Bryce Canyon

donderdag 21 september 2017

Vanochtend was het wederom erg koud toen we om half 7 opstonden. Tegen het vriespunt vermoeden we. Vandaag gaan we in ieder geval de Tower Bridge Hike doen. Deze duurt ongeveer 2 uur maar ons te kennende …. foto’s maken vreet tijd! We vertrekken omstreeks half 10 bij de ingang van de camping met de shuttlebus en rijden eerst naar het verste punt om vervolgens op de terugweg uit te stappen bij Sunrise Point . We hebben water, brood, koek en chocolade bij ons (waar zouden we zijn zonder chocolade ….). Om 10 over 10 starten we en lopen vrij vlot door. Deze trail gaat naar de Tower Bridge en de route is een constante daling dus een makkie op de heenweg. Uhh … terug zien we wel weer! Ontzettend veel geweldige uitzichten, wat is dit park toch onvoorstelbaar mooi. De lucht is knalblauw dus helemaal top zo in de ochtend. De witte/gele rotsen steken prachtig af tegen zo’n lucht. Onderweg zien we opmerkelijke punten zoals de Bristlecone Pines en de Chineze Wall (geen Chinees te bekennen). De 'bristlecone pines' zijn bomen van zo'n 1800 jaar oud. Na een uur of wat zijn we beneden aangekomen en dat komt dor de vele stops om foto’s te maken dus dat houdt de boel wel op. Niet erg want nu hebben we toch mooie herinneringen aan de foto’s overgehouden. Op het einde zien we de Tower Bridge maar niet zo mooi zoals we hem op het fotoplaatje in de folder hebben gezien. Qua vorm is tie heel apart en kijken zittend op een omgevallen boomstam naar de Bridge en rusten tegelijkertijd even uit. Hier staan zo ongeveer 6 mensen beneden de Tower Bridge te bewonderen. Het was ook opvallend rustig onderweg wat voor ons en zegen is. Na foto’s gemaakt te hebben en chocolade achter de kiezen gaan we de uitdaging aan: de terugweg die steil omhoog gaat. We klimmen als een stel berggeiten en nemen toch af en toe maar een korte pauze van zo’n 20 seconden of korter whahaha om effe bij te hijgen. Het hoogteverschil is 245 meter in 2,4 kilometer. De totale trail (heen en terug) is zo’n 5 kilometer. Nu zien we het pad en de formaties vanaf een andere kant natuurlijk en die is ook erg mooi. Het blijft hier genieten. Eindelijk boven gekomen bij Sunrise Point eten we om half 1 eerst brood om bij te tanken en lopen daarna langs de rim naar Sunset Point. Vanaf daar lopen we de Navajo Loop Trail die zo’n 2,2 kilometer lang is. Ook hier loop je zigzaggend naar beneden, “Wall Street” in. Dat is een smalle canyon waarin een aantal grote Douglassparren staan en je loopt o.a. langs de rotsformatie Thor's Hammer. Dus nu ook op de heenweg alleen maar dalen.

Wauww wat is dit weer mooi (we hebben hem al een keer gelopen een aantal jaren geleden). Af en toe lijkt het door de kleuren wel of we in Antelope Canyon lopen. Prachtig rood, oranje als de zon erop valt. We dalen helemaal af in de canyon en aan het einde klimmen we omhoog via de andere kant. Deze is minder spectaculair maar wat hebben we genoten. Inmiddels aardige spierpijn in de bovenbenen en billen en dat gaan we morgen wel merken denk ik zo. Ik zeul het laatste eindje naar de stop voor de shuttlebus met pijn in mijn voeten door de toch wel wat krappe schoenen (maar dat is een ander verhaal) en we werpen nog een laatste blik op de canyon met de prachtige hoodoos en nemen tegelijkertijd afscheid van het aparte park, voor ons één van de mooiste, waar we waarschijnlijk nooit meer komen. Het is nu tegen 3 uur en gaan door naar de camping om koffie te drinken voor we gaan douchen. Het is nu nog lekker rustig bij de douches en zijn op tijd voordat de grote meute een aanval op de douches doen en het de wachttijd enorm verlengt. Nu lekker relaxen. Buiten zitten is geen optie, eigenlijk tot nu toe nergens want we hadden of wind, kou, regen etc. Dit is toch wel een tegenvaller want we zitten binnen terwijl de zon schijnt. Alleen in Palm Desert en Lake Havasu hebben we buiten kunnen zitten, weliswaar in de schaduw omdat het er knal heet was. En dat was dus ook niet echt top.
Maar dit was een heerlijke dag met geweldige uitzichten op de vele hoodoos.

Info over Bryce Canyon:

Als ergens de geschiedenis in steen zichtbaar is, is het wel in Bryce Canyon National Park. Massieve rotsformaties en gesteentelagen onthullen meer dan zestig miljoen jaar geschiedenis, een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. Bryce Canyon is geen lange, diepe canyon zoals bijvoorbeeld de Grand Canyon, maar een hoefijzervormig bassin. Je vindt er door erosie gevormde muren en torens in uiteenlopende kleurschakeringen. Het meest bijzonder zijn de hoodoos, smalle rotspilaren.
De Canyon is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. De kleuren variëren van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood.

Het park dankt zijn naam aan de Mormoonse pionier Ebenezer Bryce, die van 1875 tot 1880 aan de voet van Bryce Canyon woonde. In 1924 werd het gebied uitgeroepen tot nationaal park. In vroegere tijden was de Bryce Canyon een nachtmerrie voor veedrijvers; het was ondoenlijk in dit gebied een overzicht over de kudde te behouden.
Het park bestaat uit rotsformaties in allerlei gekke vormen. Misschien valt Bryce nog wel het best te omschrijven als een stenen woud of een grot zonder plafond.