Zaterdag 4 maart 2017

Van Mapua naar Wellington

Omstreeks 9 uur zijn we vertrokken vanuit het mooie huis in Mapua. Een heerlijk onderkomen voor 3 dagen.

Het is weer een prachtige en ook bochtige weg langs de 6 en de 62 en het laatste stukje de 1. Veel wielrenners waar we nogal oponthoud door hebben omdat we ze niet kunnen inhalen op deze weg. Te gevaarlijk, snap ook niet dat ze dit parcours uitzetten.

Ruim op tijd komen we in Picton aan waar we eerst onze koffers inleveren. Dat hoeven we gelukkig niet meer mee te sjouwen. Daarna hebben we onze auto bij het verhuurbedrijf achtergelaten. Met deze auto hebben we op het Zuidereiland zo’n 4300 kilometer gereden. Nu eerst brood eten en dan wachten op de ferry die ons naar het Noordereiland gaat brengen. Een tocht van drie en een half uur (3 ½ uur) die vertrekt om 2 uur en tegen half 6 aan zal komen in Wellington. We kunnen eindelijk boarden en we zitten prima. De stoel richting de voorkant van de boot gedraaid, eerste klas uitzicht over de voorboeg van de ferry. De ruiten zijn alleen wel erg smerig dus met het fotograferen vanuit hier zal het niet veel worden. Onze schoenen uit en onze benen gestrekt vooruit richting zee. Dat zit wel ff lekker en een prima uitzicht op de route die hij neemt (o.a. door de Marlborough Sound). Regelmatig ga ik naar het bovenste dek (is buiten) om foto’s te nemen. Ze worden een stuk beter als door de voorruit. De zee wordt naarmate de reis vordert wat wilder en we varen nu ook op open zee. Zo brengen we onze tijd wel door.

Eenmaal in Wellington aangekomen moeten we een tijdje wachten voor we de boot af mogen. Eerst gaan de mensen die met een camper, eigen auto etc. op de boot zijn, eraf. We kunnen het prima volgen, ook het aanmeren hebben we goed kunnen zien. Weer een leuke ervaring!

We mogen de boot af. Ik ga onze koffers die op de lopende band voorbij gaan komen eraf halen en in de tussentijd gaat Ruud de andere auto regelen. We zijn tegelijkertijd klaar dus we kunnen van start op het Noordereiland. We krijgen een Toyota Corolla hatchback. Een stuk kleiner dan de vorige. We kunnen amper onze koffers kwijt. De achterbank moet plat anders past het niet, ook geen navigatie. Jammer maar helaas …. we moeten het ermee doen. Kijken of tie een beetje power heeft.

Nu op weg naar Booklovers B & B in Pirie Street. Als we hier naar boven rijden, het is het laatste huis links, doet het ons denken aan San Francisco. De Victoriaanse huizen, de straat die steil omhoog loopt. Al die oude pandjes …. we wanen ons even in de USA. Daar aangekomen vertelt onze gastvrouw dat dit gedeelte van Wellington door invloed van de mensen die ooit uit San Francisco zijn gekomen en zich hier hebben gevestigd is ontstaan. De kamer is ook een beetje jaren 60 dus het past wel in de stijl van de omgeving en het huis zelf. Vanavond pas laat uit eten gegaan bij een “bier” restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Pas tegen half 10 weer op onze kamer. Best vermoeiend zo’n dag!