Dinsdag 21 februari 2017

Mount Aspiring NP

Om half 7 gaat de wekker en ben zo duf als een konijn en heb wat lichte hoofdpijn. Ruud heeft gelukkig wel goed geslapen. Alweer voor half 8 aan het ontbijt en dan direct door om te tanken en een uur om naar Makarora te rijden en ons op tijd te melden voor vertrek. Het is een mooie weg maar het is helaas wel bewolkt. En hopen dat het niet gaat regenen want dat zou echt jammer zijn. We zijn op tijd en gaan nu eerst met een helicopter (met 4 mensen en de piloot) naar de afzetplek in Mount Aspiring NP waar we een 3 uur durende wandeling gaan maken. Ieder voor zich als je dat wilt uiteraard.

Yeah, ik voor het eerst in een helicopter! Ruud heeft die ervaring al jaren geleden gehad dus weet hoe het voelt om in zo’n ding te zitten. Hoop dat het goed gaat. Ik zit samen met een vrouw voorin naast de piloot en heb niet zo’n best uitzicht. Tja klein en dan kan je niet boven het console uitkijken. Ook regent het licht wat het zicht vanachter de voorruit niet al te goed maakt. Heb dus niet veel foto’s gemaakt, maar Ruud zit achterin en kan door het zijraam wat wel schoon blijft foto’s maken (mazzel hebben toch). We gaan zo’n 20 minuten vliegen. Wauw … schuin tegen de berghellingen op (niet er tegenaan natuurlijk). We zien meren waarvan ik de naam ff niet weet. We vliegen langs de gletsjers, zien een regenboog verschijnen …. prachtig! Wel is de voorruit inmiddels nog erger geworden, grote regendruppels en daarna strepen van sporen van de regen. Maar de foto’s geven wel weer hoe het er uitzag met regen. Wat een geweldige ervaring zo hoog de bergen in en schuin omhoog en weer dalen. Na 20 minuten worden we afgezet in Mount Aspiring NP en gaan we lopen nadat we eerst natuurlijk even voor de helicopter staande op de foto worden gezet.

De wandeling is ongeveer 5 kilometer en we komen onderweg diegenen waarmee we ook op de boot hebben gezeten in de Doubtful Sound tegen, steeds in groepjes van 2. Ieder doet het op z’n gemakkie. De meesten zijn een vlucht eerder al gebracht en waren al aan het wandelen. Anne vertelt ons als we hem tegenkomen dat we al 3 van de 5 kilometer erop hebben zitten dus echt rustig aan kunnen doen omdat de jetboat pas om half 2 vertrekt. Nu dus rustig aan verder maar voor mijn gevoel klopt er niks van. We lopen zelf heel veel en dit voelt niet als al 3 kilometer en zoveel tijd over voor de laatste 2 kilometer. Achteraf klopte de info van Anne niet. Nu dus flink met z’n allen bij elkaar doorlopen naar het eind. Regelmatig foto’s gemaakt, grotendeels door het bos gelopen, veel varens en mossen natuurlijk. Regelmatig een stroompje oversteken over en op glibberige stenen. Nog een vogel gespot die we op de foto konden zetten. Al met al een aardige wandeling langs bergen, rivieren, meren, regenwoud en watervallen. We komen een kwartier later aan dan de bedoeling was. Onderweg heeft het toch wel zacht geregend en hebben gelukkig geen hoosbuien gehad, niet te heet omdat de zon niet scheen. De lucht ziet er dreigend uit wat weer mooie plaatjes oplevert.

Maar ok nu eerst …. de jetboat! Die gaat ons weer terugbrengen. We krijgen reddingsvesten en onze zonnebrillen gaan op, fototoestel in de hand, rugtassen in de laadruimte en starten maar! Een tocht van 30 minuten voor de boeg. Hij scheurt met zo’n 100 kilometer per uur over het water, schuurt over de bodem lijkt het wel op sommige stukken. Maakt heel scherpe bochten dus goed vasthouden (ook je zonnebril want die waait geheid af door alle tegenwind met die snelheid). Vierkant de bocht door en spinnen. Ik zat in het begin te gillen, niet van angst hoor, hahaha, maar omdat het zo niet alledaags gewoon was. Af en toe stopte hij even om ons foto’s te laten maken. Dan weer een stukje verder en het water spuit zowat de boot in. Grandioos wat een “once in a lifetime experience”. En dat allemaal op één dag: Ter land, ter zee en in de lucht.

Eenmaal aangemeerd staat er een busje te wachten die ons verder brengt naar de parkeerplaats. Een super ervaring rijker en nog vol adrenaline stappen we in de auto en rijden terug naar Wanaka waar we uiteindelijk best moe aankomen. Volgens mij durven we nu ook wel in een achtbaan nadat we deze tocht hebben doorstaan met de jetboat.

We hebben hier een slechte internetverbinding dus vandaag kan ik geen verhalen plaatsen. Sleep well … wij dan hè … bij jullie is het pas ochtend en bij ons 12 uur later!