dinsdag 24 juni 2014

Via Route 66 naar Kingman

Eindelijk gaan we de lang door ons naar uitgekeken Route 66 rijden, ook wel de Mother Road genoemd. We rijden hem natuurlijk niet helemaal want de 66 start in Chicago en stopt in Santa Monica. Alweer vroeg op pad want we willen veel gaan bekijken dus steeds uitstappen onderweg als er nostalgische dingen te zien zijn. We zien Seligman al op het bord langs de kant staan. Nog 67 miles en dan gaan we de weg af om op de oude Route 66 verder te gaan. We zijn erg benieuwd wat we daar gaan aantreffen. We hebben bijna een jaar geleden nog een docu gezien over de man die Seligman weer op de kaart heeft gezet. De I-40 heeft alle zijwegen die er waren naar Route 66 afgesneden, geen afrit meer te bekennen. Alleen bij Williams en Ash Fork kun je erop vóór je de I-40 verplicht moet nemen. En bij Seligman heb je nog één kans. Wij pakken de route op bij afslag 139 net na Ash Fork (Yavapai County). Wat een toeristische plaats is dat geworden nadat de familie Delgadillo de afslag naar Seligman heeft opengesteld. Hij is van beroep barber en heeft nog een heuse oude Barber Shop wat tegelijkertijd ook een winkeltje behelst. Ook een bankje met zijn naam en de naam van zijn dochter, Angel en Vilma Delgadillo, erop staat buiten. Hij runt dit samen met haar. Eigenlijk is zij de baas van haar vader. Je mag gewoon foto’s maken van de Barber Shop en de oude stoel van vroeger wordt nog steeds gebruikt, met op de achterwand allemaal biljetten en visitekaartjes vanuit allerlei landen van de wereld. Bussen vol toeristen worden gedropt en zo snel mogelijk weer weggewerkt. Prachtige oude auto’s komen we tegen, soms echt wel roestbakken maar dat maakt het nostalgischer vind ik. Oude benzinepompen, en in de winkels worden allerlei dingen zoals bijvoorbeeld voedselverpakkingen, ook van zeer oude merken die niet meer bestaan en borden van bijvoorbeeld het Shell embleem tentoongesteld uit vroeger tijden. Ook een paar heel oude huisjes op de foto gezet, waaronder het oudste huisje wat in Seligman staat. We hebben wat souvenirs gekocht en daarna in onze RV gegeten. Het valt ons op dat nergens een bord met Route 66 te zien is. Zijn denk ik allemaal weggehaald voor het geval ze gejat gaan worden. Is natuurlijk een geliefd iets als je zo’n icoon hebt. Ook op het asfalt zien we nergens Route 66 staan. Daar wilde ik graag een foto van hebben. Daarna besloten om niet via de route 66 helemaal naar Kingman te rijden. We hebben niet zo erg veel tijd meer. Dus we kiezen voor de snelweg I-40 die zo schandalig slecht is onderhouden. Echt niet normaal hier. Uiteindelijk op de camping in Kingman, weer een KOA met plek nummer 78, aangekomen. We kijken uit op stacaravans met kleine tuintjes er omheen. Niet het mooiste aanzicht maar het is maar voor één nacht. Wel schoon sanitair. Maar wat is het bloedje heet hier. Heb een handwas gedaan en binnen een kwartier is alles alweer kurkdroog. Mazzel want even later krijgen we te horen dat het niet toegestaan is om de was buiten te hangen. OK dan alles naar binnen … is toch al droog, hahaha! De barbecue gaat weer aan en we eten hamburgers en worstjes met aardappel salade en sla. Buiten in de schaduw gegeten en daarna ons blog bijgewerkt tot en met de Grand Canyon. Uploaden gaat prima maar de foto’s lukken niet meer. Morgen weer een kans. En als het daar niet lukt dan misschien pas over 4 dagen weer verhalen en foto’s. Nog lang buiten gezeten en vreselijk sterk met rode peper gekruide flips gegeten. Brand je de bek uit ….niet echt lekker dus. Het begint wat af te koelen buiten. Nu hopen we dat in de RV het ook gaat afkoelen voor we gaan slapen. Het is weer een drukke dag geweest. Inmiddels is de laatste week van het reizen met de camper ingegaan. Wat gaat het toch rapido! En we hebben er nog lang niet genoeg van! Heerlijk dit rondtrekken met je eigen huis op wielen. Elke keer als we de cabine instappen ’s ochtends is het weer een feest om verder te rijden en te genieten van de mooie uitzichten.