zondag 8 juni 2014

Van Las Vegas naar Zion NP

Na 2 dagen in de bloedhitte van Las Vegas te hebben vertoefd hopen we op wat meer “Hollandse” temperaturen. Om half negen vertrokken we van het RV park en zijn eerst gaan tanken. Dit houden we maar als gewoonte aan. Het is nog rustig op de wegen in Las Vegas (misschien omdat het zondag is) en rijden al gauw de I-15 richting St. George op. Rechts zien we een gevangenis liggen. De gevangenen staan buiten in een rij voor een ingang bij een ander gebouw te wachten. Een erg hoge omheining met daarbovenop prikkeldraad. Leuk dat je dit soort details kunt zien. Het licht is erg fel in de woestijn en daardoor lijken de bergen grijs en zit er niet veel kleurverschil in. We komen langs Speedway Blvd. Dit is een racebaan met enorm veel parkeerplaatsen. Helaas voor ons geen racewagens te zien die scheuren op het parcours. We zijn nu echt de stad uit en rijden door het desolate landschap. We zien het Nellis Airforce Base en langs de kant van de weg zien we dat het 92 graden Fahrenheit is. Net voorbij Dry Lake rijden we door het Moapa River Indian Reservaat. Rechts van ons ligt de Valley of Fire. Het doet zijn naam eer aan want het staat in de fik, hahaha Het rookt er verschrikkelijk door de brand. Eigenlijk staat de naam voor de fel rode kleuren die vroeg in de ochtend heel goed zijn te zien. Het plan was om door dit park te rijden maar we hebben vanochtend besloten om dit links te laten liggen (voor de kijkers rechts) en rechtstreeks naar Zion NP te rijden. In de Muddy River staat weinig tot geen water. Na een aantal mijlen zien we weer Joshua Trees. Ze zijn klein en vallen nauwelijks op (nog geen meter hoog). We hopen bij Joshua Tree Park (laatste deel van onze reis) de hogere bomen te zien te krijgen, maar zover is het nog lang niet.

Wat een tegenstelling in het landschap. Links zijn de bergen/rotsen plat van boven en rechts hebben ze grillige punten. Regelmatig steken we de Virgin River over en komen bij Mesquite en gaan we Arizona binnen. In deze staat geldt de Mountain Time maar aangezien ze niet aan de zomertijd (Daylight Saving Time ) doen blijft het hetzelfde tijdstip. De dorpjes die we onderweg tegenkomen zijn leuk beplant met bomen en struiken waardoor het en wat frissere blik krijgt. We rijden langs de Beaver Dam. Wat een magnifiek uitzicht krijgen we ineens als we door de Virgin River Gorge rijden. Een heel steile kronkelige weg (1 heel smalle baan beschikbaar omdat er wegwerkzaamheden zijn) met rode rotsen. Werkelijk prachtig. Ik kijk mijn ogen uit. Ruud moet meer op de weg letten omdat het zo smal is. Maar ik heb foto’s gemaakt en hoop dat hij zo toch een beter overzicht krijgt van wat ik zie. We rijden de Gorges weer uit en het landschap wordt weer vlakker. We zijn bij de grens van Arizona en Utah (net onder St. George) en plots is het een uur later (Mountain Time). Ter hoogte van St. George steekt de witte tempel van de Heiligen Der Laatste Dagen af tegen de rode rotsen. Het is de eerste Mormoonse Tempel in Utah. De rotsen zijn nu overwegend rood gekleurd. Hier in de buurt van het dorpje Washington zijn sporen van dinosaurussen gevonden. We gaan verder over de Highway 9 richting Hurricane. We rijden over de Bridge to Zion en over 20 mijl zijn we bij Zion NP volgens de Tom Tom. De bergen zijn nog kleurrijker geworden: paars, rood, wit bruin, oranje …. werkelijk prachtig! Ineens heel veel struisvogels …. en enorm veel grote eieren langs de weg. Nee, laat maar zitten, die gaan we niet eten.

We rijden het park binnen en gaan naar onze camping (Watchman Campground). We hebben een prachtige plek aan de buitenring van de camping gereserveerd. We kijken uit op een prachtige berg (mooie rode en gele kleuren) en zien salamanders voor onze voeten voorbij schieten. Al het voedsel moet weer opgeborgen worden hier. Niet in bear lockers maar gewoon in de RV in kasten. Aangezien we vroeg in het park zijn besluiten we snel koffie te drinken en brood te eten om direct daarna de shuttlebus te nemen voor de scenic drive door het park. Toen we onze route samenstelden hadden we niet gedacht dat we dit konden gaan doen wegens tijdgebrek omdat we de Valley of Fire hadden ingepland. Hier hebben we achteraf echt geen spijt van. Wat een uitzichten. Bij elke stopplaats eruit, foto’s maken en de volgende shuttle weer in naar een volgend punt.

We starten bij Court of the Patriarchs Viewpoint. Bij de stopplaats begint een pad van zo'n 100 meter lengte. Aan het eind van dat pad heb je een mooi uitzicht op The Three Patriarchs, dat zijn drie bergtoppen die zijn vernoemd naar de drie bijbelse stamvaders Abraham (2.101 meter), Isaac (2.081 meter) en Jacob (2.083 meter). Daarna de West Tempel, Altar of Sacrifice, The Sentinel, The East Temple, Emerald Pools, The Great White Throne, Angels Landing, Wheeping Rock, en dan bij het eindpunt “Temple of Sinawava” lopen we een stukje langs de Virgin River. Wat een machtig hoge bergen. En wat een geweldige uitzichten op rotswanden, etc. En wat voel je je klein als je tussen die enorme bergen staat. Onderweg stapt er nog een Mormoonse familie in de bus. Lange jurken (alle meisjes en moeder hebben een andere kleur jurk) tot op de enkels en vlechten in het haar. Ze stappen voor ons de bus weer uit. Het lijkt wel een ganzen familie. Papa voorop en 6 kinderen, bijna allemaal meisjes, en moederkloek erachteraan. We komen hen diverse malen tegen in de bus en uit de bus. Leuk om dat ook eens te zien.

Weer terug bij de camper snel wat te eten maken. We eten ijsbergsla met tomaat, aardappeltjes en kalkoenfilet. Terwijl we zitten te eten staat plotseling op nog geen 10 meter afstand een hert naar ons te kijken en wij naar haar/hem. Wat een pracht plek hebben we hier midden in de natuur. Vanavond kunnen we lekker buiten zitten. De temperaturen zijn hier wat aangenamer dan in Nevada. Wel hebben we af en toe flinke windvlagen.

Over Zion schreef John Wesley Powell in 1895: “All this is the music of waters”. Daar heb ik niets meer aan toe te voegen. Dank je wel John, het is exact zoals je het onder woorden hebt gebracht!

NB: Helaas kunnen we geen foto’s die Ruud heeft gemaakt op ons blog zetten omdat de bestanden te veel pixels bevatten. De foto’s die ik maak met mijn kleine toestel lukken wel maar eergisteren was de batterij leeg en halverwege deze middag weer! Dus ik kan weinig foto’s maken en wat uitzoeken om op ons blog te zetten. Jammer, want de foto’s die Ruud maakt zijn erg mooi en goed van kleur.

Een stukje achtergrond info over Zion NP:

Zion staat bekend om de mooie zandstenen bergwanden/rotsen die hoog in de lucht reiken en verschillende kleuren hebben zoals, rood, roze en crèmekleurig. Zion bestaat uit canyons, grotten, steile ravijnen en diepe valleien. Zion is een Nationaal Park gelegen in het zuidwesten van de Amerikaanse staat Utah. Het Nationaal park Zion werd in 1909 een National Monument, en in 1919 een National Park, in 1937 werd het park uitgebreid met Kolob. Zion bestaat uit een groot ravijn met diverse neven canyons, uitgeslepen in een rotsplateau door de Virgin River en wind, regen en ijs hervormde en verbrede de kloof. Ook vulkaanuitbarstingen droegen 250 jaar geleden bij aan de vorming van Zion. Als in het voorjaar de sneeuw in de bergen smelt, voert de Virgin River grote hoeveelheden puin en sediment af. Daardoor is het erosieproces dat Zion Canyon en de diverse zijdalen heeft gevormd, nog steeds volop gaande. Zion Canyon is een ravijn, 24 kilometer lang en 800 meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen.Tegenwoordig kronkelt de Virgin River rustig door Zion Canyon, langs de vruchtbare groene oevers.

De naam Zion is afkomstig van de mormonen, een religie (vooral in Utah gevestigd) vergelijkbaar met de volgelingen van Jehova. Aangezien de eerste Europese kolonisten in het gebied mormonen waren, komen veel namen in het park uit de Bijbel. De mormonen beschouwden de stenen terrassen als de natuurlijke tempel van God in de hemelstad Zion. ‘Zion’ is mormoons voor een plek van rust en veiligheid. Deze naam kreeg het van mormoonse pioniers in 1860. Ook de naam Kolob komt van die religie, het betekent: een plek dichtbij God. 2000 jaar geleden leefden hier ook Anasazi tot ongeveer 800 jaar geleden. Toen leefden hier de Paiutes tot de mormoonse pioniers hier aankwamen. Zelfs nuchtere geologen werden bewogen door het landschap: de highlights hebben dan ook namen als The West Temple en The Great White Throne.