zaterdag 21 november 2015

Van Heidelberg naar Hermanus via Cape Agulhas

Gisterenavond weer met leuke mensen aan tafel gezeten en het werd knap laat, vreselijke gezellige Belgen erbij en lachen! Leuk taaltje en uitdrukkingen. De gastvrouw blijft me honey noemen en ze vindt het zelf prachtig.

Het is hier de gewoonte om na de Skeiding Farm Tour te ontbijten (dus pas tegen 9 uur). We hebben gisteren gevraagd of wij al eerder kunnen ontbijten omdat we vroeg op pad willen. Geen probleem, ze gaat eerder opstaan om het brood te bakken (en dat is echt heel lekker brood, nog warm als ze het aansnijden en een prima smaak). Ik had nog gezegd dat als ze er eerder haar bed voor uit moest dat het niet hoefde, maar ze zei “het is jullie vakantie … en ik ben er voor om ook deze dag voor jullie een leuke dag te maken … geen probleem!”). Erg lief van haar en we hebben ook genoten van het lekkere brood … zo uit de oven. Om half 9 hebben we afscheid van haar en de andere gasten genomen en bedankt voor alle mooie en gezellige momenten in de tijd die we er hebben doorgebracht.

Nu eerst naar Cape Agulhas waar de Indische en Atlantische Oceanen samenkomen en tevens het zuidelijkste puntje van Afrika is. De afgelopen 2 á 3 dagen komen we steeds meer lifters tegen die met een bankbiljetje staan te zwaaien. Je merkt echt dat het hier een duurdere streek is. Ook aan de prijzen van de drankjes, eten, etc. merk je het. We zien onderweg, net als gisteren heel kleine oranje vogeltjes (GEEN kanaries!) maar we weten niet wat voor een vogeltjes het wel zijn. Dat moet ik nog opzoeken. Via de N2 en daarna de R 319 naar het zuiden via Bredasdorp. We steken de riviertjes “Soes" en “Sout” over. Mooie gemaaide graan en grasvelden met ronde patronen en een dreigende donkere lucht erboven. Het heeft net geregend maar gelukkig is het nu weer droog.

Wel hangt er richting het zuiden weer een bijna zwarte lucht. We hopen dat het straks weggewaaid is als we bij Cape Agulhas aankomen. Het schijnt er wel altijd hard te waaien.

Nu zien we het bord “Southernmost Tip of Africa”. Wauww ...!

Wat een mazzelkonten zijn we, het is opgehouden met regenen toen we bij het meest zuidelijke puntje van Afrika aan kwamen. De board afgelopen, spetter spetter, maar dat was maar heel kort, precies bij het bord waar het “monument” staat en nog gauw wat foto’s genomen. Niet met onszelf erop … dat doet bijna iedereen en is dus totaal niet origineel.

De oceaan en de vuurtoren erop gezet en op de terugweg de haven (haventje) met heel oude roeiboten op het strandje en vissersboten op het water, een rescue team paraat. We zien de zuidelijkste pub en restaurant van Afrika (net als in Lesotho de hoogste pub van Afrika).

Ruud heeft last van zijn maag, misselijk en we hopen dat het straks weer over gaat. Nu terugrijden naar Bredasdorp en via de R 316 naar Napier. Deze weg heeft weer veel opbrekingen en we moeten regelmatig 10 minuten wachten tot we weer verder kunnen (tegenliggers eerst).

Van Stanford naar Hermanus heet het de “Whale Coast Route”. We zien aan de linkerkant in de verte een lagune, het lijkt er tenminste op. Aan de rechterkant twee watervallen en later nog een wat grotere die iets meer afsteekt tegen het rotsachtige gebergte en zien direct daarna weer apen op de weg.

Na even zoeken tussen alle pensions, B & B’s , Guesthouses, hotels, etc. vinden we onze “Auberge Burgundy” bijna direct aan zee gelegen.

Ruud voelt zich nog steeds niet goed en gaat direct in bed liggen. Dus ik ga hem maar eens verzorgen en hang dus de middag/avondzuster uit. Temperatuur opgenomen en hij blijkt verhoging te hebben, een paracetamolletje, water en nu maar rustig aan doen. Ik ben nog even langs de oceaan gelopen voor wat foto’s en een paar souvenirs winkeltjes bekeken.

Ook gekeken of er nog dolfijnen zwemmen maar die zijn er op dit moment niet. De whale al helemaal niet, die zijn waarschijnlijk al voorbij getrokken en komen pas volgend jaar weer terug.

Daarna weer terug, met Sultana en sap voor Ruud en ben zelf weer richting stad gelopen om te gaan eten bij een restaurant. Nu alweer vroeg terug (na 7 uur schijnt er nergens meer plek te zijn dus ik moest wel vóór die tijd ergens gaan zitten eten). Ik hoop echt dat Ruud weer opknapt en we morgen zonder veel problemen naar Kaapstad kunnen rijden.

Nu lezen, Ruud zit voetballen te kijken, met z’n ogen dicht, hahaha, zal wel weg gesukkeld zijn.

Bye Bye en MORGEN GEZOND WEER OP!!!!