Lee Vining naar Groveland (Big Oak Flat) via de Tioga Road door Yosemite NP

Maandag 2 oktober 2017

Wat was het verschrikkelijk koud vannacht en vanochtend. Bij het opstaan de kachel aangezet. Het zal tegen het vriespunt zijn geweest. Ook in bed (al om half 4 wakker) liggen rillen van de kou.

Omstreeks 9 uur zijn we vertrokken en direct de 120 West op, de beroemde Tioga Road. Wat een pracht om te zien. Het is nog heerlijk rustig en we stappen uit en weer in bij bijna alle stopplaatsen in het begin. De sneeuw ligt nog langs de kanten en er ligt een laagje ijs op sommige delen van het water. Het is weliswaar maar een dun vliesje maar je ziet wel dat het gevroren heeft. Uiteraard ligt er nog sneeuw op de toppen van de bergen. Bij een ander meer krijgen we een prachtige spiegeling in het water te zien van de omliggende omgeving. We zitten af en toe op 9000 ft en passeren Lee Vining Creek. Ook wordt er hier in de meren op forel gevist. Het is hier helder en we hebben een prachtig zicht op het water. Het wordt al drukker op de weg en ook de Aziaten laten zich weer van hun beruchte kant zien. Wat een onbeschoft volk met ook nog eens hun hobby “zoveel mogelijk selfies maken op ieder moment”. Niet 1x maar tig keer in diverse posities. Ze zien niks van de omgeving maar dat is waarvoor ze zelf kiezen. Maar het is om gek van te worden. Ik kan nauwelijks een foto maken of er springt er weer 1 in beeld en blijft daar een tijd staan totdat ze uitgeselfiesd zijn. Dit is een nieuw voltooid deelwoord ter plekke verzonnen door mij!! Ze rijden je klem zodat je de parkeerplaats niet kunt verlaten. Ik krijg er echt de schurft in. Oplazeren denk ik dan of hou rekening met anderen. Is dat teveelgevraagd? Soms duik ik expres in beeld om ze te pesten hihi. Kunnen zij ook ff niks! Maar helpen doet het toch niet. Ook spreken ze geen Engels dus wat je ook zegt … het komt toch niet binnen. Heb het er helemaal mee gehad. Yosemite Valley slaan we over ook vanwege de drukte maar een deel is ook niet te bereiken omdat er in Yosemite NP meerdere brokstukken van de rots El Capitan afgebroken zijn. Er is een dode en een gewonde gevallen door een vallend stuk rots die nu de weg blokkeert. Dat is best heftig. Gelukkig hebben we de Valley drie jaar geleden al gedeeltelijk gezien dus ook de complete El Capitan. De Tioga Road hebben we toen niet naar het oosten kunnen rijden omdat de pas toen dicht zat vanwege de sneeuw. Als we ongeveer over de helft van de afstand zijn wordt de natuur anders, alleen maar naaldbomen en kale bomen, niks aan. Ben al niet zo’n naaldboom type, te saai. We komen op tijd bij de camping aan en ik kan nog even een broek uitwassen die ik in het vliegtuig aan wil. Het is bijna het einde van onze roadtrip. Ruud wil wel weer naar huis, ik soms ook wel. Het is anders dan drie jaar geleden toen we dit (gedeeltelijk) voor het eerst zagen.

We staan op Yosemite Pines RV Resort (net buiten het NP) en hebben plek B 19 gekregen aan de rand van de campground tegen een beboste helling aan en hebben al een paar herten voorbij zien komen. Het is heerlijk rustig hier, beter dan gisteren waar we aan een doorgaande weg stonden en ook zowat met de campers tegen elkaar aan. Deze camping ligt midden in de natuur maar heeft wel full hook-up. Heerlijk toch weer voor een keertje. Dit soort rustige pekken hadden we meer willen hebben. De volgende keer, als we nog een keer de VS bezoeken, ga ik het weer zelf uitzoeken of checken wat Ruud op het oog heeft. Dat zal dan het noordwestelijke deel zijn. We zien wel of die droom ooit werkelijkheid gaat worden. Als het zo verschrikkelijk druk blijft in de USA dan houdt het denk ik voor ons op want dat massagedoe willen we niet. Vanavond nog een keer spaghetti, die smaakt zo lekker als Ruud het maakt. Daar kijk je echt naar uit na een lange dag. Borden vol en happen maar. Vanavond relaxen voor we ons gaan voorbereiden op de terugreis.