Vrijdag 17 februari 2017

Van Owaka (The Catlins) naar Te Anau

Om 8.45 uur zijn we klaar met het inpakken, het ontbijt en de afwas en vertrekken we naar de Papatowai Highway om over die weg verder in westelijke richting te rijden via de 92. Het is wederom zonnig maar nu nog wel koud zo in de ochtend. Langzaam loopt de temperatuur op naar de 11 graden. Gisteren hebben we de Purakauni Falls bekeken dus slaan de Matai Falls over. Deze is ook niet zo spectaculair om te zien. Onze eerste echte detour in Nieuw Zeeland is een feit. De brug is afgesloten voor werkzaamheden en wij worden een gravelpad opgestuurd. Hopelijk niet voor lang want we hebben nogal wat kilometers voor de boeg vandaag. Maar we moeten wel een keer het water over, afwachten dus. Om een bruggetje van hooguit 20 meter lengte niet te kunnen gebruiken kost het ons meer dan een half uur voor we weer op hetzelfde punt aankomen maar dan aan de overkant van de brug. Nu richting Invercargill (111 km), eerst via de Chaslands H’way met links de oceaan. Bij Florence Hill is een lookout point waar we even uitstappen. Gelukkig ook een paar koeien in de wei zodat ik die ook even op de picture kan zetten. Zijn dus echte zeekoeien, hahaha. Langs de weg zijn meerdere afslagen naar watervallen maar we hebben jammer genoeg geen tijd om zo vaak uit te stappen, laat staan om er heen te lopen en ze te gaan bezichtigen.

Geloof het of niet maar hier is dus de echte Niagara Falls. Daarvoor moet je wel een stukkie naar het zuiden richting zee rijden. We besluiten onze weg te vervolgen en rijden inmiddels op de Niagara - Tokanui H’way. Het valt echt op hoe rustig het hier overal is. Af en toe een tegenligger en ook bijna geen huizen in de omgeving te bekennen. De meeste schapen zijn hier al geschoren. Eén kapsel, geen keuze, coupe leger van vroeger. We rijden de Southern Scenic route die helemaal naar Te Anau doorloopt. Nog een klein stukje en dan laten we de Catlins achter ons en gaan we verder over de Tokanui Gorge Road H’way Een stuk richting kust ligt het meest zuidelijke puntje van het Zuidereiland genaamd Slope Point. Maar de meningen zijn hierover verdeeld omdat Bluff (niet in de USA waar we toen in een echte zandstorm terechtkwamen, whahaha), iets verderop ook claimt het zuidelijkste puntje te zijn. Vandaar af kun je ook Stewart Island en Ruapuke Island zien liggen als het helder weer is. Op Stewart Islands zijn meest ’s nachts de beroemde kiwi vogels te zien. Je kan maar eens per dag de oversteek maken, 35 kilometer dwars door de Foveaux Strait.

Om half 11: “Welcome to Tokanui”, een redelijk groot dorp. Voorbij Fortrose zien we herten in het weiland staan. Eigenlijk heel vreemd want bij ons lopen ze in het wild rond. Op de Veluwe weliswaar afgeschermd ,maar wel in een heel groot gebied waar ze kunnen vertoeven. Verder op de Invercargill H’way / Gorge Road en op weg naar Bluff zo’n 30 kilometer naar het zuiden vanaf Invercargill op een schiereilandje. Er loopt ook een spoorbaan langs de weg dus als je geen auto hebt kun je toch in Bluff komen. We komen hier soms prachtige vrachtwagens tegen en ook een klein windmolenpark. Langs Bluff Harbour en New River Estuary. Bij Bluff aangekomen zien we eerst een vuurtoren en in de verte een eilandje met ook een vuurtoren. Dit is niet Stewart Island maar Dog Island. De andere eilanden zijn heel in de verte als contouren te zien. Het is omdat je weet dat hier die eilanden liggen anders zou je er niet eens op letten en ze over het hoofd zien. Het stikt hier van de sandflies die zich vast pikken op je huid en een rode stip achterlaten. In het dorpje zien we een paar mooie oude gebouwen, maar ook een groot industrieterrein wat net buiten Invercargill al begint. Ondertussen brood in een parkje gegeten en nu weer op weg richting het noorden om op de H’way 99 verder te gaan richting Riverton wat het oudste stadje op het Zuidereiland is. We zien het er niet helemaal van af, sommige huizen zien er aardig oud uit, en welke bouwstijl het is kan ik zo niet even bepalen. Maar we nemen maar aan dat dit het oudste stadje is. We rijden verder langs Lake George en Orepuki , Colac Bay (Oraka) waar ook Gemstone Beach ligt. Mijn pen stopt er mee en ik zal verder moeten schrijven als we weer en stopplaats hebben en ik een andere pen uit de koffer kan halen. Ik schrijf nu verder in het zwart. Zal jullie een biet interesseren ….. jullie lezen toch alles in een andere kleur. Vanaf Riverton gaan we naar Clifden en de weg heet nu Clifden Black Mount Road (99) en veranderd weer in de Red Clifden Road richting Manapouri via de 95 en de 94 naar Te Anau.

De eerste echt hoge bergen sinds dagen doemen voor ons op, zelfs eentje met sneeuw op de top. Het is inmiddels 25 graden geworden. Heerlijk om buiten te zijn om koffie te drinken en iets te eten. We blijven de Southern Scenic route volgen die nu naar het noorden loopt, whaha stelletje dwarsliggers. De zuidelijke route naar het noorden?? Highway Route 99 (not 66) zien we op een kruispunt staan bij een benzinestation. We zien een curiositeiten winkeltje met heel oude kinderwagens buiten. Komt een vrouw naar buiten en ik begin een praatje over dat ik ze zo leuk vind en ik best zo’n echt oude kinderwagen zou willen hebben. Nou dan neem je hem toch mee? Ik probeer uit te leggen dat dat niet zomaar in de koffer past en kan ineens niet op het woord “uit elkaar halen” komen en ik zeg het in het Nederlands. Hahaha … gaat ze ineens Hollands praten en zegt dat ik het wel als extra handbagage meer kan nemen. Zit ik een beetje moeilijk te doen! Lachen dus … Ze woont op het Noordereiland en is nu op vakantie hier en gaat over een paar dagen naar Stewart Island. Dit is even een tussenstop en ze helpt nu mee in de winkel van familie van haar.

Op naar de Suspension Bridge in Clifden. Een prachtige oude brug die in 1899 is geopend. Mooie foto’s kunnen maken en Ruud slentert wat rond. We rijden nu omhoog langs het Fiordland met daartussen nog veel hoge bergen. Nog een stukkie, Black Mount links van ons en via de Redcliff Road rijden we door Manapouri, de laatste kilometers zitten er bijna op. Een mooie route gereden vandaag. We kunnen ons onderkomen net buiten het nogal toeristische Te Anau makkelijk vinden, Dunluce Bed and Breakfast. We zijn gaan lopen om ergens in het stadje te gaan eten, ook om de benen even te strekken, en komen bij The Ranch uit, een Amerikaans restaurant. Lekker eten en een koel wijntje erbij.

Eenmaal weer in Dunluce B & B heb ik nog een was gedraaid. Morgen zal het wel droog zijn. We hebben een lange dag achter de rug maar zeer de moeite waard om te rijden. Wat doen we veel indrukken op. Een heerlijk rustig land om doorheen te touren.

Welterusten allemaal.