Valley of Fire naar Shoshone

Donderdag 28 september 2017

Een heerlijke temperatuur zowel vannacht als vanochtend. De zon kleurt de rotsen oranje in het vroege ochtendlicht. Al voor 8 uur gaan we op pad naar de “Seven Sisters” die net na het Visitor Center liggen. Vanaf de weg kun je ze onmogelijk zonder groothoeklens op de foto krijgen. De zon schijnt op de achterkant dus ik ga er om heen en probeer ze zo goed als mogelijk vast te leggen. Het zijn prachtige rotsen met ieder weer een andere aparte vorm.

Verder naar het oosten rijden we niet meer omdat daar niet zoveel meer is te zien dus draaien we hier om via de westkant het park uit te kunnen rijden. Helaas moeten we de “Beehives” (zien eruit als bijenkorven) aan ons voorbij laten gaan omdat bij de stopplaats grote scherpe rotsblokken liggen en daar gaan wij onze banden niet aan blootstellen whaha. Dan maar door naar het einde van het park en richting Las Vegas. Tijdens deze rit krijgen we veel mooie uitzichten te zien. Eenmaal het park uit rijden we naar Las Vegas waar we bovenlangs (noordkant dus) via de I 15, de 215 naar de 159 waar de “loop” van de Red Rock Canyon NP begint. Ik loods Ruud naar de goeie plek en hebben weinig last gehad van de drukte van het verkeer in LV. Wat staan hier veel politiemensen (met auto’s) te controleren. Veelal met motoren die ze inzetten om de hardrijders aan te houden nemen we aan. Hier komt de 159 met de afslag naar het park. Er staat een gigantische rij auto’s voor de ingang te wachten en ook zien we in de verte dat het bij het Visitor Center erg druk is. Wat nu …. blijven wachten en dan hopen dat als we er over een uur doorheen zijn dat er nog plek voor een RV is bij de stopplaatsen zodat je kunt genieten? Kont aan kont rijden, en we zien de rode rotsen rond het middaguur niet op zijn mooist? We besluiten uit de wachtrij te gaan en de weg weer op te draaien. Onderweg nog een laatste stukje van de Red Rock Canyon gereden maar geen rode rotsen meer te zien want die liggen uiteraard in het park. We zijn we nog even uitgestapt bij een mooi punt en een stuk gelopen. Weer onderweg in de RV ontdekt Ruud een Bighorn Sheep tussen de rotsen. Hij is nauwelijks te zien want zijn kleuren gaan op in het landschap, een mooie camouflage. Nu rijden we al kilometers door de woestijn van Nevada en straks steken we de grens met California over. Wat is Las Vegas een smerige stad om te zien. Er is werkelijk niks aan. Kan me goed voorstellen dat veel inwoners de casino’s opzoeken of over de Strip en Fremont Street lopen want verder is het een gore dampende stinkstad. (Sorry voor degene die de stad zelf geweldig vinden en er zelfs gaan trouwen). Drie jaar terug zijn we er ook geweest en toen viel het voor ons ook al tegen behalve het Bellagio was wel leuk om te zien met het waterorgel. Voor de rest ….. je moet het een keer gezien hebben als je er toch in de buurt bent. Dan kun je er ook over meepraten hihi!

We naderen Pahrump waar we linksaf slaan naar de NV-372 W . Eerst op een parkeerplaats even de inwendige mens verzorgen doormiddel van brood en water. We zijn niet op rantsoen hoor ….. we hebben vleeswaren en pindakaas erop. O ja de pindakaas … merk Jif, extra crunchy dus met extra veel en grotere stukjes pinda erin en een pot van 1,3 kilo. Dit is onze tweede pot al. Heerlijk op geroosterd brood in de ochtend en middag. Nog zo’n 22 mijl te gaan naar Shoshone waar we ruim op tijd kunnen arriveren en dan kunnen we misschien wassen, de pool in, douchen etc. Nu eerst nog tanken voor we morgen Death Valley ingaan. Wat is het hier duur, 2 dollar meer per gallon dan in het plaatsje Pahrump. Ook het voedsel is schrikbarend duur. Het is niet anders … 4,56 dollar per gallon. Op de camping aangekomen vertelt de beheerster dat we beter in Pahrump of daar nog vóór onze boodschappen hadden kunnen doen en tanken. Hier is bijna niks te krijgen, een klein winkeltje en een tankstation en daar moeten ze het hier mee doen. Nou ja, getankt hebben we al en voor een dag of wat hebben we nog eten in de koelkast en vriezer.

We zijn heel benieuwd wat ons morgen te wachten staat in Death Valley! Nu ff genieten van de rust hier. Eten, afwassen, douchen, foto’s uploaden, batterijen opladen, lezen. De tijd vliegt om wat dat betreft. We vervelen ons geen moment.

Info over Valley of Fire:

Het landschap van Valley of Fire State Park is op dezelfde manier ontstaan als dat van de Red Rock Canyon National Conservation Area. Vroeger bevonden zich hier enorme zandduinen, die bedekt werden door andere zandlagen. Het enorme gewicht zorgde ervoor dat de onderste lagen versteenden. Miljoenen jaren later kwamen de versteende lagen weer aan de oppervlakte, en werden zo blootgesteld aan de krachten van wind- en watererosie. Hierdoor zijn allerlei prachtige, grillige vormen ontstaan. De ijzerhoudende mineralen in het zandsteen kwamen in aanraking met de lucht, en zijn daardoor gaan oxideren. De rotsen hebben hieraan hun rode, gele en roze kleuren te danken; vooral tijdens zonsopgang en zonsondergang komen de kleuren erg mooi uit. Het park heeft hieraan de naam "Valley of Fire" te danken.