dinsdag 10 november 2015

Van Malealea in Lesotho naar Cradock in South Africa

We konden pas om half acht eten, maar de toast liet op zich wachten … poko poko … om 8 uur op weg!

Dirty road … je geit stuur je niet eens hier over heen. Om 8.40 uur zijn we het eerste gedeelte over ( 7 kilometer gereden in 40 minuten … lekker snel én een gratis massage, hahaha). We zien de golfplaten hutjes, winkeltjes langs de kant van de weg zo ook een “hair salon” … je kunt het je niet voorstellen dat dat gevestigd is in zo’n verroest hokje van 2 bij 2 meter.

In dit gedeelte zie je veel boeren met een vol bepakte wagen met 2 ossen of ezels ervoor. Verderop rijden we de Maloti route, een geasfalteerde weg.

Vandaag gaan we naar Cradock zo’n 400 kilometer naar het zuidwesten en komen door Aliwal North (dezelfde weg als we 3 dagen geleden hebben gereden).

Om 9.52 zijn we bij de Van Rooyenshek Border Post. Het uitreizen gaat een stuk sneller dan heen het land Lesotho in. 3 minuten later en ieder 4 stempels rijker in 2 aparte hokjes rijden we de Free State provincie in, het land van de Xzoza. We zijn weer in Zuid Afrika!

We rijden over een spoorrails, afgedankt maar nog wel stukjes rails en een seinpost. In Aliwal North getankt en proberen cash te pinnen. Dat gaat dus niet lukken. We rijden de R 58 op richting Burgersdorp en zijn inmiddels 4 uur onderweg en hebben pas 180 km gereden.

Net na Aliwal North weer een krottenwijk. Het went echt niet … tranen schieten me in de ogen. We hebben op de kaart een andere route uitgezocht. Is maar goed ook want de route die we meegekregen hebben zijn alle drie dirty roads. Wij crossen nu met 120 over een geasfalteerde tweebaans weg (met potholes) om even wat tijd in te halen.

Om half 2 zien we dat we nu precies 3000 km hebben gereden hier in Z-Afrika en Lesotho.

Het is erg rustig op de weg. De R56 en de R 390 ..... we komen af en toe een auto tegen. Links en rechts van ons zijn er uitgestrekte vlaktes met termieten nesten, heuveltjes en kleine bomen en op de achtergrond zien we bergen. Voor ons één lange weg naar Cradock.

Nog zo’n 80 kilometer te gaan.. In Hofmeyer foto’s gemaakt op een kruispunt LRVA, ook zo’n slaapstadje met wat jongelui op de hoeken van de straten die niks staan te doen.

Het is een redelijke weg om te rijden. In Cradock was het even zoeken naar Die Tuishuise, onze overnachtingsplek, omdat de routebeschrijving niet klopte. Maar na goed kijken en vragen werden we naar ons huisje gebracht na eerst ingecheckt te hebben bij het hoofdgebouw “Victoria Manor”. Langs de straat staan veel huisjes met heel aparte namen die bij het complex horen. Allemaal een tuin erbij. Leuk om te zien. Wij worden naar Victoria House gedirigeerd. Wat een luxe … onze monden slaan open van verbazing.

Een grote eetkeuken met alles er op en eraan (de tafel compleet gedekt met een heel oud servies en de rest is ook heel ouderwets ingericht, grootmoederstijd en nog verder terug).

Een woonkamer van 6 bij 7 met TV enz. 3 slaapkamers en 2 badkamers. Voor de auto een garage en een tuin met rozen, citroenbomen. Ik raak telkens de weg kwijt met al die kamers en gangen. Wat een verschil met ons verblijf van de afgelopen 2 dagen in Lesotho. Echt een cultuurschok. Na 2 dagen ons niet hebben te kunnen wassen (en douchen) omdat het water zo vervuild was, hebben we eerst maar eens een lekkere warme douche genomen.

Daarna zijn we gaan eten in het hoofdgebouw bij kaarslicht. Echt romantisch terwijl we in Malealea na 10 uur ’s avonds geen elektra hadden en een kaars moesten aansteken omdat we anders niets meer konden zien. Dit ervoeren we niet als romantisch, we zijn tenslotte niet net op huwelijksreis, maar als bittere noodzaak. En nu hebben we kaarslicht en vinden we het super romantisch.

Hoe groot kunnen de verschillen zijn binnen 24 uur. Ook het eten op zich was van een heel goeie kwaliteit in tegenstelling tot wat voor een schapenkoppen we in Malealea hebben voorgeschoteld gekregen.

Maar Lesotho heeft wel ons hart gestolen. Zulke lieve mensen, zo tevreden met niets of het weinige wat sommigen wel hebben. Ze zwaaien en roepen goeiedag naar je met zo’n open en blije blik in hun ogen. We zijn erg blij dat we Malealea tijdens onze reis hebben mogen meemaken. We gaan als we thuis zijn Het Malealea Development Trust financieel ondersteunen, want er wordt heel veel werk door deze organisatie verzet wat ten goede komt aan dit dorp en de vele weeskinderen die we o.a. bij het schooltje van “opper” juf Julia hebben ontmoet.

Nu back to luxe met onze 2 badkamers en spiegels waar je de rimpels weer ziet. Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel!!

We kunnen kiezen tussen 3 slaapkamers, wordt het een hemelbed of … ?

Wij dromen nog even verder ….. welterusten mensen!