donderdag 19 juni 2014

Van de cowboys en indianen in Monument Valley naar Page

Vanochtend toen we opstonden een strak blauwe lucht, yes we hebben weer zon! We staan bij een bocht met onze camper en daar komt zo’n “patser” aan met zo’n verschrikkelijk grote bus met een auto erachter gekoppeld (ik zeg wel patser maar ik ken die beste man helemaal niet) die dus de draai niet kon maken. Kon ook de auto die erachter hing op dat punt in die draai niet loskoppelen. Daar sta je dan, hij kon geen kant meer op. De mensen in de camper naast ons wakker gemaakt en die hebben hun camper weggehaald. Nu kon hij iets verder door maar nog niet genoeg. Wat een gedoe zeg zo op de vroege ochtend. Echt hilarisch om te zien hoe hij klem stond. Uiteindelijk kon hij weer een stukje naar achteren pal langs een muur, de lak werd er bijna afgeschuurd. Wat een bakken hebben die Amerikanen hier en ze rijden daarmee nog hard ook. Maar ja, alles wat die Amerikanen hebben is groot. We gaan op pad en rijden na een paar mijl de staat Arizona binnen. De klok gaat een uur terug dus we krijgen er een uurtje extra bij vandaag. Utah was erg mooi en tot nu toe de mooiste staat die we hebben gezien. We zien heel veel witte geitjes in een wei lopen (geiten zijn we tot nu toe nog niet tegen gekomen) die grazen, nou ja grazen? Er is geen groen te bekennen. We komen door Kayente en zien veel armoedige huisjes liggen. Wat een tegenstelling met de kampeerders die met zulke dikke RV’s/bussen rijden en die vaak ook nog een eigen huis bezitten. De Navajo’s bezitten hier het grootste deel van het grondgebied. We rijden nu door de Black Mesa en het is vrij glooiend om te zien. Bij het dorp met dezelfde naam langs de 160 ligt op de weg een doodgereden hert. We spraken gisteravond een man op de camping die vertelde dat dat in Canada zo ontzettend veel gebeurt. Je zal hem maar op je bumper krijgen… moet er niet aan denken. We rijden de 98-N op en rijden nu over de overgang van het spoor waar we lange tijd naast hebben gereden. Ineens allemaal paarden in een wei. Ze staan doodstil …. Kijk nog eens en het zijn neppers. Wat een dom gedoe zeg. Denken ze daar toeristen blij mee te maken? Dacht het niet. 20 miles voor Page komen we een heel kleine “whole in the rock” tegen. Kan er net geen foto van maken net als van die lichtgele ronde zandformaties. Bij Page zien we 3 enorme pijpen waar rook uitkomt. Dit is een energiecentrale (kolen gestookt) het lijkt een beetje op IJmuiden ….. en daarnaast prachtige blauwe meren. Om 11.00 uur Arizona tijd, kwamen we op de camping aan. Gelijk voor morgen een tour met gids naar de Upper Antelope Canyon geboekt. Was nog één plekje vrij om half 2. Jammer genoeg niet de tour van 11 uur wanneer het zonlicht het mooiste naar binnen schijnt en dat het beste tijdstip is om foto’s te maken. Maar we zijn al blij dat we vroeg in de middag nog een plekje hebben kunnen krijgen. Nu eerst koffie drinken en eten. Vanmiddag met de RV naar de Glen Canyon Dam. Page ligt vlak bij de grens van de staat Utah. Page is ontstaan als een tijdelijke plaats voor de arbeiders van de Glen Canyon Dam. De dambouwers verhuisden vaak met hun hele gezin naar de nederzetting. Uiteindelijk ontstond zo een dorp.

De Glen Canyon Dam is een betonnen boogstuwdam op de Colorado-rivier. De dam is 216 meter hoog (178 meter boven de rivier), 475 meter lang en 91 meter breed. De dam werd gebouwd tussen 1956 en 1966. Eenmaal voltooid, vulde Glen Canyon - het huidige Lake Powell - zich. In 1983 begaf de dam het bijna onder grote overstromingen.

Net stroomafwaarts van de dam is een boogbrug, de Glen Canyon Dam Bridge, die de US Route 89 over de canyon leidt. Het doel van de brug was om de bouw van de dam te vergemakkelijken, maar tegenwoordig biedt het vooral een mooi uitzicht over de dam. Het is de op drie na hoogste brug in de Verenigde Staten en de op twee na hoogste boogbrug. Voordat deze brug en de Navajo Bridge gebouwd werden, was het 192 kilometer rijden naar de andere kant van de canyon. We hebben erop gestaan en de dam bekeken. Heel indrukwekkend en wat een diepte. De dam zelf lijkt op de Hooverdam, in ieder geval is dat het voorbeeld geweest voor degene die de stuwdam heeft ontworpen.

Lake Powell is een kunstmatig (stuw)meer op de grens van de staten Arizona en Utah, dat wordt gevormd achter de Glen Canyon Dam, in de Colorado River. Wat een beauty. De witte randen onderaan de okerbruine rotsen langs het meer steken prachtig af bij het azuurblauwe water en de rotsen die in het water omhoog rijzen zijn grillig en grijs. Het meer, genoemd naar majoor John Wesley Powell die in 1869 het gebied als eerste in kaart bracht, kromt zich in de vorm van een halve maan om het grensgebied van Arizona en Utah en omvat nog eens meer dan negentig zijravijnen (sommige wel van 16 km breed) die samen een kustlijn van ruim 3000 km vormen ... langer dan de hele Stille-Oceaankust van de VS. Lake Powell is 186 miles lang. We kunnen er vanaf hier niet dichtbij komen, maar met de camera kunnen we genoeg inzoomen om hem dichterbij te zien. Het is bloed heet op de brug en bij de dam. We zijn nog even het Visitor Centre ingelopen waar o.a. één van de boten tentoongesteld staat die door de ontdekkingsreiziger John Wesley Powell en expeditie leider lang geleden is gebruikt op de Colorado River. Erg primitief en we kunnen ons voostellen dat sommige opvarenden dit soort reizen niet hebben overleefd. Buiten staat er nog een fossiel van de poten van een dinosaur. Indrukwekkend om te zien. Nog een blik op het meer en we stappen de RV weer in …. lekker koel met de airco.

Nog een paar weetjes: Lake Powell is ook als locatie gebruikt voor een aantal films en televisie series zoals: Gravity (2013), John Carter (2012), Doctor Who: The Impossible Astronaut and The Wedding of River Song (2011), Evolution (2001), Planet of the Apes (beide versies uit 1968 en 2001, en Maverick (1994).

Nu op naar de Horseshoe Bend. We hebben hem al vaker op foto’s gezien en nu gaan we hem in het eggie zien. Horseshoe Bend is een hoefijzervormige bocht van de rivier de Colorado. De loop van een rivier wordt o.a. bepaald door de hardheid van de bodem waar het water doorheen stroomt. Het water zoekt de weg van de minste weerstand, en omdat dat vaak niet de kortste weg is ontstaan er bochten in de rivier. Deze gigantische bocht heeft zich een paar mijl ten zuiden van Lake Powell en de Glen Canyon Dam gevormd in miljoenen jaren oude lagen van Navajo Sandstone. Rondom en binnenin de bocht zijn de rotswanden meer dan 300 meter hoog en steken boven de rivier uit. We zijn naar de Horseshoe Bend Overlook gelopen waar je een spectaculair uitzicht hebt over de bend (bocht) in de Colorado River, en we zien ook de Echo Cliffs, de Vermillion Cliffs en Navajo Mountain in de verte liggen. Een onverwachte topper! Horseshoe Bend is echt ongelooflijk mooi. De combinatie van het blauwgroene water, de lichtbruine/donkergele rotswanden en de groene bomen langs de rivier is overweldigend. En zoveel mooier dan de Gooseneck (de dubbele loop/meander) die we een paar dagen geleden hebben gezien. Daar was het water grijsbruin van kleur en niet echt zonnig weer. Een aantal foto’s gemaakt en genieten van het uitzicht. Wat een gigantisch imponerend uitzicht op de Horseshoe Bend en de omgeving. Zonder groothoeklens krijgen we hem er bijna op alleen het allerbovenste puntje net niet jammer genoeg. Bij de cliffranden moet je echt goed oppassen want die kunnen als je erop staat ook afbreken en dan donder je dus een heel eind naar beneden. Heelhuids keren we weer om en moeten weer naar boven klimmen om bij de RV te komen. Het is nog steeds erg heet dus veel water drinken en doorlopen geblazen. Het was weer een leuke middag waarbij we heel veel gezien hebben. Vanavond eten we appelmoes (lekker fris) met gebakken piepertjes en een hamburger. Nu eerst een biertje en sap en nagenieten. We hebben ook een leuke plek op deze camping (plek 36A). Weer aan de rand en met vrij uitzicht op de gele zandstenen bergen. Weer goed uitgezocht Hannie ... (al zeg ik het zelf). Later op de avond werden de bergen echt heel vlammend oranje toen de zon onderging. Wat een fenomenaal uitzicht en wat is dit toch genieten!