breed maar staat kurkdroog. Misschien wel uitzonderlijk voor de tijd van het jaar. We komen na een 8 uur lange rit op KOA Barstow Campground aan. Dit ligt vlakbij het spookstadje Calico. De naam zie je in witte letters tegen een berg geplakt. We dachten aan het begin van de dag dat het een heel saaie lange tocht zou worden maar het tegendeel is waar. Wat een afwisseling en een aantal bekende punten. Ruud wist van die vliegbasis en ook van die sloperij. Dus helemaal leuk dat we dit ook hebben zien liggen. Van deze rit hebben we genoten, er was heel veel moois te zien. Jammer genoeg was de batterij van mijn fototoestel halverwege de dag al leeg en heb ik bijna geen foto’s kunnen maken. Op de camping is weinig schaduw, uitstekend sanitair. We hebben alles aangesloten en hebben nu weer airco, en dat was nodig ook met 39 graden Celsius. Ook hebben we wifi verbinding. Het afvalwater voor de eerste keer geloosd. Vanavond ons blog bijwerken. (Inmiddels 3 verhalen gepost die jullie al hebben kunnen lezen, de foto’s volgen nog). Het was een lange dag maar zeer de moeite waard. We zijn vroeg het bed ingedoken en vielen als een blok in slaap.