zaterdag 14 november 2015

Van Addo NP naar Tsitsikamma

Om 8 uur vertrokken na eerst de afwas te hebben gedaan. Nog steeds blij dat we de leeuwen hebben gezien .. wie weet is dat voor ons een “once in a lifetime” ervaring.

Gisteren was het niet zo warm omdat de zon nauwelijks scheen en het nog vroeg was. Dan trekken ze zich niet terug richting de schaduw van de bomen. Links langs de R 342 zien we achter een omheind gebied diverse soorten dieren zoals zebra’s, het Red Hartebeest en diverse andere bokken. Ah, een gele vlag! Dat betekent dat het bier klaar is … dat is wel erg vroeg in de ochtend. Het is gewoon een windvaan hahaha!

Dit stuk weg , ook langs de N 10 lijkt wel een Hollands landschap, vlak, weilanden, koeien, paarden. Nog een klein stukkie en dan zijn we thuis. We rijden langs Preston Park wat lijkt op een ranch. En langs een Elephant Park, waar olifanten niet in het wild leven maar waar je met ze kunt lopen en aaien. Nou ja, dat lijkt me niet echt aaibaar die dikke huid.

Welcome to Sunshine Coast met de Nelson Mandela Bay (plaatsje). Wit gelige zandbulten met groen ertussen, heel apart om te zien. We zien de Indische Oceaan weer opduiken, grijs water (het is bewolkt) met in de verte een baai met huizen er tegen op gebouwd. Het is Port Elizabeth. Wat een stad en wat een verschil met wat we de afgelopen anderhalve week hebben gezien. Veel industrie, en welvaart en hier bij deze stad zijn geen krottenwijken te zien. (Algoa Bay).

Daarna zien we voorbij de stad (Port Elizabeth) St.Francis Bay met de dorpjes erom heen liggen. Na een korte pauze gaan we de rivier “Swart” over. Het landschap schuift aan ons voorbij, niet opzienbarend maar we kunnen wel lekker doorrijden. Tussendoor een broodje gegeten, we zijn er bijna. Bij de receptie blijkt er maar voor 1 nacht te zijn gereserveerd i.p.v. 2. Ik word echt niet goed van al het geouwehoer onderhand (kan hier zo slecht tegen). De receptioniste gaat onze assistant in Afrika bellen om te vragen hoe het zit. Ze heeft voor vandaag een Forest Hut nr 10 en we moeten tussen 4 en 5 uur vanmiddag terugkomen om te horen of er voor morgen nog een andere hut beschikbaar is. We zullen dit zelf moeten betalen en de rekening in Nederland weer indienen bij M. We hebben om 2 uur (eerst meer dan een uur wachten!) onze spullen uit de auto gehaald en naar het huisje gebracht. Wat een ontzettende troep, het ziet er niet uit en bij onze boeking staat ook een heel ander plaatje. Vergissing of niet? En maar 1 kleine handdoek. Kan wel janken. Wat geslenterd .. je moet toch wat om de tijd te overbruggen tot we ons weer bij de receptie kunnen melden. We krijgen te horen dat we morgen om 10 uur moeten uitchecken (hut nr. 10) en om 2 uur weer moeten aanmelden voor een andere hut die beschikbaar blijkt. Dus weer de koffers inpakken en in de auto , dan tot 2 uur maar ergens parkeren en wat gaan doen. Ik ben echt over de rooie, wat een klere zooi. Ruud heeft er ook flink de pest in. Vanavond ga ik (als we internet hebben) een mail sturen naar degene bij wie we de reis hebben geboekt. Ik wil weten of de Oceanette (die op het plaatje staat) wel of niet is geboekt. Deze dag is al verloren door het heen en weer gesleep. Morgen weer hetzelfde ritueel!

We kijken wat gelaten naar de hoge golven van de Oceaan die op de kust beuken. Het is mooi, maar echt blij zijn we niet. Dit gevoel moeten we kwijt want anders blijven we er maar mee lopen en dan is de hele dag verpest. Het ruikt op sommige plekken naar maggie. Ik denk dat het de gele bloemen zijn die we tegenkomen langs de paden.

We zien dassies op het gras bij de plekken waar je kunt lunchen. Die hadden we nog niet eerder gezien. Grappige beestjes die lijken op uit de hand gelopen cavia's . Beetje groot en mollig.

Na het eten vertrekken we naar hut nr. 10. Nu proberen te slapen in deze kleine vieze ruimte.

Tot morgen!