zondag 15 november 2015

Tsitsikamma (dag 2)

Na een beroerde nacht, kleine ruimte en smerig gevoel, met insecten die op het bed springen en je niet weet waar ze zijn gebleven hebben we uitgecheckt. We weten dat we nu nummer 20 gaan krijgen maar kunnen pas vanmiddag inchecken.

We laten het rotte gevoel maar achter en proberen er wat van te maken. We gaan vanochtend naar de Suspension Bridge. Door het bos wandelen we en zien bijzondere bomen en wat bloemen.

Op de brug zelf begon het al aardig druk te worden. Echt ene toeristische trekpleister. Hordes mensen die uit de bussen worden losgelaten. We zijn zelf vrij vroeg en kunnen de hangbrug oplopen.We dachten dat het heel erg zou wiebelen en Hannie dacht dat als het te erg was ze wel kruipend verder zou gaan. Je moet het toch een keer meemaken. Het viel echt reuze mee. Aan het einde op de rotsblokken gezeten en nog meer foto’s gemaakt. Bijzonder leuk om dit te doen.

Op de terugweg werd het beduidend drukker. Slalommen op smalle paadjes maar we zijn weer terug bij de kust waar er ook gekajakt kan worden. Helaas komen er steeds meer wolken vanaf de oceaan opzetten. Het blauw dat we hadden wordt nu grijs.. Eerst koffie gedronken en daarna gegeten. Even op de rotsen gezeten om de enorme golven te bekijken die uit elkaar spatten op de rotsblokken. Wat een geweld en een gedonder. Prachtig om te zien, alleen jammer dat de oceaan zo grijs is door de bewolking. Hier is ook Storms River Mouth, de monding, branding van de oceaan die hier beukt op de kust.

We besluiten daarna de Loerie Loop te gaan lopen. Die is niet zo lang en gaat door het bos.Op de bomen staat aangegeven met bordjes wat voor een soort het is. Echt geheel onbekende exemplaren die niet bij ons voor komen. Zoals bijvoorbeeld:

- Rooisaffraan - Red Saffran

- Boekenhout Cape Beac

- Kamassie - Kamassi

- Kershout - Candle wood

Na de wandeling zijn we weer richting receptie gereden en kregen de sleutel van hut nr.20 mee.We hoefden niet te betalen, kan zijn dat het al geregeld is en de conservation fee waar ze het steeds over had en ik zei dat we dat niethoefden te betalen omdat we een wild card hebben, hoefde ook niet meer. Ik had wederom de SANpas bij me en kon het nummer voor hen noteren. Geen gedonder verder. Aangekomen bij hut 20 blijkt het een onderkomen te zijn voor invalide mensen. De hut is iets groter met rechtopstaande wanden en een schuinaflopend dak, dus niet het schuine dak dat al vanaf de grond begint zoals bij nr. 10 en een grotere badkamer waar je met een rolstoel prima je kont kan keren. Ook hebben we hier een koelkast, dat dan weer wel,hmmm! Gelukkig maar dat we dit hebben gekregen en niet weer zo’n zelfde onderkomen als gisteren.

We gaan ’s avonds eten bij het restaurant (net als gisteren) maar nemen nu de auto omdat het begint te regenen. Is maar goed ook want een tijdje later gaat het serieus veel harder regenen. We rijden door het stikdonker terug en komen dus droog over. We gaan deze twee dagen maar gauw vergeten. Morgen rijden we naar Knysna, ook een plaats aan de kust!