Maandag 27 februari 2017

Kaikoura

Vanochtend rustig aan gedaan omdat we pas om 13.10 uur ons moeten melden voor de Whale Watching Tour. Eerst vanaf hier een stukje gelopen en wat foto’s gemaakt van het kerkhofje van de Maori’s en de blus helicopters die hier af en aan vliegen met grote zakken water onder hun heli’s. Het lawaai valt best mee en de werknemers begonnen pas na half 8. Goeie foto’s van kunnen maken. Na het eten vertrokken we vol goede moed naar Kaikoura. We gaan de volle zee op en dan is het afwachten of we zeeziek gaan worden en de hele tour over de rand van de boot staan te kotsen, hahaha. We gaan er vanuit dat na de tocht in de Doubtful Sound met de Southern Secret het best zal meevallen. Na 15 minuten aangekomen bij het kantoor om ons te melden voor de tocht van 4 uur waarvan 2 ½ uur op het water. De tocht gaat door. Hoezéééé…. we gaan verschillende soorten walvissen zien waaronder bultruggen, Pilot Whales, Blue Whales en de Southern Right Whales, (wel afhankelijk van het seizoen natuurlijk) maar ook kunnen we pelsrobben tegenkomen en dolfijnen, soms ook orka’s en diverse soorten zeevogels zoals de stormvogel en albatrossen. We hebben er zin in. Om 13.10 verschuift er iets op het bord en wordt er aangegeven dat de tour is afgeblazen omdat de zee te ruw is. Nee hè! Dit is waarschijnlijk onze enige kans geweest om dit allemaal te mogen meemaken. We kunnen nog wel kiezen om 20 minuten met een vliegtuigje boven de zee proberen de walvissen te spotten maar daar moet je ook nog eens voor bijbetalen. Wat is nou 20 minuten! Ik heb gevraagd of ze ons een papier mee willen geven dat de tour niet doorgaat zodat we het geld teruggestort krijgen. Dat wordt direct geregeld.

Hevig teleurgesteld, de mensen die net voor enen terugkwamen van zee hebben dus mazzel gehad, gaan we richting auto en gaan een stukje langs de kust rijden en komen aan op het schiereiland. Daar uitgestapt gaan we op pad om dolfijnen in het water of zeehonden die hier moeten zitten te zoeken en de heel aparte kustlijn te bewonderen. We klauteren over de vreemd gevormde rotsen en zien op diverse plekken zeehonden. Dat vergoedt weer een heleboel. We zijn al een uur of wat op pad en als we teruggaan richting auto, loopt het water al vrij hoog tussen de rotsblokken. Hoe komen we door het water heen met onze schoenen. We kunnen sommige stukken niet overbruggen met springen dus Ruud trekt zijn schoenen en sokken uit en gaat door het water. Dat lijkt misschien wel een goeie oplossing maar er steken ook scherpe punten van de rotsen uit en daar kun je je behoorlijk aan bezeren of je voeten open halen.

Ik heb mijn bergschoenen aan en gok het erop. Springen, soms midden in een plas uitkomen maar gelukkig blijft het water net onder de bovenrand van mijn schoenen. Die blijken dus waterdicht te zijn. Al hoppend bereiken we een wat hoger gelegen gedeelte en kunnen nu droog verder. Ruud heeft zijn schoenen weer aangetrokken en zich gelukkig niet bezeerd. Eenmaal terug bij de auto even wat energie opdoen met een snack en daarna terug naar ons verblijf. We rijden nog een stukje verder door tot waar de weg is geblokkeerd en we even stilstaan, letterlijk en figuurlijk. Wat hebben de mensen die hier vlakbij in de huizen wonen en de gasten een enorm geluk gehad, zo dichtbij dat de boel is verschoven en de wegen zijn gespleten, en ze hebben het allemaal overleefd gelukkig.

Jammer dat de walvissen tour niet door is gegaan, dat vinden we nog steeds.

Morgen gaan we wandelen en hopen misschien vanaf de walkant dat we nog een verdwaalde walvis of dolfijnen kunnen gaan zien.