donderdag 26 november 2015 en vrijdag 27 november 2015

Van Stellenbosch naar Kaapstad (airport) en het vliegtuig terug naar huis.

We hebben nauwelijks geslapen (zo’n 3 uurtjes) ten eerste door het gejank van een rot mug die Hannie flink heeft gestoken en misschien ook het idee dat we morgen weer naar huis vliegen. En de dag gaat erg lang duren. We hebben een nachtvlucht voor de boeg van 11 en half uur, die om 00.25 uur vertrekt en in Nederland aankomt omstreeks 11.00 uur (12.00 uur Kaapse tijd).

Het ontbijt was slecht georganiseerd en niet eens lekker. Al met al stelde Knorhoek dus niets voor, jammer om zo je vakantie te moeten afsluiten.

We gaan eerst naar het centrum van Stellenbosch. Daar hebben we een aantal uren doorgebracht. Mooie pandjes in Kaap Hollandse stijl bekeken, veel kunstwerken gezien in de stad, beetje slenteren langs de vele winkeltjes (nieuw bloesje zoeken, helaas nog steeds niks gevonden). Nu dus ook lekker toeristisch bezig, behalve dan dat we niet iedereen opzij duwen om iets te zien en tegen half 2 geluncht.

We kunnen nog kiezen of we naar mijn oom toegaan of direct naar het vliegveld om de auto in te leveren. We weten niet hoeveel tijd het inleveren van de auto gaat kosten en hoelang de files rond 5 uur zullen zijn (vanuit de stad richting vliegveld). We besluiten daarom maar direct door te gaan en onze tijd op de luchthaven door te brengen.

Ook hier langs de N2 net vóór de stad weer veel krotten te zien. Het went nog steeds niet. Het voelt nog steeds oneerlijk, ze zijn zo kansarm. Ook hier steken de mensen de snelweg over. Levensgevaarlijk, hardstikke druk met auto’s die ook nog erg hard rijden, maar ze wagen het er op. Fietsers, brommers en tractoren op de snelweg, echt ongelooflijk.

Nou, het inleveren van de auto kostte totaal een paar minuten. Even om de auto heenlopen, kilometerstand opnemen (zo’n 6000 kilometer gereden met die rammelbak), sleutels inleveren en bye bye. Dat hadden we niet verwacht dus nu veel langer de tijd op het vliegveld. We besluiten om lekker in de zon te gaan zitten, want daar zijn we deze vakantie niet aan toegekomen. Het zit een beetje hard op die banken maar tegen elkaar aanhangen vergoed weer wat voor de rug. En natuurlijk mensen kijken. Een schattig kindje dat steeds voorbij rent (korte mollige beentjes) en over de grond rolt. Af en toe roept ma en/of oma het meissie weer terug. Heb er foto’s van gemaakt.

Daarna maar eens richting vertrek- en aankomst hal en winkeltjes bekeken. De koffers en rugtassen nog steeds bij ons, maar gelukkig wel op een kar. We kunnen de koffers pas na 19.15 uur inleveren. We hebben gegeten, een soort van saté wat wel lekker smaakte. Daarna de koffers weggebracht en nu verder met de rugtassen en vesten. Een tijd boven gezeten waar je naar de aankomende en vertrekkende vliegtuigen kan kijken. Helaas toen het donkerder werd weerspiegelden de ramen erg zodat je bijna niks meer kon zien. Hannie is aan het lezen en Ruud slentert wat rond. De tijd kruipt voorbij voor ons gevoel als je zo vroeg al op het vliegveld bent en je vlucht pas na middernacht vertrekt.

We kunnen door de douane, paspoortcontrole, handbagage checken. Daarna nog wat tax free gekocht en tig keer plassen. Zenuwen die toch opspelen? Ik weet het niet, voel geen zenuwen alleen dat ik nu al bekaf ben. Nog een keer paspoorten en boardingpassen laten zien en nog een keer en dan eindelijk het vliegtuig in. We zitten aan het gangpad wat wel makkelijker is. We stijgen op en gaan films kijken. Krijgen nog water en sap en dan de uren wegtellen. Heb mijn medicijnen ingenomen en dat had ik beter niet kunnen doen. Wat een rusteloze benen en armen. Ik kan niet stil zitten, heb geen ruimte omdat mijn buurman breed uit zit (en slaapt). Dan maar een por zodat ik een zijleuning krijg waardoor ik wat meer ruimte heb. Daarna nog met Ruud geruild qua plek zodat ik mijn benen kon bewegen/aanspannen. Na een paar uur was het gelukkig over, maar nog zo lang te gaan. En ja hoor …. we worden beiden eindelijk wat suf en ik heb m’n lenzen uitgedaan, maar slapen konden we niet. De vlucht duurt wel erg lang voor ons gevoel. Misschien omdat het nacht is en we al een hele dag achter ons hebben. Pas tegen 10 uur kregen we wat te eten na om 8 uur wat sap gedronken te hebben en je verlangt zo naar een bakkie koffie ’s ochtends. Het laatste eind van de vlucht nog op het beeldscherm gevolgd en dan eindelijk wordt de landing ingezet. We landen op de Polderbaan dus extra lang taxiën. Uitstappen en op naar de douane. Het duurde wat lang voor we aan de beurt waren en dat met die zware rugtas van me. Daarna de koffers opgehaald en ons gemeld voor de taxi. Om 1 uur stapten we onze vertrouwde omgeving binnen, nou ja …. is altijd een beetje vreemd als je zo’n lange tijd bent weggeweest. Beetje leeg, en nu ook koud binnen met 12,5 graden op de thermostaat.

We waren van plan om direct ons bed in te duiken maar daar kwam dus niks van. Heb toch alle koffers en tassen uitgeruimd en spullen gesorteerd voor de was en wat er de kasten weer in kon, 2 wassen gedraaid, etc. Je kunt het maar alvast gehad hebben toch? Ruud heeft boodschappen gehaald want we hadden uiteraard niets meer in huis.

Ook lekker makkelijk gegeten en om 9 uur zaten we te knikkebollen op de bank. Om 10 uur lagen we in bed en ik en ook Ruud weten van niks meer. We donderden zo in slaap. "Even" 11 uur achter elkaar geslapen, lekker toch!

We kijken met gemengde gevoelens terug op onze Zuid Afrika vakantie. De grote steden die erg druk zijn. Het rijden over de vele dirty roads, heel leuk en uitdagend in de parken en op de bergpassen, maar meestal irritant omdat je op moet schieten en dat het daardoor niet lukt. Dat laatste ook vaak veroorzaakt door de vele wegwerkzaamheden.

De tegenstellingen tussen de bevolkingsgroepen. De armoede van de zwarte bevolking maar daarbij ook de blijheid en gastvrijheid van deze arme mensen. De mensen in Lesotho, de weeskinderen, de spontaniteit, zeker van de kinderen. Het trotse gevoel wat juist de armste mensen uitstralen. Ze zijn blij met alles wat ze hebben, en dat is niet veel. Het wild wat we hebben gespot, vooral de leeuw en de neushoorns hebben diepe indruk achter gelaten. De prachtige natuur in het binnenland, en een kustlijn die op de meeste plekken erg mooi is. De dorpen en stadjes langs de kust zijn erg toeristisch waardoor het authentieke karakter verdwenen is. De helderheid van de sterrenhemel die op de meeste plaatsen goed te zien was. De meeste onderkomens die ronduit goed waren.

Het allerbelangrijkste …. we hebben mogen ervaren dat het geluk en de blijheid wat het armste deel van de bevolking uitstraalt, met name de donkere mensen die in het binnenland wonen en maar een klein beetje bezitten of soms ook helemaal niets, van binnenuit komt en dat materialisme veel minder meetelt dan in onze westerse wereld. Het zijn heel warme spontane mensen!

Zuid Afrika zie je niet alleen .... je BELEEFT het!