vrijdag 30 oktober 2015

Van Pretoria naar Golden Gate Highland NP

Na een uitgebreid ontbijt vertrekken we rond 9 uur vanuit Natanja Guesthouse in Centurion op weg naar het volgende park. We komen langs Tata motors (ze zitten ook overal) en rijden op een 6 baans weg met veel op en afritten, de N1, en doen er minimaal 2 uur over om via Pretoria de stad Johannesburg uit te komen. We moeten de afslag richting Durban nemen. Onderweg komen we regelmatig een begeleid transport tegen van rugby teams die dus voorrang krijgen terwijl wij vast staan in de file. Hier worden de wereld kampioenschappen gehouden. We horen later wel wat de uitslag is geworden. Er staat dus een enorme file vanwege een ongeluk (werd eerder vermeld op de borden) en Ruud zit zich aardig op te winden. Helemaal niks om zo door een stad te moeten gaan met al dat drukke verkeer en het lijkt wel of we altijd op de verkeerde baan staan. Ik kan me er niet zo druk over maken, het is zoals het is en je op zitten te vreten helpt toch niks. Opeens de afslag richting N3 naar Durban. Wisselen van rijstroken … bijna niemand laat je ertussen en toch zullen we eraf moeten. Kris kras en het lukt om op tijd op de linker strook te komen.

We rijden KwaZulu Natal binnen en het bord op de weg geeft aan dat hier voetgangers kunnen lopen. Om half 12 passeren we Boksburg. Afwisselend townships en naast wat redelijk uitziende onderkomens ook krotten ertussen. Niet alles is dus verbeterd qua huisvesting.

Kwazula – “Place of the zulu” and Portuguese Natal - “Christmas” Deze provincie grenst aan de landen Mozambique, Swaziland en Lesotho, heeft een lange kustlijn aan de Indische Oceaan en grenst aan de provincies Mpumalanga, Eastern Cape en Free State.

De bergen van KwaZulu-Natal zijn het leefgebied van een van de bekendste etnische groeperingen in Afrika, namelijk de amaZulu. In de 16de en 17de eeuw leidde de grote migratie van de Nguni uit centraal en oostelijk Afrika tot de vorming van vele kleine stammen in zuidelijk Afrika. De taal en cultuur van deze stammen hebben in de loop van de tijd een eigen identiteit ontwikkeld. Een van deze stammen bestond uit een kleine groep mensen (onder leiding van Malandela) die zich vestigde in de subtropische vlakte van de Mhlanthuze River. Eén van de zonen van de leider, met de naam Zulu (hemel), verliet zijn familie om in de vruchtbare vallei van Mkhumbane zijn eigen stam op te bouwen. Zijn ‘volk’ amaZulu (= mensen van Zulu) groeide in aantal en al gauw werd het stuk land naar Zulu genoemd, kwaZulu (= gebied) Een paar Zulu Generaties lang was deze stam een hardwerkende gemeenschap, waar gebruiken en familietradities een grote rol speelden. Toch waren de Zulus nooit oorlogszuchtig en er was geen eenheidsgevoel waarvoor gestreden moest worden. Dat wil zeggen, totdat de beruchte en gevreesde Shaka Zulu zijn vernedering als een niet-erkende zoon ging wreken en vanuit deze haat de herders en boeren opleidde tot het machtigste en meest gevreesde leger van het continent. Van een kleine stam van een paar duizend Zulus groeide de amaZulu stam uit tot in de miljoenen; haar kraals liggen verspreid over het platteland van KwaZulu-Natal.

We steken de rivier Lesbok over (dat dier hebben we nog niet gezien, maar nu dus wel de gelijknamige rivier). Er loopt een vrouw met 2 kleine kinderen en koffers langs de kant van de snelweg. Echt niet normaal. Wat gaan we nog tegenkomen! De rivier Mol gaan we over, het zijn kleine stroompjes water hier. Ook zien we zandhozen.

In Villiers hebben we getankt. Een leuk plaatsje waar je doorheen slingert, niet troosteloos maar wel heel armoedig. Aan de kant van de weg ligt een zwarte dode koe . Aangereden …. wat een rare gewaarwording .. hij kijkt ons recht aan met een dode blik in zijn ogen. Wat een godvergeten lege vlakte hier in dit niemandsland. Is dit bouwland, droge vlaktes, er grazen wel af en toe koeien op kleine stukjes groenig land en af en toe staan er een paar bomen. In the middle of knowhere. We passeren het plaatsje Tweeling en komen in Liebensbergvlei. Nu een weg met potholes, erg diepe dus slalommen we maar weer over de weg.

Het landschap wordt wat gevarieerder. Hoge grassen, bomen, struiken, meer heuvels. De weg gaat nu ook omhoog en omlaag en vaak een mooier vergezicht. We passeren Bohlokom met huisjes net voor Betlehem. Hoge puntige bergen. We zijn de file en het gevoel van “gaat dit echt zo door de hele vakantie” op slag vergeten.

Voor we het Golden Gate Highlands NP inrijden ….. wauuw wat een prachtige bergen met heel grillige vormen en veel kleuren. Dit is echt genieten klasse 2! We rijden door Clarens, het juweel van de Vrijstaat ligt in de Maluti bergen. De Lombard populier blijkt door veel artiesten te zijn vereeuwigd. Het Golden Gate NP ligt aan de voet van het Maluti gebergte. Hier komen onder andere het zwart wildebeest, de eland, springbok, blesbok en de steppezebra voor. Het park is vernoemd naar de gouden kleur die de zandstenen rotsen aannemen als de zon erop schijnt.

We hebben ingecheckt bij Glen Rheenen Rest Camp en ook daar de Sanipas gekocht om zonder apart door nog voor hoeven te betalen alle Nationale parken in te kunnen rijden. We hebben hier een rondavel, eenvoudig maar wel grappig om ook daar eens in te slapen.

Bij aankomst direct al een felgeel vogeltje op ons kleine terrasje gespot, het blijkt een Wevervogel te zijn.

We hebben erg veel foto’s van de prachtige kleurrijke zandstenen rotsen op de picture gezet voor het te donker begon te worden.

‘s Avonds zijn we gaan eten in het Golden Gate Masutsa Hotel, een buffet met allerlei lekkere hapjes. De Brandwag rots is echt heel apart om te zien en bij nacht wordt hij door schijnwerpers vanaf één kant verlicht. Verder complete duisternis eromheen. Geweldig om dit op de terugweg te zien. Toch weer helemaal verrast en blij na het niet zo leuke begin van de dag.