dinsdag 3 november 2015

De Sanipas tour naar Lesotho!

We hebben erg kort geslapen en Ruud kreeg halverwege de nacht een SMS van zijn collega’s (uhh … nachtdienst zeker?) Happy Birthday …. Ja Ruud is vandaag jarig! Zo tegen een uur of half 8 nog één, nu van Jan en Ria …. ook nachtdienst gehad? Ik heb nog even happy birthday to you gezongen en dat op de vroege morgen, hahaha! Na het ontbijt werden we om 8.45 uur opgehaald door de gids om de Sanipas tour te gaan rijden. We moesten eerst naar beneden de village in naar het incheckpoint om onze gegevens invullen. Daarna met de gids en alleen ons tweeën als passagiers richting de Sani Pas (deze ligt aan de oostkant van Lesotho).

Een steile smalle heel kronkelige weg omhoog naar Lesotho, een koninkrijk omringd door Zuid Afrika.

Bij de grenspost werden onze paspoorten gecheckt en voorzien van een stempel zodat we een visum hebben om Lesotho in te kunnen (de gids regelde alles).

Verder omhoog en we zien op de toppen sneeuw liggen. Het heeft vannacht gesneeuwd, heel bijzonder voor de tijd van het jaar. Het is nu voorjaar en dat is ook het regenseizoen en er is nog geen druppel vanaf augustus gevallen. We hadden echt mazzel want gisteren en vannacht was het bere koud en nu schijnt de zon. We dachten dat we in een open jeep zouden zitten maar we hebben nu een grote Landcruiser 4x4. Dicht , dus lekker warm. Wel dikke kleding mee genomen maar achteraf was het niet nodig geweest. Af en toe stoppen we om foto’s te maken. Wat een prachtige omgeving.

De gids heeft veel verteld over de vegetatie, dieren, vogels en een stukje info over Lesotho. We zien weer veel schapen, nu met een erg langharige vacht. Ook onderweg komen we een pick-up truck tegen die schapen vervoerd. Ze staan in de achterbak en er is een net overheen gespannen zodat ze er niet uit kunnen springen.

De bergen hier zijn van zandsteen en graniet, ook wordt hier naar goud gezocht. Een grote brede rivierbedding die helemaal droog staat. Vorig jaar is hier een flood geweest en de hele weg stond onder water … het is een dirty road dus je kunt je wel voorstellen hoe het er dan uitgezien heeft.

Onderweg komen we ook bedelaars tegen, gehuld in vodden. Gewoon doorrijden volgens onze gids.

Boven op de top staat de hoogste pub van Afrika (op 2874 meter). Op de foto staat 2873 m, maar we moesten nog een meter stijgen voor we de pub bereikten, hahaha!

We hebben wat foto’s van de omgeving, de bewoners en hun onderkomens gemaakt. Daarna kregen we uitleg van een Engels sprekende bewoner over de historie, leefgewoonten, etc van de Basotho of Sotho (vroeger Basuto genoemd) en spreken de taal Zuid-Sotho. We zaten in een rondavel met nog een stuk of 15 Duitsers. De bouw van de hutten (meest rondavels), waar ze van leven, etc. Straks meer daarover.

Lesotho (spreek het uit als liesoetoe) is een koninkrijk dat geregeerd wordt door Letsie III, een afstammeling van Moeshoeshoe I. Lesotho wordt ook wel “Kingdom of the Sky” genoemd. Het werd op 4 oktober 1966 onafhankelijk van Engeland. Ze maken nog steeds deel uit van het Gemenebest. De ruige hooglanden van Lesotho met in dit gebied de bergketen Drakensberg. (De kammen van de bergen lijken op die van de rug van een draak).

Nu iets over de leefgewoontes van de bewoners.

De jongens worden tussen hun 15^de en 18^de jaar een half jaar de bergen ingestuurd om man te worden. Daarna worden ze besneden en vanaf dat moment mogen ze trouwen. Ze kiezen hun eigen vrouw. Ze hebben allemaal een stok die omringd wordt door een in eigen patroon geweven stof, een soort van merkteken dus waaraan men de jongen en later man herkent. Als de man niet terugkomt uit de bergen en de stok wordt gevonden weten de bewoners welke jongen wordt vermist of is doodgegaan.

In de Rondavel (met een rieten kap) is een vuurplaats waar men dus kookt en hout stookt om warm te blijven. De rook kan door het dak naar buiten, maar de regen kan niet door het dak naar binnen. Ook een heel aparte stenen vloer rond de firepit die de warmte over de vloer verspreidt zodat men het niet zo koud krijgt. De deur of opening is gericht op het noorden, dat heeft dan weer z’n voordeel in de zomer wanneer het erg heet is als de zon door de opening zou schijnen. De rondavel is opgebouwd uit leem, modder en poep en aan de binnenkant ook ingesmeerd.

Als een man wil trouwen, ze mogen maar één vrouw hebben hier, ook de koning, is de bruidsschat 25 koeien of als men geen koeien heeft betaalt hij de waarde van de koe in randen. Een koe kost hier zo’n 5000 rand. Hier is men katholiek, vandaar dat ze maar één vrouw mogen trouwen.

Nog een verhaal over de overwinning op de Zulu’s in als ik het goed verstaan heb 1957. Vanaf de bergen rolden de Lesotho’s in het donker grote stenen naar beneden waardoor de Zulu’s op de vlucht sloegen of gedood werden door de stenen. Na de overwinning kreeg de koning een gevlochten ronde puntige hoed aangeboden. Hijzelf vond dat iedereen recht had op zo’n hoed en dit werd een soort van symbool/klederdracht. Ook de vrouwen mogen zo’n hoed dragen.

Al met al heel veel verhalen gehoord die ik niet allemaal heb opgeschreven. De mensen zijn hier ontzettend arm, nog armer dan in Zuid Afrika. Ik kwam tijdens het fotograferen een paar keer jongens tegen met eigen gemaakte instrumenten en in dekens gewikkeld. Ook dat is een gebruik, ieder heeft een eigen deken met patroon waar men aan herkent wordt. Ongelooflijk dat ze van zulke materialen gitaren maken en er komt ook nog geluid.

Maar zo arm …. ! Ze blijven lachen en zijn erg vriendelijk en dat is zo bijzonder om te zien. Buiten de pub hingen ook skie’s aan de muur. Het sneeuwt hier natuurlijk ook in de winter.

Nog even tijd om door het dorpje te lopen en de hutten, mensen, en natuur te bekijken.

Een vrouw (meisje nog) liet me haar baby zien. Zo lief, in een deken gewikkeld en ze haalde voor mij een stukje deken weg zodat ik haar bay op de foto kon zetten.

Daarna hebben we bij de pub een lunch gekregen. Lekker na zo'n tijd indrukken opdoen. Heb daar ook nog een das gekocht. Een eigengemaakte, geweven met allerlei kleurtjes.

Het plafond van de pub stond vol met handtekeningen en aan een wand zaten muntstukken afkomstig van over heel de wereld geplakt.

Ruud was jarig dus we hebben onze gids getrakteerd. Hij wilde geen alcohol omdat hij natuurlijk ook nog terug moest rijden. En dat was heel erg moeilijk manoevreren met die steile korte bochten naar beneden.

Op de terugweg weer onze paspoorten laten zien en een uitreisvisum gekregen. Even voor half 4 werden we bij ons onderkomen afgezet. Wat een leuke dag met mooie uitkijkpunten, aardige mensen en natuurlijk ook geweldig dat Ruud dit op zijn verjaardag heeft meegemaakt. Een onvergetelijke ervaring. Geweldig!!!!

Voor de liefhebbers nog wat meer info:

Lesotho is een bergachtig koninkrijk, ter grootte van België en omringd door Zuid-Afrika. Het is een arm derde wereldland met als hoofdstad Maseru (300.000 inwoners) en in totaal ongeveer twee miljoen inwoners. De bevolking leeft geheel op traditionele wijze. Er bestaan nog vele rituelen zoals regendansen en mysterieuze drankjes. De leider van het volk (de Basotho’s) is koning Letsie III. De officiële talen zijn seSotho en Engels.

Lesotho heeft enkele van de best bewaard en goed onderhouden dinosaurus overblijfselen ter wereld. Vele archeologen en paleontologen komen specifiek naar Lesotho om deze te zien. Er is zelfs een dinosaurus naar het land vernoemd – Lesothosaurus, een kleine (ca. 1 m) reptiel uit het begin van de Jurassic tijdperk. Een bezoek aan de oevers van de rivier Subeng (vergelijkbaar met de Liphofung grotten), is een ervaring die men maar op enkele andere plaatsen ter wereld kan vinden. Iedereen kan het gebied bezoeken (45min van Butha Buthe), waar de versteende voetafdrukken van verschillende dinosaurus soorten te zien zijn.

Het maakt niet uit of men jong of oud is, iedereen die langs de oevers van de rivier Subeng loopt in de voetsporen van de dinosaurussen, ervaart iets speciaals.

Oxbow is in de winter een skioord. De Zuid-Afrikaanse skiploeg komt hier in de winter trainen en dan kan het er erg druk zijn. “Sehlabathebe National Park” is Lesotho’s eerste en enige nationale park. Het ligt in het oosten van het land. Je kunt er vogels en klein wild zien.

De beste manier om het leven van de Basotho te ervaren is door een bezoek te brengen aan een van de vele lokale dorpjes of scholen. De dorpjes met hun rieten daken en stenen rondavels zijn fotogeniek, maar het echte hoogtepunt van een bezoek aan Lesotho zijn de warme en vriendelijke mensen die je onderweg zult tegenkomen. Deze mensen lopen nog vaak rond in traditionele klederdracht “Basotho Blankets”. Een bezoek aan een lokale Sangoma (tover doktor) of een shebeen (lokale kroeg) kan georganiseerd worden.

Je kunt op verschillende manieren het leefgebied van de Basotho, de inwoners van Lesotho, verkennen. Er zijn diverse mogelijkheden om wandelend of te paard de omgeving in te trekken. Door de goede samenwerking van de gasthuizen met de inwoners van de dorpen, zijn er altijd gidsen beschikbaar die u de prachtige plekken kunnen laten zien. Zo zijn er op verschillende plaatsen rotstekeningen van de San (of Bosjesmannen) gevonden. Ook is het mogelijk dorpjes in de omgeving te bezoeken en zo iets van het harde leven van dit volk te proeven. De dekens die de Basotho dragen zullen u zeker opvallen. Het is een vrij jonge traditie, in de 19e eeuw ingevoerd door Engelse handelaren. De deken betekent warmte en wordt daarom geassocieerd met vruchtbaarheid. Hoewel de ontwerpen variëren, zijn de dekens allemaal contrasterend met strepen en felle kleuren. Meestal worden ze zo gedragen dat de strepen verticaal lopen. Men gelooft namelijk dat horizontale strepen de groei en ontwikkeling beperken. Een praktische bijkomstigheid is dat de dekens weer- en brandbestendig zijn.