Pleasanton naar San Leandro en Schiphol

Woensdag 4 oktober 2017 + donderdag 5 oktober 2017

Beiden hebben we weinig geslapen vannacht, erg vroeg wakker dus dat wordt een lange dag. Het laatste afval en half lege potjes met etenswaren weggegooid en we zijn klaar voor vertrek. Op naar de verhuurmaatschappij van Road Bear in San Leandro waar we ons rijdende huis gaan inleveren. Het is al behoorlijk druk op de weg en aan de overkant staan dikke files maar wij kunnen gelukkig wel doorrijden al gaat het soms ff stapvoets om vervolgens weer volop door te denderen op de slechte wegen. Goed alle afslagen bekijken en de goeie pakken. Staat een beetje vreemd aangegeven hier qua afslagnummers en namen, zit geen logica in maar we komen wel op de goede wegen uit en uiteindelijk kunnen we al kriskrassend wisselend van rijstroken de juiste afslag nemen. Nu rijden we in San Leandro en gaan de camper aftanken omdat de RV met een volle tank ingeleverd moet worden. We zijn benieuwd of er nog een rekening ligt van de lekke band die we moeten betalen. Verder hebben we maar iets meer dan de 3500 mijl die we hadden ingepland (en al betaald) gereden dus dat zijn de kosten niet.
Bij de balie handelen we het papierwerk af en iemand gaat in de camper kijken en de buitenkant nalopen. Geen schade maar hij snapt niet hoe het met de reserveband zit. Wat we hebben gedaan … ik kan het hem niet duidelijk maken. Nu is het wel een jongen die maar weinig Amerikaans spreekt dus daar kan het ook aan liggen.
Inmiddels komt er een groepje jongeren binnen die tezamen een grote camper hebben gehuurd. Wij hebben toch nog wel wat spullen over die we net bij de rekken binnen hebben achtergelaten. De spullen die daar staan worden weer gebruikt door andere huurders, zo hebben wij 4 weken terug hier ook gestaan om te kijken of er wat voor ons tussen zat. Ik wijs ze op de mogelijkheid en ze zijn super blij en pakken van alles wat ze wel denken te kunnen gebruiken. Van de verhuurmaatschappij heb ik toen we hier de RV kwamen ophalen gehoord dat alles wat aan het einde van het seizoen overblijft en ook al het beddengoed (slaapzakken, kussens etc.) naar de daklozenopvang wordt gebracht. Die mensen zijn er heel blij mee.
Nu moeten we nog een uurtje op wat wachten voor we tegen 11 uur samen met nog een ander stel naar het vliegveld worden gebracht dus hoeven niet met het openbaar vervoer. Super deze service. De autorit duurde erg lang en we crossen van de linker naar rechterbaan en weer terug. Overal waar een gaatje is stuurt hij bij. Wat een eind rijden is dit en ook weer veel files. Voor ons gevoel gaat het met de BART sneller maar dan heb je wel het gesleep met je koffers en tassen. We worden voor de deur van de airport afgezet. De mensen uit Duitsland, waar we overigens lekker mee hebben zitten kletsen onderweg moeten wachten tot 8 uur vanavond voor hun vlucht gaat. Dan hebben wij nog mazzel want wij vertrekken rond kwart voor 5. Onze koffers afgeleverd, door de security waar al heel wat rijen mensen staan te wachten. Hoop niet dat ik weer eruit gepikt wordt en dezelfde behandeling als op Schiphol krijg. Want dat was echt onbeschoft en wil daar wel wat mee doen als we thuis zijn. Daarna door de douane en nu nog heel wat uurtjes op het vliegveld doorbrengen voor we weg kunnen. Rustig aan doen want het wordt nog een heel lange dag/nacht. Uiteindelijk kunnen we pas gaan boarden ver na vijven en we vertrekken maar iets later dan gepland. Hebben ze toch vlot gedaan. De captain vertelt dat we veel wind en zware buien gaan krijgen en het een onrustige vlucht kan gaan worden. Naast ons is de stoel leeg dus we hebben mazzel. Drie plekken voor ons zelf dus we kunnen zonder iemand te storen opstaan en ook onze benen lekker kwijt op de middelste stoel. Vaak kruip ik weer terug naar Ruud omdat ik dan naast hem zit met bijvoorbeeld het eten en het wat gezelliger aanvoelt zo. We kijken diverse films onderweg om ons te vermaken want slapen kunnen we niet. Af en toe hebben we prachtige uitzichten op het landschap onder ons waar ik een paar foto’s van maak met mijn mobiel. We gaan nu 9 uur overbruggen in tijd. In Nederland is het 9 uur later dus daar is het onderhand al een keer nacht geweest en als we aankomen daar is het 5 oktober rond het middaguur. Inderdaad hebben we heel wat luchtzakken gehad wat niet al te prettig voelt en we toch vaak moesten blijven zitten met de gordel vast. Als we bij Schiphol in de buurt komen moeten we rondjes draaien omdat we nog geen permissie hebben om te landen. Ook het weer is onstuimig dus dat wordt waarschijnlijk een ruwe landing! Het duurt en duurt maar en zien ook het IJsselmeer waar we overheen gaan en weer keren. Uiteindelijk kunnen we landen op de Buitenveldertbaan na heel wat vertraging. Eenmaal aangekomen moeten we door de douane en die hebben toch een idioot systeem wat niet of nauwelijks werkt. Je moet bij een vrij poortje gaan staan en je paspoort scannen, zelf naar voren kijken naar een schermpje en dan moet hij je identificeren. Pas dan gaat het poortje open. De meesten staan te klungelen en het lukt gewoon niet. De rijen worden steeds langer en net nadat het bij ons met moeite is gelukt nemen ze het weer handmatig over. Dat werkt een stuk sneller. We moeten nog lang wachten op de koffer van mij. Die van Ruud was er vrijwel meteen. Zou bijna denken dat de mijne niet mee is gekomen maar gelukkig is dat niet het geval. Wel is tie kapot aangekomen jammer genoeg. We lopen daarna naar de balie van de Schiphol Taxi en melden ons aan. Een kwartiertje later komt de chauffeur en die brengt ons thuis waar we eerst koffie drinken. Het is nu rond 2 uur en ik was van plan om mijn bed in te gaan voor een paar uurtjes maar ik besluit toch maar op te blijven. Ruud gaat wat te eten halen en wat losse boodschappen. Morgen komt de rest wel. Als ik stil ga zitten val ik om dus ik ga maar door, het wordt alsmaar zwaarder dus rustig aan blijven doorgaan tot we vanavond op de bank zitten en we er af vallen. Om 9 uur lukt het echt niet meer en gaan we naar boven en slapen tot ca. 12 uur in de middag van 6 oktober. Dat hadden we ff nodig. Nu wennen aan het normale leven van alledag hier in Nederland.

Terugkijkend op onze roadtrip stellen we vast dat het ten eerste een stuk drukker was dan in 2014. Het weer was minder dan toendertijd in juni, en natuurlijk zijn de dagen wat korter qua daglicht (in september/oktober). We zijn vaak heel onverwachte plekjes tegengekomen en dat was geweldig. Ook de aanrijroutes waren weer anders dan in 2014 en het was echt heel verrassend om te rijden. (We hebben o.a. de route tegengesteld aan 2014 gereden, dus eerst naar LA en op het eind Yosemite NP waar we in 2014 juist gestart zijn.) We hebben ons wel regelmatig geërgerd aan de Aziaten die nietsontziend gewoon hun gang gaan en onbeschoft gedrag vertonen. Ben bang dat dat alleen maar erger gaat worden. Waarschijnlijk is dit voorlopig de laatste reis die we door de USA hebben gemaakt. Wie weet ooit nog een keer maar dat wordt dan een trip door het Noord Westen van de USA. We hebben echt heel mooie dingen gezien en dat hadden we ondanks de pech die we regelmatig hadden echt voor geen goud willen missen. Het Zuid Westen blijft een prachtig gedeelte van de USA. Nu gaan we nagenieten en onze foto’s eens goed bekijken. Ook heel erg leuk om te doen! Dank jullie wel voor het volgen van ons blog en tot onze volgende reis!