Van Zion naar Kanab

Zondag 24 september 2017

Mijn vader is vandaag jarig en hij is nu 88 jaar. Wie had dat een paar maanden geleden nog gedacht dat hij er überhaupt nog zou zijn. Broos maar nog steeds in de running. Ook krijgen mijn ouders te horen dat de overgroot opa en oma worden. Mijn nichtje Ilse en haar vriend Tim verwachten een baby (rond april) en dat gaan ze hen vertellen vandaag. Ben zo blij voor henzelf dat Ilse zwanger is …. mijn oudste nichtje (van mijn kant) … hoera. En we hebben al twee echo’s gezien via Whatsapp die ze me van de week doorstuurde. Van Ruud zijn kant zijn er al 7 kleintjes geboren de afgelopen jaren en nu bij mijn kant van de familie komt de eerste. We hebben geprobeerd mijn vader te bellen maar het nummer blijft in gesprek en gaan er vanuit dat misschien de hoorn niet goed op de oplader is gelegd. Daarna Petra en Hans een appie gestuurd of zij wel gehoor krijgen en zo niet of ze de felicitaties willen overbrengen. Besef net dat ze met z’n drieën op vakantie zijn maar wie weet rijden ze vandaag terug en gaan ze nog even langs. Pech hebben voor ons maar we moeten nu echt weg.. Ik sta te rillen van de kou. In de RV staat de verwarming aan om wat bij te komen. We hebben besloten de omweg te nemen en vertrekken dus niet richting tunnel maar naar het westen waar we straks de 59 E oppakken en onderlangs weer naar het oosten gaan via de 389 E. Ruud heeft gisteren zijn tenen kapot gelopen en ik heb nu ook last van mijn heupen en bovenbenen en loop dus wat kreupel….. stelletje watjes! We hopen dat het gauw voorbij gaat omdat we nog wel een aantal hikes willen maken deze vakantie.

In dit gedeelte is het vrijwel vlak, een echte desert bij Colorado City. We gaan straks een klein stukje door Arizona tussen Fredonia en Kanab en rijden daarna weer Utah binnen. Het is net zo’n staatsgrensgebied waar we overheen hoppen en weer terug.

De Kaibab Indian Reservation rijden we rond 10.45 uur binnen. Inmiddels nog een keer naar mijn vader gebeld maar nog steeds de bezettoon.

Verderop komen we bij Pipe Spring NM en gaan daar een kijkje nemen. Het blijkt een heel klein parkje te zijn met een nederzetting van de Indianen die hier vroeger woonden. Op de parkeerplaats staat tot onze grote verbazing een grote camper met een Nederlands kenteken. Die is ver van huis met deze RV! We zien een groentetuin, oude gereedschappen en kooktoestellen, huifkarren en hutjes in wigwamvorm met stro opgezet. Heel apart dat laatste. Na het bezoek drinken we koffie en gaan weer op pad. Bij Fredonia rijden we Utah weer binnen en zijn nu bijna bij de campground in Kanab. Rond 1 uur zin we aangekomen bij de receptie van Kanab RV Corral en krijgen plek 29 toegewezen. Wel een beetje klein en smal maar we kunnen wel voor het eerst of is het de tweede keer tijdens deze vakantie lekker in de zon zitten. Er staat wat minder wind dus dat is een meevaller. Eerst ga ik wassen want ook dat moet weer gebeuren. De was is al snel droog met dit weer. Vanochtend tot 11 uur heb ik het verschrikkelijk koud gehad en nadat we bij Pipe Spring NM zijn geweest werd het minder. De beheerder van de campground vertelde wel dat het ook hier ’s nachts tegen het vriespunt loopt. Moet er nog niet aan denken. Na het eten gedouched want dat kan de komende 3 dagen niet meer. Morgen eerst boodschappen halen en tanken en dan op weg naar …… dat lezen jullie morgen.