Van Prescott naar Flagstaff

Woensdag 13 september 2017

Maar 2 uurtjes geslapen en zo duf als het maar kan (dat geldt dan voor mij) en we vertrekken in de vroege ochtend naar de Tire Shop omdat we geen idee hebben hoelang zoiets gaat duren als je geen afspraak hebt. Nou … om kwart voor 9 hangt/zit, nu dus het reservewiel, gerepareerd en al in de achterbak met grote bouten vast. En …. GRATIS! Jeetje wat een service. We zijn zo ontzettend blij en opgelucht. Nu tanken en op weg naar Flagstaff. We rijden niet via Sedona (campingbeheerster raadde ons dat stellig af) omdat de weg daar veel oponthoud geeft wegens wegwerkzaamheden. Ik had al zo’n vermoeden en het blijkt juist te zijn. We volgen nu de 89 N naar Ash Fork. We zien een aantal mooie rotsblokken (ook op de camping trouwens, en die heet niet zomaar Point of Rocks) naast de weg en stoppen even. Even daarna wordt de omgeving weer vlakker. We passeren de San Francisco Road en komen uit bij Prescott National Forest waar ook de bergen weer opdoemen en het overgaat in de Kaibab National Forest.

Parallel van ons rijdt weer een eindeloos lange trein, 100 wagons is heel normaal daar, waar we af en toe een glimp van opvangen tussen de bomen, erg hard gaat tie niet dus we kunnen hem nog lang volgen.

Om kwart over 10 rijden we de I-40 E op richting Flagstaff. We willen Sunset Crater Vulcano National Monument en Meteor Crater graag vandaag gaan bezoeken en hebben daarvoor dus alle tijd. We rijden nog steeds in het Kaibab National Forest en stuiten op een file …. nee hè …. met op de radio The Doors met Riders on the Storm en Somebody to Love van Jefferson Airplane …. de muziek is niet verkeerd maar komen we nog wel toe aan onze plannen voor vandaag? We kruipen af en toe een stukje naar voren. Pas aan het einde blijkt het te gaan om wegwerkzaamheden. Nergens wordt er iets aangegeven alleen dat we op een gegeven moment eerst van 3 banen die overvol staan naar 2 banen moeten en daarna op 1 baan verder moeten. Waar laat je al dat verkeer? Inmiddels is het een uur later en nu kruipen we op 1 baan heel langzaam vooruit maar er zit tenminste gang in. Eindelijk rijdt het nu een beetje door. Inmiddels is het al 11.45 uur en we hopen dat we genoeg tijd overhouden om beide kraters te bekijken.

We komen aan bij Coconino National Forest (Je rijdt hier van de ene forest de andere in) en besluiten eerst naar Sunset Crater Vulcano National Monument te rijden wat een stukje ten noorden van Flagstaff ligt. Wat schets onze verbazing? Het is een park en niet een monument waar je even naar kijkt. Prachtige natuur hier en bij het Visitor Center krijgen we een kaart mee met de nodige aanwijzingen. Eerst zien we het vulkanische gedeelte, grote zwarte brokstukken en erg apart om te zien. Je kunt er doorheen wandelen en ook langere trips maken maar dat doen we niet. We rijden langs diverse prachtige uitzichtpunten en uiteindelijk komen we aan bij het “toetje” Wupatki National Monument. Wat een diversiteit aan landschappen en ook lopen we naar de dwellings/mesa’s. De ruïnes ervan staan nog overeind en worden zorgvuldig bewaakt en er wordt ook gerestaureerd. Geweldig dat we dit hebben gezien en we verlaten na een paar uur in het Park weer en rijden terug via de 89 S en passeren in Coconino National Forest de San Francisco Peaks met als hoogste top de Humphry’s Peak van 12633 ft. Dit park hadden we niet willen missen. (Goeie aanrader/tip van de campingbeheerster in Prescott). En we hebben het niet eens allemaal gezien vanwege de tijd!

Meteor Crater zit er vandaag niet meer in dus dat schuiven we door naar morgen. We komen er toch langs. Nu naar de KOA in Flagstaff waar we hebben gereserveerd. Plek 8 is voor ons weggelegd, klein en smal weliswaar maar we passen er net op. We staan net ingeparkeerd en het begint te regenen en te onweren. Maar even wachten met de camper aan te sluiten op elektra en water. Als het ophoudt met regenen spurt Ruud naar buiten en verbindt de snoeren en slang aan de daarvoor bestemde paaltjes. Morgen lozen we het afvalwater van de afgelopen dagen wel. De airco hebben we gelukkig niet nodig want dat scheelt een hoop herrie. Nog genoeg te doen nu want ook alle meegenomen apparatuur moet opgeladen worden omdat we de aankomende twee dagen geen stroom hebben. Op het menu staat verrassend genoeg spaghetti maar eerst tijd voor koffie en wijn en daarna is het tijd om te koken.