Zaterdag 11 februari 2017

Een dagje Lake Tekapo

Na het ontbijt, we hebben trouwens prima geslapen, zijn we eerst even het dorpje ingelopen voor een boodschap. Aan de rand van het meer waar we langs lopen staat een van de bekendste kerken van het land, de Church of the Good Shepherd, een heel sfeervol mini kerkje waar ik gisteren al foto’s van heb gemaakt. Bij het kerkje staat ook een standbeeld van een collie, als eerbetoon aan dit ras hond die al sinds jaar en dag de trouwe metgezel is van de boeren in deze omgeving. Leuke feitjes om te weten.

Vandaag hebben we een wandeling uitgekozen waar je op een bepaald punt Mount Cook in de verte kunt zien liggen volgens de eigenaar van ons onderkomen.

Na de lunch bepakt en gezakt op weg. De route duurt zo’n 3 en een half uur. Niks vergeten …. hoppa op weg met de tassen op onze ruggen met de nodige verversingen en koud weer/nat weer kleding erin. We gaan eerst Mount John op en lopen dan vanzelf langs het Observation Point (sterrenwacht). Het eerste stuk is heel steil en het pad loopt door een bos. Zo’n half uur klimmen voordat het wat minder heftig wordt. Twee weken geen sportschool en alleen maar op je kont zitten en je staat te hijgen als een paard. Pfff … dat viel niet mee. Maar wat een prachtige uitzichten op Lake Tekapo. Telkens verandert het landschap en sta je met verbazing te kijken. Het wordt zo langzamerhand al aardig warm om te lopen, zo’n 24 graden. We hebben ons wel goed ingesmeerd want hier verbrand je wat sneller zo dicht bij de Zuidpool. Veel foto’s gemaakt, natuurlijk heel veel van het meer en de bergen eromheen. Middenin het meer ligt nog een eilandje …. het lijkt Alcatraz wel, hahaha maar de naam is Motuariki Island. De spiegeling in het water is zóóó mooi.

We houden na zo’n 2 uur gelopen te hebben een koffie pauze. Wat een geweldig uitzicht. Genieten in het kwadraat is dit. We zwoegen verder door de warmte. Vooral Ruud wordt het af en toe te veel. Maar ja …. conditie opbouwen is niet verkeerd.

Op het hoogste punt verwachten we Mount Cook te zien maar helaas …. geen Mount Cook te bekennen. Het was ons wel verteld door de eigenaar van ons huisje. Zit hij er toch echt naast. Maar morgen krijgen we nog een herkansing als we langs Lake Pukaki rijden. Daar is de kans ook wat groter dat we hem zien. Mount Cook ligt in de Southern Alpes. De hoogste top in deze bergketen is Mount Cook (3724 m), de echte naam is eigenlijk Aoraki. In dit gebergte bevinden zich 17 pieken die boven de 3000 meter uitsteken. Wel zien we dus andere prachtig besneeuwde bergtoppen in de verte. Al verder lopend krijgen we uitzicht op Lake Alexandrina. Zulks mooi azuur/turquoise blauw water hebben de meren hier in dit kleine gebiedje. Geen wonder dat ze erom bekend staan. Op de terugtocht (ja waar begint tie eigenlijk???) lopen we wat lager en langs de rand van het meer. Rond half 4 zijn we weer bij het beginpunt. Een goed besteedde middag.

Als we thuis zijn zie ik tot mijn schrik dat de zool en zijkant van mijn bergschoenen het gaan begeven. Er zit een scheur in en de onderkant laat los. Nee hè. Een tijdje geleden zei ik nog tegen Ruud dat ik zo hoopte dat ik nog lang van mijn schoenen gebruik kan maken. Ze zitten zo lekker. Zijn al een jaar of 10 á 15 jaar oud en lopen geweldig. Helaas, zal nu toch nieuwe moeten aanschaffen en wel zo snel mogelijk. Hier durf ik niet meer mee de bergen in te gaan. Stel dat je zonder hak komt te zitten. Lastig lopen hoor! Vette pech dus want deze zitten me als gegoten.

Beiden hebben we buiten nog een wijntje gedronken voor het eten. Nu staat Ruud een pasta in elkaar te draaien. Het ruikt lekker en we hebben honger als een paard. Het weer gaat veranderen lijkt het wel. Er staat nu een harde wind en het is beduidend kouder geworden. De lucht is nu wit i.p.v. mooi blauw.

We zitten nu aan de koffie en hopen vannacht weer zo lekker te kunnen slapen.

PS. de bijbehorende foto's voor de blogs volgen nog als ik wat meer tijd heb.