zondag 8 november 2015

Van Aliwal North naar Malealea in Lesotho

Lekker geslapen in een rustige buurt en vanochtend van 8 tot 9 ontbijten. Met de beheerster meer dan een half uur zitten praten. Een bevlogen vrouw die alle goeds wil voor de medemens. Ze heeft een prachtig perceel met mooie witte huisjes erop.

Ze doet aan veeteelt, verbouwt sojabonen, heeft fruitbomen en heeft een winkeltje in de ontbijtzaal met diverse soorten jam, sieraden, bestek én de kerstspulletjes staan al klaar. We zouden bijna vergeten dat Sinterklaas en de kerstdagen eraan komen (hier is het bijna zomer). Het is vandaag gelukkig ook weer zonnig. Het Guesthouse ligt net aan de overkant van de rivier “Oranje”. Wat zijn we blij dat we voor dit onderkomen hebben gekozen, zelf veranderd vanwege de slechte recensies van 2 andere guesthouses (waaronder de Riverside Lodge) Daar wil je voor je verdriet nog niet overnachten. Wat een lawaai en het ligt ook in een ongure buurt. Vlakbij ons Guesthouse is sinds een tijdje een Moslimgemeenschap gevestigd met de daarbij behorende oproep tot gebed, het welbekende deuntje. Hier zijn de bewoners niet echt blij mee (locals en blanken) Ook met de huidige president Zuma niet!

Om 9.45 uur getankt en het is nu erg rustig op de weg. Ook geen krotten te zien, alleen natuur en ….. jawel …. een wegblokkade, nu om lijntjes te trekken op het asfalt. Een tijdje in de hete zon staan branden tot de tegenliggers voorbij zijn en wij door kunnen.

Op naar de grenspost voor een visum zodat we Lesotho binnen kunnen rijden. We zijn op Ruud z’n verjaardag al in Lesotho geweest, maar nu gaan we via de westzijde het koninkrijk bezoeken. De crossborder papieren van de auto hebben we al eerder geregeld.

Vandaag zijn we 2 weken in Zuid Afrika aan het toeren. Het lijkt vergeleken met de trip in de USA dat we hier al veel langer zijn.

We hebben nu 2 wegblokkades gehad en het is 10.00 uur. We rijden Rouxville in (1863) en slaan af naar de R 26 richting Zastron. Dit stuk route lijkt echt op sommige van de highways die we in de VS hebben gereden. Het is hier echt georganiseerder, geen townships, geen vee op de weg, geen mensen te bekennen. Af en toe een tegenligger. Nog 58 km te gaan naar Wepener, waar de grenspost in de buurt ligt. Het is nu echt ontspannen rijden en we genieten van het uitzicht. Regelmatig de auto uit om foto’s te maken.

Grote cactussen langs de weg die in bloei staan. Prachtige gele bloemen die het landschap opfleuren. We passeren een B & B met de naam Vlissingen en passeren de rivier “Wit”. De koeien liggen in de volle zon, geen afdak te vinden of bomen waar ze de schaduw kunnen opzoeken. Ze staan achter de omheining dus nu geen plots overstekend wild.

Ik zie in tegenstelling tot wat ik net schrijf dat er een kleine kudde bij de weg loopt, maar wel onder begeleiding van een herder.

Tegen half 11 slaan we rechtsaf richting de grens van Lesotho. We zien een gevangenis en redelijk wat mensen die van Lesotho richting Zuid Afrika lopen. Een vuilnisbelt waar alle plastic in het rond vliegt, wat een chaos om te zien. We zijn nu bij de Van Rooyenshek Border Control. Tijd voor de papieren. In onze paspoorten weer 4 stempels erbij via 2 kantoortjes. Eén voor het verlaten van Zuid Afrika en één voor het binnengaan van Lesotho. Warm hier en veel wind en wat een chaos bij de grens. Hier langs de weg heel veel winkeltjes van de lokale bevolking. Geen winkeltjes die wij normaliter zien maar krotten van golfplaten, roestig, scheef. Echt niet normaal. Hygiënisch is het allerminst.

De koeien en schapen lopen hier weer los. Wat een armoede hier. Af en toe een mooi huis maar het meeste is toch van verroestte golfplaten gemaakt. Sommige hebben zowaar een bloementuintje. Dit is ongelooflijk …. nog erger dan in Zuid Afrika maar de uitzichten op de bergen zijn werkelijk amazing! We zijn al aardig dicht bij ons onderkomen voor de komende 2 nachten. Af en toe er eens uit maar de armoede is nauwelijks vast te leggen op de plaat. Dit moet je met eigen ogen zien. Er zijn niet al te veel plekken waar je kunt stoppen. Kinderen die vanaf de kant van de weg roepen: “Give me some food”. Te erg voor woorden. Hartverscheurend.

Nu een super dirty road, bochten, keien, en op een gegeven moment zien we een bord met de tekst “”The Gates of Paradise” (op 2001 meter hoogte). Een prachtig uitzicht over de vallei en de bergen. Het is meer : The Gates of hell” als je de weg bekijkt en erover heen rijdt.

Nog 6 kilometer te gaan. Het laatste stukje rijdt er een rode Toyota pick-up voor ons met als ik goed heb geteld zo’n 15 mensen in de laadbak. Ze zwaaien en gebaren dat we er wel langs mogen. Dat hoeft echt niet .. je kunt toch niet harder rijden. Gezelligheid troef met die gasten. (We hoorden van onze gids bij de Sanipas dat als er en busje helemaal vol is met mensen en hun goederen dat ze zelfs dan nog zeggen “and two more”. Alles wordt erin gepropt. Vanaf die tijd zeggen wij dus ook “and two more” als we een taxibusje of personenauto zien die afgeladen is.

We komen al hortend en stotend aan op de plek waar we wezen moeten en krijgen eerst een rondleiding over het “resort”. Het heet hier Malealea Lodge Farm house. Ze hebben een coffee shop (niet zoals bij ons natuurlijk) en een bar met allemaal petten aan het plafond. Het hangt helemaal vol, net als de recreatie ruimte … een wand vol met visitekaartjes van all over the world. En alles heel primitief.

Van ’s avonds 6 tot 10 hebben we stroom en verder ’s nacht en overdag niet. Maar we hebben kaarsen staan op de kamer staan. Nu eerst een stukje blog typen met een biertje voor Ruud erbij. Het water is hier geel/oranje en absoluut niet drinkbaar. We hebben flessen water bij ons en zelfs het tandenpoetsen gaat met flessenwater. Het heeft hier al zolang niet geregend (en het is nu regentijd) waardoor er geen “schoon” water meer is in het dorp. Wij kunnen het, ook al zou er veel regen zijn gevallen, toch niet drinken. Triest voor de mensen die hier wonen. Hun oogst staat er belabberd bij.

Om half 6 begon het plaatselijke koor te zingen en later een bandje met eigengemaakte instrumenten. De gitaren zijn van vierkante blikken met ijzerdraad eroverheen, die dienst doen als snaren, gemaakt. Heel primitief, maar wat een levenslust. Super leuk om te zien en te horen, ze dansen er ook nog bij, geweldig. Fooien zijn welkom dus de kist gaat na het optreden open en dan kunnen ze de buit verdelen.

Om 7 uur konden we gaan eten. Een prutje van rijst, erwten, wortelen en lams/schapenvlees. Dikke en dunne stukken bot tussen het vlees. Je weet echt niet welk deel van het schaap je zit te eten, kan wel eens schapenkop zijn of de ballen. Het was wel lekker pittig. Meestal is schapenvlees zo ranzig, grijs met veel vet, en ik hou er niet van. Hier zijn de kruiden zo overheersend dat je geen vlees meer proeft dus dat is een meevaller. Nog een toetje van een soort cake met custard vla erover gegoten.

Na het eten terug naar onze rondavel gelopen (nr. 5) Het is stikdonker en we zien een heel heldere sterrenhemel. Echt te gek om te zien, nergens lichtvervuiling. Super genieten dus. Zo dadelijk gaat het licht hier binnen ook uit., dus doen nu rapido alles waar we nog electra bij nodig hebben.

“Groeten uit de rimboe”….. !