Van Watsonville naar Morro Bay

Vrijdag 8 september 2017

Iets beter geslapen en vroeg opgestaan om brood te eten en de RV rijklaar te maken. Om half negen vertrekken we en het ziet er mistig en wat druilerig uit. Jammer want we gaan de 17 mile route rijden die langs de Pacific loopt (Highway 1). De wegen in dit gedeelte van California zijn kapotgereden en worden niet hersteld lijkt het wel. Dit was in 2014 ook al zo slecht. Geen geld …. geen onderhoud. Ah …. toch wel: zo’n 20 meter zijn ze opnieuw aan het asfalteren geweest. Wie weet doen ze nog een stukje want ze zijn aan te werk nu. Dit gedeelte van de CA-1 ziet er troosteloos uit. Veel kunstobjecten langs de wegen bij gebouwen. Bij het wat moerassige gebied vlak bij de haven zitten gigantisch veel vogels die opvliegen. Het ziet er zwart van de vogels die wit zijn hihi. Lange poten en een mooi gezicht. We komen bij de 17 mile drive aan, betalen de tol en starten bij de kleine stad Monterey en loopt langs de kust van de Stille Oceaan naar Pacific Grove. De route heeft 21 bezienswaardige punten (die ik niet allemaal ga uitspitten) maar wel even een aantal van benoem. Shepperd’s Knoll, Huckleberry Hill, Poppy Hills Golf Course, Spanish Bay, Restless Sea, Point Joe, China Rock, Bird Rock, Seal Rock Picnic Area, Spyglass Hill Golf Course, Fanshell Overlook, Cypress Point Look Out, Crocker Grove, The Lone Cypress, The Ghost Tree, Pescadero Point, Lodge at Pebble Beach.

De Spaanse baai: aan het einde van de achttiende eeuw vestigde de Spaanse ontdekker Don Gaspar de Portela zich hier met zijn scheepsbemanning om de baai van Monterey te zoeken.

Onderwijl zien we diverse golfparcoursen (je weet wel waar het geld zit) op het schiereiland die ook voor internationale golftornooien worden gebruikt. Ze staan vlak aan zee op de heuvels te golfen, je weet niet wat je ziet. Hoeveel ballen liggen er al in de zee vraag ik me af. Veel villa’s te zien aan de linkerkant van de weg, je zal er als bewoner flink de pest in hebben lijkt me met al die toeristen die langs rijden.

Niet ver van de Spaanse baai verwijderd, liet “Point Joe” de zeevaarders kennis maken met het vrezen, want ze hielden het per vergissing voor Monterey Bay. Een zware fout, aangezien de vlakke rotsen ze lieten stranden. Hier en op China Rock bouwden later Chinese arbeiders hun Spartaanse verblijven.

De naam China Rock komt van de Chinese arbeiders die hier en op Point Joe hun hutten oprichtten. De bloeiende wilde bloemen aan de voet van de China Rock zijn prachtig om te zien met als achtergrond de oceaan die nu jammer genoeg niet blauw is maar grijs net als de lucht.

Bij Bird Rock kun je o.a. kormoranen en pelikanen zien maar dan in het voorjaar en de zomer. Wij zien ze niet maar het is natuurlijk al najaar.

Op de Fanshell Overlook bevindt zich het mooiste, witte zandstrand (van Pebble Beach). In de lente komen hier zeehonden die hier hun jongen op Fanshell Overlook baren. De zone is afgesloten met omheiningen tijdens die periode. De steile, wild getande rotsen zie er mooi uit.

De “eenzame cipres” is één van de belangrijkste bezienswaardigheden van de regio. De scheve boom is ongeveer 250 jaar oud en trotseert nog altijd (inmiddels met kabelondersteuning) alle weersomstandigheden van de Stille Oceaan. De cipres groeit midden op de rotsen en staat daar helemaal alleen, daarom ook de naam voor dit eeuwenoude wonder van de natuur: “The Lone Cypress“! Heb er tig foto’s gemaakt maar helaas is de lucht niet mooi en het water ook niet. Zo jammer, dit was de enige mogelijkheid want nog een keer een rondje Zuidwesten doen we niet meer.

We rijden de 1 N richting Salinas op en de zon komt door. Wat zijn we enorme pechvogels. De 17 mile drive helemaal in de bewolking gereden en we zijn er net vanaf als 5 minuten later de zon doorbreekt. Lone Pine met een grijze achtergrond en geen blauwe lucht en water … wat een giller!

Om 12.15 uur rijden we dan eindelijk op de 101 S. Het was effe zoeken dwars door Salinas heen maar we hebben de weg kunnen oppikken. Inmiddels krijgen we best honger maar er is hier nergens langs de weg een parkeerplaats om de RV even neer te zetten. Misschien komen we nog een benzinestation tegen? We rijden verder en komen langs de State Prison en zie links bergen (zand) en rechts bergen met veel bomen (die loopt aan de andere kant parallel aan de Highway 1 waar wij niet kunnen rijden i.v.m. de landslide en de ingestorte brug. Een gigantische hoeveelheid JA-knikkers langs de 101 en nergens een Nee-knikker. Wat zijn die Amerikanen toch een vreemd volk. Doe eens wat anders! Rond kwart voor drie verlaten we de 101 richting Morro Bay (CA-41 S). Het is hier veel mooier om te rijden met hoge bergen waar we doorheen slingeren.

Nog zo’n 20 mijl te gaan naar de camping waar ik bij aankomst nog wat foto’s heb gemaakt tijdens een kleine wandeling. Het is een eenvoudige campground met alleen toiletten maar ook elektra en water wat we niet verwacht hadden en we staan op plek 16.