donderdag 19 november 2015

Heidelberg/Swellendam (dag 1)

Vanochtend nog maar net de koffie achter de kiezen, horen we een gebrul in het water. Ruud kijkt en ziet een nijlpaard, en nog één! Gauw het fototoestel, maar ze zijn te kort boven water om er een foto van te kunnen maken. Dus genieten van het uitzicht op die beesten, uiteindelijk 3 geteld net voor onze tent. Achteraf nog nagevraagd en er zitten er ook maar 3 dus Ruud heeft ze alle drie gespot.

Daarna ontbijten. De horde busgangers, die gisteren aan het dineren waren zijn ons voor, we hebben de ruimte nu voor onszelf. Even lekker bijkomen in alle rust. Bij de receptie hebben we onze maaltijden en drankjes van de afgelopen 2 dagen betaald wat nogal moeilijk ging met de pinpas, en ook via de creditcard niet helemaal soepel verliep. Uiteindelijk na een kwartier proberen lukte het gelukkig wel.

Om half 9 gaan we richting Heidelberg via de R 62, wat ook een erg mooie route is. Alweer een auto van het merk Tata voor onze neus … Ruud wordt nog steeds geconfronteerd met z’n werk … en het is vakantie … loslaten die handel!.

De Route 62 is vergelijkbaar met de Route 66 in de USA qua naamsbekendheid. Staat ook erg leuk op de borden langs de kant van de weg vermeld. Rechts zien we het Swartgebergte met daarvoor een weidse vlakte. Ook hier heb je huifkarren, ze zijn weliswaar kapot, maar toch! We rijden verder over de R 62 via Calitzdorp (bekend om z’n port), Ladismith en Barrydale. Het gebied waar we doorheen rijden heet de Kleine Karoo. Er bestaat ook de Grote Karoo maar die ligt veel noordelijker. Ook hier kom je krotten tegen maar niet zoveel als we in het noorden hebben gezien.

Calitzdorp is een erg klein stadje (meer een dorp), een paar winkeltjes en het ziet er wat armetierig uit.

Via de Huisrivierpas rijden we door de kloof van 332 meter naar 662 meter hoogte. Deze pas is in 1966 gereconstrueerd. We rijden langs het plaatsje “Opsoek”. Drie huizen en een hondekop. Net als gisteren zien we bijenkorven in het land staan. Ladismith wordt aangemerkt als Brandy country.

Nu via Barrydale de R 32 op naar de Tradouwpas (14 kilometer lang) met ook al zulke prachtige uitzichten en hoge rotswanden. Hier ergens in de buurt (van Barrydale) ligt nu mijn bloesje, al zo’n 20 jaar mijn metgezel op vakantie. Nu blijft hij voor altijd achter in Zuid Afrika. Gisteren nog een scheurtje dichtgemaakt. Wat jammer dat ik hem ben verloren, hij zat zo lekker en was zo makkelijk in het gebruik!

We hebben onze muffins gegeten en zijn net weer op weg wanneer we enorm veel baboons, sommige met een kleintje op hun rug (echt heel klein). Ze schieten alle kanten op, ze zijn erg rap dus een foto zit er niet in. Je kunt beter ook niet stoppen want als je je raampje open zou doen trekken ze er van alles uit je auto.

We komen langs een grot op de Tradouwpas. Hier sijpelt water naar beneden en als we de weg oversteken zien we een rivier lopen. Wat een amazing uitzicht.

In het dorpje Suurbraak weer veel ouwe meuk te zien. Niet echt heel erg zoals eerder op onze reis. Ik merk dat ik dit dus al aanzie voor “normaal” terwijl je deze "huizen" in Nederland als “onbewoonbaar” zou verklaren.

We zijn Swellendam ingereden via een omweg. Het begin ziet er super mooi uit maar hoe verder we rijden zien we toch weer verval. We zijn uitgestapt en hebben een klein stukje door de hitte gelopen en zagen het Drostdy Museum.

Swellendam is de op twee na oudste plaats van Zuid-Afrika (na Kaapstad en Stellenbosch). De Drostdy, de zetel van de Landdrost (de Magistraat), werd gebouwd in 1747 door de Nederlandse VOC. Het gebouw is nu een museum (sinds 1939) en staat bekend als een van de beste plattelandsmusea van Zuid-Afrika. Het Drostdy Museumcomplex bestaat uit een verzameling historische gebouwen waaronder het Drostdy gebouw, de Old Goal (de gevangenis), het Mayville gebouw en de Ambachtswerf.

Bij het informatiepunt gevraagd naar het Bontebok NP waar we morgen naartoe willen gaan.

Nu weer terug naar de N 2. We gaan vanaf die weg naar Heidelberg. Hoelang de gravelweg dan is weten we niet maar de weg zoals in onze omschrijving is ca. 20 km gravel (alsof we nog niet genoeg gravel en potholes hebben gereden). Het blijkt vanaf deze kant maar 5 kilometer te zijn, mooi mazzel dit keer, naar Skeiding Farm. Er zijn redelijk wat mensen die in dit kleine verblijf hun vakantie vieren. Morgen eerst een farm tour om half 8 (een uur lang), met daarna een ontbijt. Vanavond eten we struisvogel filet. Hoe kan het ook anders op een struisvogelfarm. Nu kunnen we het gaan vergelijken met de struisvogelfilet die we gisteren hebben gegeten.

We hebben een redelijke kamer met een grote badkamer en het uitzicht vanaf het terras is werkelijk fantastisch. Genieten dus!