Zion NP

Zaterdag 23 september 2017

Weer een koude nacht achter de rug. Ik heb wel warme voeten omdat ik sokken aan heb gehad maar die van Ruud zijn steenkoud. Even de kachel aan? Nee …. nog niet, misschien vanavond als het te koud wordt. Eerst ons ontbijt en dan richting de Springdale Shuttlebus naar Zion NP waar we overstappen op de Zion Shuttlebus. We stappen rond 9 uur uit bij Zion Lodge waar we de Lower- en de Upper Emerald Pools Trail gaan lopen en terug via de Kayente Trail.

Het is al behoorlijk druk zo aan het begin van de ochtend maar we kunnen in ieder geval zo doorlopen na onze Nationale Parkpas te hebben laten zien en in de bus kunnen we nog zitten i.p.v. staan. Eerst dus naar de Lower Emerald Pool en dat stuk is aardig goed te belopen. Na een tijdje zien we de waterval, het mag geen naam hebben maar ik denk dat het in het voorjaar echt met donderend geweld naar beneden komt. Nu lijkt het een douche met wat verneveld water maar als we eronder door moeten lopen worden we evengoed een beetje nat. Even een pauze houden en we gaan door naar de Upper Emerald Pool. Dit is een moeilijke klim over de rotsblokken omhoog. Soms kan ik nauwelijks de stap naar de volgende steen maken met mijn korte benen. Dan heeft Ruud het toch iets makkelijker, hahaha, maar het vergt evengoed een behoorlijke inspanning. Eenmaal boven ….. wat een teleurstelling, we zien geen waterval, geen poel, alleen een klein plasje water. Even uitrusten nu en water bijtanken want dat is welnodig na zo’n steile klim. We moeten nu naar beneden over die grote rotsblokken waar veel los zand op ligt en je zo uit kan glijden. De camera’s gaan in de rugtassen want je hebt nu beide handen/armen nodig voor de afdaling. Regelmatig moet ik gaan zitten en me naar beneden laten glijden omdat de volgende rots te ver weg is. Eindelijk krijgen we de splitsing waar de Kayente Trail begint (ook wel de Grotto Trail genoemd). Deze valt erg mee want is goed te belopen zowel omhoog als omlaag en we hebben af en toe een mooi uitzicht. Eenmaal beneden komen we uit bij het punt The Grotto. Het is al 12 uur geweest en ik heb last van mijn enkels en voeten van de klim in Bryce NP. Mijn schoenen zijn gewoon niet goed, iets te krap en geen steun genoeg bij de enkels. Wat mis ik mijn oude schoenen …. slik slik kreun!!! We eten beneden bij de Grotto ons brood op en tappen onze flessen weer vol met water. We besluiten toch maar te stoppen en de trail naar Court of the Patriarchs te laten voor wat het is en pakken i.p.v. de benenwagen de shuttlebus terug en stappen bij diverse punten nog even uit. Inmiddels is het dik bewolkt geworden en de Canyons zijn zo smal en hoog wat we toch niets meer op de foto kunnen zetten. Eerlijk gezegd …. ons valt dit park vergeleken met 3 jaar geleden tegen. Toen vond ik het één van de mooiste parken die we hebben bezocht. Ruud vond het jaren terug al niet één van de mooiste dus ik denk dat ik het toendertijd verkeerd heb ingeschat misschien? Het is een stuk drukker geworden hier en dat zien we ook als we eenmaal zijn aangekomen bij het Visitor Center. Daar staan zo’n 300 mensen (of nog meer?) te wachten om het park in te komen. Ze moeten eerst hun pas laten zien en daarna nog met de shuttlebussen vervoerd worden. Denk dat er heel veel niet eens het park in kunnen komen voor 4 uur. Wat zijn we blij dat wij vanochtend al zijn gegaan. Ruud is ook moe en we gaan terug naar de camping voor een bakkie. De trails die we gelopen hebben, ook was het nergens rustig en moesten we op elkaar wachten met passeren, vielen erg tegen. Heel veel energie moeten leveren en je krijgt er weinig voor terug. We gaan douchen want het zand zit overal en daarna een wijntje terwijl ik zit te schrijven en Ruud wat leest.

Morgen rijden we weer verder en dan wordt onze eindstop Kanab. Ik had in de planning om op die dag de 89 A heen en de 89 terug te rijden omdat het een mooie route is maar Ruud vindt het een beetje te ver om naar Page heen en weer te gaan. We overwegen ook om niet de kant waar we Zion NP in kwamen te nemen naar Kanab maar om te rijden en niet via de tunnel en de parkingang (oostzijde) te gaan. Dat wordt echt een uur of wat in de file staan want het is ook nog eens zondag. We hebben dan alle tijd om een andere (om)weg te nemen want Kanab ligt hier niet zover vandaan. Morgen bekijken we het nog even en nemen dan een definitief besluit.

Info over o.a. de Mormonen:

De naam Zion is afkomstig van de mormonen, een religie (vooral in Utah gevestigd) vergelijkbaar met de volgelingen van Jehova. Aangezien de eerste Europese kolonisten in het gebied mormonen waren, komen veel namen in het park uit de Bijbel. De mormonen beschouwden de stenen terrassen als de natuurlijke tempel van God in de hemelstad Zion. ‘Zion’ is mormoons voor een plek van rust en veiligheid. Deze naam kreeg het van mormoonse pioniers in 1860. Ook de naam Kolob komt van die religie, het betekent: een plek dichtbij God. 2000 jaar geleden leefden hier ook Anasazi tot ongeveer 800 jaar geleden. Toen leefden hier de Paiutes tot de mormoonse pioniers hier aankwamen. Zelfs nuchtere geologen werden bewogen door het landschap: de highlights hebben dan ook namen als The West Temple en The Great White Throne.