woensdag 25 juni 2014

Van Kingman naar Palm Springs via Joshua Tree Park

Om 8 uur vertrokken en eerst getankt. Daarna die rotte I-40 weer op. Vandaag een behoorlijk stuk rijden. Wel zeer verschillende bergen links en rechts. Puntig, ruig, plat van boven, grijs en een beetje rood/bruin. Juf Tom Tom is volledig verdwaald op deze highway. Dit doet me denken aan : Welcome to the Hotel California, óf Take The Long Way Home. Moeten van haar links de snelweg af. Normaliter zijn de afritten altijd aan de rechterkant Juf Tom Tom! Volgens de Hannie Hannie moeten we eerst nog 60 mijl op de I-40 rijden naar Needles voor we eraf moeten. We rijden weer langs de Santa Fe spoorlijn en komen ook een paar Joshua Trees tegen, erg klein en vrij kale exemplaren. De heuvels en de begroeiing zijn gelig. We steken de Colorado River over die hier best wel breed is en lekker doorstroomt. We zijn na het oversteken van de rivier beland in California en hier geldt de Pacific Ocean Time. Aangezien ze in Arizona de Daylight Saving Time niet hanteren hebben we nu geen tijdsverschil tussen deze 2 staten. We hoeven onze horloges dus niet bij te stellen. We moeten bij Needles een stukje van de Interstate af om op de US-95-S te komen Dit gaat een heel klein stukje via de Historic Route 66! Yes … op de weg staat Route 66. Uitstappen yeahhh … ben op het gloeiend hete asfalt gaan zitten bij de tekst Route 66 en Ruud heeft er een foto van gemaakt. Helemaal happy dat mijn plannetje wat ik al heel lang in gedachte had toch gelukt is. (Bij Seligman was er niks op de weg zelf te vinden nl.). Nu een heel stille weg, de US-95-S, weer een apart stukje Highway met o.a. gescheurde zandduinen. Verderop loopt de weg over allemaal heuvels/ribbels heen. Het lijkt net een wasbord. Ze noemen het hier “dips”. Leuk om te zien hoe die golven in de verte vorm geven. Via de 62-W, ook weer met dips, gaan we verder naar het westen, kilometers lang. De afgelopen dagen zijn we steeds meer richting de Pacific Ocean gereden. We steken het spoor nogmaals over en zien langs het spoor heel veel zelfgemaakte inscripties, getekend of met houten paaltjes gelegd, met namen, wensen, etc. tegen het talud van grind met zand. Erg leuk om te zien en dat gaat zo kilometers door. Ook “kunst”, tegenwoordig heet alles kunst als het door mensenhanden is gemaakt, mooi of niet. We zien eerst heel veel oude kleding en lappen op elkaar gegooid en opgehangen. Lijkt wel een vuilnisbelt van kleren.. ook onder het mom van kunst, je moet maar op het idee komen. Daarna een oud pompstation (buitenwerking uiteraard), meters hoog met daar bovenin allemaal oude schoenen geknoopt. In de middle of knowhere moeten we ineens van juf Tom Tom na 30 yards rechts afslaan. Geen weg te bekennen … waar hebben we dit eerder gehoord? Vanaf nu noemen we haar Juf Dom Dom. Dit is werkelijk niet te geloven. We gaan nu onderlangs Joshua Tree Park. We zien misschien straks al de oostkant van het park maar wij willen er bij de zuidkant in. Links ligt een mooi meer geeft de kaart aan: Palen Lake. Op een uitrit van een weggetje hebben we de RV aan de kant gezet en eerst maar eens brood gegeten voor we verder gaan. Bloedheet hier. Ben achteraf toch blij dat we geen camping in Joshua Tree Park hebben geboekt. Daar zijn geen campings met electra dus geen airco die je kunt gebruiken. In de verte zien we een zandhoos, het lijkt wel een tornado die blijft rond cirkelen (cirkelen is altijd rondgaan natuurlijk, sjonge wat zijn we weer bijdehand). Geen meer en geen tree (boom) te bekennen. Misschien is de oostkant van het park totaal anders dan de zuid of noordkant? Yep ineens allemaal palmen langs de kant van de weg. Groot, klein … het lijkt ons een kwekerij. We zien verderop een RV park. Wie zou hier in godsnaam willen staan met alleen woestijnzand om je heen en zo heet? We gaan de I-10 op. In de verte zien we nog een meer: Hayfield Lake. Prachtig blauw en dat midden in die woestenij. Snap iets meer van “wie hier wil staan in de woestenij” want er is nog water te zien haha! We rijden via de zuidkant Joshua Tree Park in en komen tot de ontdekking dat hier ten eerste geen Joshua trees te zien zijn vanaf deze kant en dat het Cottonwood district gesloten is. Hier hebben ze in 2011 en in 2013 een overstroming gehad. We kunnen ons dat bijna niet voorstellen omdat het hier zo gortdroog is en zo verschrikkelijk heet. Jammer … nog een lang stuk rijden voor we de eerste Joshua Trees kunnen zien. Ook bij de Tree die U2 heeft gebruikt voor hun album hoes van het gelijknamige album “Joshua Tree” kunnen we niet komen. Maar die leeft niet meer hoor, die ligt hartstikke dood plat op de grond. Toch nog even de camper uit en wat foto’s gemaakt van de cactussen en andere planten en struikjes. Snel de RV weer in gestapt en terug naar het begin van het park gereden om onze weg te vervolgen. Nog een weetje: in dit park staat de Joshua Tree Inn, een Bed & Breakfast waar Gram Parsons aan een overdosis overleed. (kan mijn passie voor muziek en muzikanten niet echt loslaten in deze vakantie, de feiten blijven bovenkomen). Nog eentje dan: The Eagles. Zij hebben hun naam te danken aan het feit dat ze na een optreden, stoned en dronken naar het Joshua Tree Park zijn gereden. Daar ging het feest door en één van hen moest nodig plassen. Tijdens deze bezigheid keek hij omhoog en zag een adelaar boven hem circelen … de naam was geboren: The Eagles. Op hun eerste album staat bovenin een logo van een adelaar met hun naam erin. Op een later album staat op de hoes een foto van Monument Valley.

OMG … ineens weer een knalblauw meer midden in deze omgeving, echt heel apart. Van de ene verwondering in de andere: we rijden een dal binnen en van bovenaf zien we een enorm lange strook groen verschijnen (horizontaal). We komen dichterbij en zien dat het allemaal groene velden zijn. Links en rechts van ons zitten we nog steeds naar de gele en grijze duinen te kijken. In de buurt van Coachella lijkt het wel een oase met al die palmen. Overal verschijnen de resorts aan de kant van de weg. Daarna de huizen van de bewoners van Indio. We zijn weer in de bewoonde wereld na vandaag veel miles in niemandsland te hebben gereden. We komen aan in Palm Springs. Wat een luxe, mooie lanen met palmbomen. De meeste huizen staan achter grote groene heggen verscholen, een beetje uit het zicht van de weg. De huizen worden groter en minder afgeschermd. Wat een oase van groen. En weer zo heel anders dan de afgelopen weken. We hebben gereserveerd bij camping “Happy Travel” en krijgen plek 10 toegewezen, dicht bij de ingang. Er is nog geen schaduw dus we gaan binnen zitten met de airco aan tot het buiten wat aangenamer zal worden. Het is nu 41 graden in de schaduw … niet echt een temperatuur waar we blij van worden. Nou niet gaan lopen zeiken …. Morgen staan we met de camper aan de rand van het strand aan de westkust … de Pacific! Daar is het een stuk koeler, misschien wel te koud om ’s avonds nog lang buiten te zitten. Straks douchen en eten. We zien ineens een paar kolibries voedsel eten uit een paar hangertjes aan de muur. Wat zijn ze klein. Mis alleen de mooie blauw/groene kleur …. zijn het wel echt kolibries? Ze zijn zo klein als mijn pink. Prachtig om dit te zien. Heb al diverse malen geprobeerd om bij ons blog te komen maar dat mislukt telkens. Wel hebben we internet, maar Reismee.nl pakt tie niet. Misschien is de site in onderhoud want het is nu nacht in Nederland terwijl ik aan het typen ben. Of overbelast omdat ze net een aanbieding hebben voor een boekwerk wat je kunt laten maken van al je verhalen en foto’s die je hebt verstuurd via Reismee.nl . Baal er wel van want de foto’s van 5 dagen kan ik niet plaatsen en nog 2 verhalen niet. Morgen staan we weer op een natuurcamping zonder stroom en ook geen wifi dus dan kan ik ook niks versturen. Dat wordt dan wéér 2 dagen later als we parallel aan de kust naar het noorden zijn getrokken. Tot dan!

Wat info over Joshua Tree Park:

De lage Colorado Desert is het zuidoosten is onderdeel van de Sonorawoestijn, die zich verder uitstrekt naar het zuiden, naar de Mexicaanse staat Sonora, maar ook naar Arizona, in het oosten. Er zijn drie toegangspoorten: in het westen bij Joshua Tree Village, in het noorden bij Twentynine Palms en in het zuiden bij Cottonwood Spring. Het grootste deel van dit gebied kent geen hoge toppen, de maximale hoogte die je hier zult vinden is 400 meter. In het zuidoosten ligt de hogere en koelere Mojave Desert. Dit gebied is vernoemd naar de oorspronkelijke inwoners, de Mojave indianen. In deze woestijn leven tussen de 1750 – 2000 verschillende soorten dieren en planten, waaronder de Joshua Tree.

Twee woestijnen, twee grote ecosystemen bepaald door hoogte komen samen in het Joshua National Park. In weinig gebieden ter wereld is het contrast tussen de hoge en de lage woestijn zo duidelijk als hier. Zoals de naam van het park al doet vermoeden staat het park bekend om de Joshua trees die groeien in het gebied de Mojave Desert. De Joshua tree is een plantensoort die valt onder de familie Yucca Brevifolia. De enige plek ter wereld waar deze plantsoort voorkomt is in Noord-Amerika.

PS: Hier konden we niet meer op Reismee.nl komen zoals jullie hierboven hebben kunnen lezen. Wel blijf ik nu de verhalen plaatsen alsof er niks aan de hand is.