Shoshone naar Death Valley

Vrijdag 29 september 2017

Gisterenavond koelde het behoorlijk af terwijl we maar een paar kilometer van Death Valley NP staan. Het waait hard en we weten niet wat ons te wachten staat qua hitte, geen airco tijdens het rijden aan omdat dat bij een RV in dit gebied verboden is. Voorlopig rijden we al vele kilometers op de 178 door het desolate landschap met maar liefst 1x een tegenligger. Het is heerlijk rustig rijden hier. We komen over de Salsberry Pass (3315 ft)en even later de Jubilee Pass 1290 ft). Deze weg heet de Badwater Road en de rotsen hebben veel verschillende kleuren. Het is nu rond 9 uur en de zon staat nog laag, buiten een koel briesje wat je niet verwacht in deze woestenij. De teller geeft aan dat we net de 3000 mijl zijn gepasseerd (1 mijl is 1,6 kilometer).

Yep we zijn er …. naast de Badwater Road is een enorme zoutvlakte uit, het Badwater Basin. Het is extra heet vanwege de witte zoutvlakte die de zonnestralen terugkaatsen.

Er zijn daar een aantal vlonders aangelegd zodat je een klein stukje het gebied in kan lopen. Op een bordje staat aangegeven dat het Badwater Basin zich op 85,5 meter beneden zeeniveau bevindt. Het exacte laagste punt ligt niet op deze plek maar enkele kilometers verder op de vlakte. Het is het laagste punt op het westelijk halfrond. Ergens op de rotswand naast de weg zien we een bordje waarop het SEA LEVEL wordt aangegeven. Wauww dat staat echt heel hoog aangegeven tegen de berghelling. We lopen nog een stuk door en keren nadat we toch wel voelen dat het erg heet is weer om. De waterflesjes die we meegenomen hadden zijn inmiddels leeg, dat gaat rapido. In het Badwater Basin vormt zich na een regenbui (ja die komen hier ook voor) een groot en heel ondiep meer. Het gebied droogt nooit helemaal op en in de poel kunnen toch enkele planten en dieren overleven, zoals pickleweed en de badwaterslak én er leeft hier zelfs een unieke vissoort, de Death Valley pupfish. Bij de vlonders aan het begin staat nu wel een ondiep plasje water maar geen visjes te zien. Of ze zijn zo klein dat we ze over het hoofd zien. De grote hoeveelheid zout uit het omliggende bekken zorgt er voor dat het water in de poel niet drinkbaar is vandaar de naam "Badwater" (slecht water).

We rijden weer verder (richting westen en daarna in noordelijke richting) want we hebben nog wel het één en ander op het programma staan wat we graag willen zien. Maar wat blijkt:

Devil’s Golf Course is een dirt road evenals de weg naar Natural Bridge dus die vallen af. Artist’s Drive naar Artist’s Palette mogen we helaas niet in vanwege de lengte van de RV. Wat enorm jammer want dat schijnt een prachtige weg te zijn met heel veel mooie uitzichten. Je ziet daar rotsen in allerlei kleuren (roze, groen, paars, bruin, zwart), bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad. Het landschap met al z'n diversiteit aan kleuren lijkt op die van een schilderspalet. Dante’s View kan ook niet vanwege de lengte van de camper. Dante's View maakt deel uit van de Black Mountains in de Amargosa Range, een vulkanisch gebied tijdens het Mesozoïcum. Vanaf dit meest hooggelegen punt in de omgeving, 1669 meter boven de zeespiegel, kan je Mount Whitney zien. De naam is een verwijzing naar de Italiaanse schrijver Dante Alighieri en zijn beschrijving van diepte van de hel in De goddelijke komedie. Rest ons dus Zabriskie Point. Eerst gaan we ons melden bij de campground in Furnace Creek. Het is bloedje heet en we vragen bij de camping waar we eigenlijk pas om half 4 kunnen inchecken of ze misschien toch full Hook up plaatsen hebben. Nu hebben we een plek zonder elektra dus geen airco het dat laatste zou toch wel fijn zijn. Kan geregeld worden maar moeten eerst naar het Visitor Center om daar te vragen voor een plek op Furnace Creek Campround. Hier in de buurt beginnen de namen bijna allemaal met Furnace Creek … Inn, Ranch, etc. Bij het Visitor Center krijgen we te horen dat we een plek kunnen uitkiezen op de Campground even verderop en na daar aangekomen te zijn vinden we een aardig plekje. Mooi …. nu weer terug en doorgeven welke plek we hebben en de andere die we al een paar maanden geleden gereserveerd hadden te cancelen. Dat wordt zomaar ff in het Visitor Center voor ons geregeld. Wat een service, dan hoeven we ook niet terug naar die andere campground. Dat scheelt weer een eind lopen in de bloedhitte én het bedrag wordt binnenkort ook teruggestort. We lopen binnendoor terug naar de camping en gaan met de RV op pad naar Zabriskie Point. Hadden we van te voren geweten dat een aantal punten die wij wilden bezoeken niet toegankelijk zijn voor ons vanwege de lengte van de RV dan hadden we misschien dit park wel overgeslagen.

We rijden een stukje vanaf Furnace Creek naar het zuiden tot aan de parkeerplaats bij Zabriskie Point en lopen het laatste stuk via een steil pad en zien dat er heel wat mensen ook een kijkje komen nemen. Het is één van de heetste plekken op aarde en kenmerkend is het pastelkleurige golvende “duinlandschap” waar zo goed als niets leeft. We treffen hier een adembenemend mooi uitzicht op een bijna onaards woestijnlandschap, de badlands! Wat een pracht aan zand en rotsformaties, we kunnen er bijna geen genoeg van krijgen. Vooral de zandduinen laten een diepe indruk achter. Je kunt hier zelfs nog een stuk naar beneden lopen zodat je ook tegen de bovenste rim aankijkt en ook verder de diepte in kan kijken. De plek is vernoemd naar de Amerikaanse zakenman en onderdirecteur van de Pacific Coast Borax Company: Christian Brevoort Zabriskie (1864 - 1936). (En Zabriskie Point is tevens de titel van een film van Michelangelo Antonioni uit 1970. Een klein gedeelte van de film speelt zich ook daadwerkelijk af op deze plaats).

Een terecht mooie afsluiter van de dag. Nu terug naar de campground en de koelte van de airco opzoeken zolang het nodig is.

Info over Death Valley:

Death Valley ligt in het zuiden van Californië en een klein deel strekt tot in Nevada.

De geologische ontwikkeling van het gebied dat nu Death Valley omvat is complex. Kort gezegd zijn er verschillende periodes geweest over de laatste 1,7 miljard jaar waarin verschillende sedimentaire lagen aangelegd werden en deels weer erodeerden. Death Valley heeft meerdere keren onder water gestaan en er is ook een theorie dat er ooit gletsjers zijn geweest.

Toen er een periode van uplift was, honderden miljoenen jaren geleden, werden vulkanen en bergen gevormd, die later door erosie over een lange periode weer afsleten tot het landschap weer glad was.

Ongeveer 16 miljoen jaar geleden begon de aardkorst in Noord-Amerika zich uit te strekken, wat twee tot drie miljoen jaar geleden ook Death Valley beïnvloedde: toen werd de vallei gecreëerd zoals die er heden ten dage min of meer uitziet. De vallei werd gedurende verschillende ijstijden gevuld met sedimentafzettingen en zelfs meren, waaronder Lake Manly.

Het woestijnlandschap dat vandaag de dag in Death Valley de boventoon voert is ontstaan uit de meren, die opdroogden doordat de Sierra Nevada ze niet langer van smeltwater voorzag. Hierdoor concentreerden zout en mineralen zich en werd Death Valley de droge, hete plek die het nu is.

Death Valley is de heetste, droogste en laagste plek van heel Noord-Amerika. De vallei bevindt zich voor een belangrijk deel beneden het zeeniveau, en wordt omringd door hoge bergtoppen die vaak met sneeuw zijn bedekt.
De unieke flora en fauna hebben zich aangepast aan de extreme omstandigheden. Je vindt hier prachtige zandduinen, uitzonderlijk mooie rotsformaties, schitterende woestijnlandschappen, kraters en ook plekken met culturele achtergronden. De hoogste temperatuur die ooit in het park werd gemeten – in juli 1913 - was 56,7 graden Celcius. De extreme hitte van Death Valley is vooral voelbaar in Badwater; deze zoutvlakte ligt 85,5 meter onder zeeniveau, en is daarmee het laagste punt van het hele westelijke halfrond.