Yes …. eindelijk ZON!

Maandag 13 maart 2017

Hot Water Beach en Cathedral Cove

Vanmorgen was er een klein stukje blauw aan de hemel te zien dus besloten we toch maar naar Hot Water Beach en Cathedral Cove te gaan. Achteraf een goeie keus want na eerst onderweg nog een stukje door de wolken gereden te hebben knapte het weer steeds meer op en werd het blauw met wat witte wolken. We dachten over te kunnen steken bij Whitianga maar daar gaat alleen een ferry dus moesten we omrijden. Geen straf hoor want het is hier een mooie omgeving. Eerst rijden we langs een binnenmeer waar de haven is. Verderop krijgen we Hot Water Beach in het vizier en rijden naar de parkeerplaats. We kunnen op dit moment geen eigen “hot pool” bij Hot Springs graven want daar heb je eb bij nodig. Maar het uitzicht op zee is prachtig.

Daarna zijn we naar Cathedral Cove gereden vlakbij Hahei. Het is hier niet zover vandaan en vinden gelukkig een parkeerplekje. Nu 45 minuten lopen om bij de bewuste plek te komen. Berg op berg af, steile stukken, trappen, maar het is wel eens lekker om je weer in te spannen. Op het strand aangekomen zien we direct de Cove. Geweldig wat een fenomenaal gezicht. Een heel grote brede arch (boog) met daarachter een grote rots die je dus vanaf deze kant van de Cove al kunt zien liggen. Heb helaas geen foto’s zonder mensen erop kunnen maken van Cathedral Cove maar wel van de rots erachter en ernaast. Een mooi blauw afstekende lucht met wat witte wolken. Geweldig! We lopen weer terug naar de auto waar we koffie drinken en gaan op weg naar Cooks Beach. We volgen de borden maar zien op een gegeven moment alleen nog een ander bord Marine Reserve staan bij een uitzicht op zee maar geen Cook. We rijden wat rond zoals nog meer mensen doen. We willen toch echt even de plek zien waar Captain Cook aan land is gekomen hier in Nieuw Zeeland. Niet te vinden, ook geen standbeeld. Dan maar terug naar de plek waar we begonnen. De wegen hier hebben zo ontzettend veel bochten is ons opgevallen de laatste paar weken. Hier is het ook de één na de ander kort op elkaar. Vergt heel wat stuurwerk maar de uitzichten die ik te zien krijg zijn grandioos. Ook zien we veel plekken waar hele stukken berg naar beneden zijn gekomen. Dat heeft enorm veel opruimwerk gekost. Gelukkig hebben wij ze niet voor ons op de weg zien vallen want dat overleef je echt niet.

Wat zijn we blij dat de laatste dag hier toch nog zonnig is verlopen en we zulke mooie dingen hebben gezien. Echt een cadeautje als afsluiter!

Morgen gaan we naar Auckland en dan is onze vakantie bijna voorbij.

En nog meer regen …. op naar Thames!

Zondag 12 maart 2017

Halve dag Thames

Vandaag gaan we halverwege de ochtend naar Thames om wat winkels te gaan bekijken. Thames ligt zo’n 54 kilometer ten zuiden van Coromandel (town) maar het regent en we doen er een stuk langer over dan een uur. Het zicht is slecht dus we kunnen, ook door alle bochten in de weg, niet sneller dan zo’n 30 á 40 km per uur rijden. Bij Thames aangekomen begint het droog te worden. Toch mazzel? Helaas zitten de meeste winkels, op de supermarkten en wat koffie- en eettentjes na, dicht. Er is wel een boekhandel open en daar kopen we een kaart en zien nog een paar boeken over David Bowie en Bruce Springsteen. Leuk om dat hier in een gewone boekhandel tegen te komen. Verder veel reisboeken over Nieuw Zeeland maar allemaal in het Engels terwijl we veel ervan ook in Nederland in onze eigen taal kunnen kopen. En ik heb al het één en ander, dus genoeg! Inmiddels hebben we best trek en we besluiten bij de supermarkt lekkere broodjes te kopen met beleg erbij. We willen de winkel uitstappen en het begint toch weer te hozen ….. niet normaal. Een tijdje staan wachten maar het stopt niet. Ruud is de auto gaan halen (gelukkig wel regenjassen aan). Bij een toeristisch info kantoor staat een bankje en daar hebben we de broodjes opgegeten. Nu terug naar Coromandel want het regent nog steeds. Niet veel aan dus.

De weg terug ….. wat een hoosbuien ….. we zien nauwelijks nog wat door de voorruit. Heb er wat foto’s van gemaakt en die zien er niet uit. Bijna terug in Coromandel stopt het met hard regenen en miezert het nog een beetje. Zelfs een héééél klein streepje blauw is er in de lucht te zien. Goed kijken want het is zo weer weg, hahaha!

Thuis ga ik ons blog bijwerken en Ruud kijkt TV. Hij ziet wat er allemaal loos is in het land en hoeveel schade er is, regenhoeveelheden, etc. We hebben net gegeten en horen via de TV dat het morgen wel eens wat droger kan gaan worden in het noorden van het Noordereiland. Zouden we dan toch nog een dagje …….. ? Wie weet komt het toch nog goed de één na laatste volle dag in Nieuw Zeeland!

Regen, regen en nog veel meer regen!

Zaterdag 11 maart 2017

Van Ngakuru naar Coromandel

Vannacht heeft het behoorlijk geregend, zo’n 55 mm. Na het ontbijt rijden we naar Hugh en Mandy om de stand van zaken te horen. De weg bij Thames aan de westkant en de andere weg (oostkant) zijn open al is voorzichtigheid wel geboden. Kan ook zo zijn dat er toch een weg dicht gaat. Ruud heeft het verblijf in Coromandel gebeld voor instructies en ze zullen er om 4 uur zijn, de verwachte tijd die we hebben doorgegeven dat we daar arriveren. We hebben afscheid genomen en krijgen nog 4 passievruchten mee uit eigen tuin. Even over half 9 vertrekken we.

Voor zover het weer slechter is geworden en nieuwe floods zijn ontstaan is dat ten noorden van Auckland. Die hebben nu de grote klappen gekregen en ook Waiheke Island waar Jeroen en Petertje wonen is getroffen. Daar zijn nu dus de grootste problemen. Het weer wordt hier nu beïnvloed door de stroom die vanaf Australië richting Nieuw Zeeland komt en is buitengewoon uitzonderlijk. Meestal is het hier mooi weer!!!!

We willen de oostelijke kustweg gaan rijden (langs de Pacific), the Bay of Plenty zoals de inham en de streek hier heet. En dan via de N 309 (tussendoorweg) naar Coromandel (town).

We rijden langs de gorges wat er met zon wellicht mooier uit zal zien dan nu. We hebben veel regen onderweg gehad en de N 309 wad geen normale weg maar een gravel weg met veel potholes. Daar hebben we achteraf spijt van want het schudt en bonkt in die kar en het schiet niet op. We komen even over vieren aan bij Coromandel Treehouse na ook nog boodschappen te hebben gedaan. Helemaal goed ingepland dus. Van buiten lijkt het heel wat en het staat midden tussen de bomen, struiken en planten maar als we binnenkomen …. laat maar. Na zo’n tocht is dit ff teveel, wat een vieze ouwe troep, het is smerig en het lijkt alsof overal insecten kruipen, brrr. Hier verblijven we dus 3 nachten en met dit weer kunnen we niet veel meer dan binnen zitten of door de stromende regen te gaan rijden. Geen zon dus geen eigen hot pool op het strand graven even verderop op het schiereiland, een blauwe zee bewonderen en de mooie kustlijn om nog 2 dagen bij te komen van de reis voor we teruggaan naar Nederland. Wat is dit balen!

Het is voor ons genoeg voor vandaag. De limit is bereikt!

Spuitend water, stoom, modder, stank, etc.

Vrijdag 10 maart 2017

Naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland

Vandaag gaan we op zoek naar moddervelden, geisers, etc. en zien overal uit de grond stoom komen. Heel apart om te zien, dat kennen we in Nederland niet. De mensen die zo’n natuurlijke bron bij hun huis hebben zijn er gelukkig mee want ze hebben gratis warm water en verwarming. We komen eerst aan bij de mudpools. Niet zo heel veel activiteit want het borrelt op sommige punten een klein beetje. Wel kom ik een heel klein poeltje tegen waar de modder heel mooie kringen vormt (wat ik op een ansichtkaart heb gezien, en er danig van onder de indruk was. Dat was een heel groot veld, maar toch!) Foto’s gemaakt en bij het visitor centre gevraagd waar we meer kunnen gaan zien van thermale bronnen. Zij verwijzen ons door naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland.

We zien als we daar aankomen een folder en daar staan prachtige foto’s van de diverse bronnen, meertjes, grotten etc. op. We besluiten de tour te gaan lopen en betalen het entreegeld. We krijgen een routebeschrijving mee en ook alle bronnen/punten worden uitgelicht van wat waar te zien is en wat het precies is. Ik ga hier geen gedetailleerde omschrijving neerzetten want dat wordt dan een bladzij op 6 om alles te gaan omschrijven. Nu dus op pad met de camera in de aanslag. Het is helaas wel bewolkt dus de kleuren zullen niet zo mooi zijn als met een blauwe hemel. Maar het is wel droog op dit moment dus we hebben wat dat betreft dan wel weer mazzel.

Het thermische gebied Wai-O-Tapu beslaat zo’n 18 vierkante kilometer en er is maar een klein gedeelte open voor het publiek. Het is een beschermd reservaat en is het grootste thermisch actieve gebied in de “Taupo Volcanic Zone”. Het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. De eerste vulkanische activiteiten in dit gebied gaan zo’n 160.000 jaar terug in de geschiedenis. De waterafvoer in het gebied loopt via de Wai-O-Tapu stroom die in de Waikato River uitmondt en vervolgens in de Tasmanzee. Kokende bronnen en vulkanische gassen geven tal van mineralen in het water die ervoor zorgen dat er geen vissen in deze stroom kunnen leven. De kleurenvariatie in het gesteente wijst op de aanwezigheid van een groot aantal mineralen zoals groen (arsenicum), oranje (antimonium), geel/roze (zwavel), rood/bruin (ijzeroxide), paars (mangaan), wit (silicum), zwart (koolstof).

We genieten volop van de diverse bronnen, poelen, terrassen met name van de Regenboogkrater, het Schilderspalet, de Champagne Poel en het Bad van de Duivel die telkens verandert van fel geel naar felgroen wat heeft te maken met de hoeveelheid licht en bewolking. Totaal zijn er zo’n 25 poelen, grotten, terrassen, kraters, watervallen, geisers en de diverse paden door het bos.

Wat is dit ontzettend mooi om te zien. Zal wat foto’s toevoegen maar het geeft op de foto’s niet zo mooi weer wat we in het echt gezien hebben. En het schijnt nog mooier te zijn als de lucht blauw is. Een goed besteedde dag achteraf gezien en het begint pas te regenen als we het park verlaten. Wat een mazzelkonten zijn we.

Om 3 uur zijn we weer terug bij ons huis met uitzicht op het meer. Eerst een bakkie koffie en dan net alsof we thuis zijn een wijntje erachter aan (het is onze standaard vrijdagmiddagborrel dag in de kroeg als we in Nederland zijn) voor we om 5 uur naar Hugh en Mandy, de eigenaren van ons huis en dit landgoed wat hij zelf in de loop van de jaren heeft gebouwd en aangelegd, gaan om verder te praten over de weg naar Coromandel en te bellen met de eigenaren aldaar.

We worden verwelkomt met wijn, water, toastjes met kaas etc. en babbelen gezellig tot een uur of 7 en gaan dan echt richting huis om te gaan koken en douchen. We hebben inmiddels geprobeerd om contact met Nederland te maken via mijn foon en die pakt alleen als ik midden op een groot grasveld sta. Het is nog te vroeg om met de reisorganisatie te bellen dus dat gaan we bij ons eigen huis wel proberen vanavond. De weg naar Coromandel is weer open dus we kunnen morgen wel van start al wordt ons wel aangeraden eerst in de ochtend te informeren of alle wegen nog steeds open zijn omdat het de hele nacht weer gaat regenen.

Heb om 9 uur geprobeerd om bij ons grasveldje te bellen maar krijg geen bereik hier en het is nu te gevaarlijk om in het donker naar Hugh te lopen om het daar te proberen, ook het tijdstip is ff te laat om ze wederom te storen. We horen het morgen wel of we door kunnen gaan naar Coromandel en via welke weg, de oost of de westkant .

Nu nog een poosje lezen voor we het bed induiken.

Mauri dagtocht “Go Native” met Wikitoria (Wiki)

Donderdag 9 maart 2017

Wikitoria - Mauri dagtocht “Go Native”

Om half 10 gaat onze ontdekkingstocht van start in Rotorua. Eerst worden we welkom geheten door de moeder van Wikitoria (Wiki). Wiki is er nog niet, zij woont een stuk verderop en komt ons zo dadelijk ophalen. We praten met haar moeder over haar leven hier, ze vertelt wat over haar verleden, etc. Het huis waar ze woont staat op een plek vrij hoog tegen de berg aan en heeft een schitterend uitzicht over Lake Rotorua. Wiki blijkt aan de overkant te wonen.

Wanneer wiki arriveert gaan we direct over op de Mauri begroeting als ik haar vraag hoe dat precies gaat. Neuzen tegen elkaar aan ogen naar beneden, dus niet in de ogen kijken. Terwijl je dat doet stuur je een goede gedachte naar de ander.

We stappen bij haar in de auto en rijden eerst een stukje langs het meer waar we zicht krijgen op een eiland van de Mauri’s die heel veel betekenis heeft voor de diverse stammen, nl. “Mokoia Island” . Wiki praat de gehele weg over de diverse tribes, haar familieleden die van belang waren voor de gemeenschap zoals de bisschop die haar grootvader was. Ja, bisschoppen mogen hier gewoon trouwen, kinderen krijgen, meerdere vrouwen hebben.

Vervolgens rijden we naar een kerk waar we uitstappen en krijgen uitleg over de witte graven die boven de grond liggen omdat als ze onder de grond zouden liggen de doden met kist en al in het hete water zouden komen te liggen en heel snel vergaan. We gaan het kleine kerkje in en krijgen uitleg over de gebrandschilderde ramen, de beelden etc. We bekijken het kerkhof en het gemeenschapshuis wat voor toeristen is afgesloten. Deze wordt alleen nog gebruikt voor de bijeenkomsten van de Mauri bevolking bij bijvoorbeeld een “begravenis”. De dode wordt hier opgebaard en de vrouwen van de gemeenschap liggen hier een aantal dagen lang rond de dode en de verschillende tribes worden uitgenodigd om de ceremonie bij te wonen. Na ongeveer een week wordt de dode pas begraven. Men heeft hier maar een heel korte rouwperiode om de doden rust te geven zodat ze geheel vrij naar hun nieuwe plek kunnen gaan.

Nu een uitleg over de typische “totempalen”. Wij zien wel wat maar als je ze goed bekijkt en de uitleg van Wiki hoort snap je de betekenis. Bij een bepaalde totempaal staan we stil: de vader en de moeder worden afgebeeld en de zonen en dochters die het gezin telt worden ook allemaal apart afgebeeld. Nog veel meer uitleg over hoe men zich aan elkaar voorstelt tijdens een bijeenkomst: ze noemen al hun voorvaderen en moeders tot in de vierde graad op en eindigen bij zichzelf. Een heel gedoe vindt ze zelf omdat het zo’n tijd in beslag neemt voor ze elkaar allemaal hebben begroet.

Na alle uitleg gaan we een kleine tocht maken door het bos waar we uitleg krijgen over de medicinale werking van diverse planten en bomen. We eten van het meegebracht fruit tijdens de tocht door het bos. We lopen naar de waterval “Tutea Falls” en gaan via Hinemoa’s Steps (ook een jonge Mauri vrouw) naar de Tutea’s Cave. Een diepe grot waar we maar een klein stukje van kunnen inlopen. Prachtig om te zien. We lopen weer terug en gaan koffie drinken bij een koffiehuisje ergens langs de weg. Gezellig allemaal en Wiki blijft onderwijl uitleg geven. We vragen haar allerlei dingen dus helemaal leuk als we dan ook weten hoe het er bij hen allemaal aan toe gaat. De verschillende tribes en hoe ze zich met elkaar verhouden. Nu gaan we een traditionele lunch eten bij haar thuis. Dus weer de auto in en we rijden naar de andere kant van het meer waar ze ook uitzicht heeft op het water. Ze heeft al het één en ander klaarstaan en hoeft alleen nog de zoete blokjes aardappelen op te warmen en de vis te bakken. De salade, gebakken mosselen, toast, kaas, boter en brood staat al klaar. Een heerlijke maaltijd, maar achteraf blijkt dat het niet helemaal traditioneel is maar een iets modernere vorm van een lunch. Zelf geeft ze in de voor en naseizoenen healings. We mogen in de ruimte kijken omdat ze een aantal foto’s van haar voorvaders en moeders wil laten zien. Wel eerst de schoenen uit omdat het een soort van “zuivere” plek is en moet blijven.

Daarna gaan we naar een natuurlijke hot pool toe, één die wat verder weg ligt en niet zo druk bezocht wordt. Dat heeft onze voorkeur boven het toeristische gedoe. We zijn met z’n drieën, badpakken en zwembroek aan en het hete water in met allerlei voedzame algen, modder, etc. Heel goed voor je huid en je botten worden erdoor opgewarmd en dat schijnt de hele avond nog te duren. We liggen vrij lang in het water. Inmiddels komen er nog 4 andere mensen bij en we liggen heerlijk in het warmste deel van het water terwijl het borrelt tegen je rug aan.

Het is al vier uur geweest als we beseffen dat het tijd is om weg te gaan. De tour duurt maar tot 4 uur dus nu het water uit en omkleden. We zijn er wat rozig van geworden maar zijn nog lang niet terug dus de ogen kunnen nog niet dicht. Wiki zet op de terugweg een CD op van een jonge Mauri vrouw met een prachtige stem. We nemen bij haar moeder, waar wij onze auto hebben staan, afscheid van haar. Het is behoorlijk laat geworden en moeten nog 40 km terugrijden over niet al te beste wegen. Het was een geweldig leuke ervaring.

Als we teruggaan horen we dat de weg naar Coromandel nog steeds dicht zit wegens een flood. Dat hebben we vanochtend ook al gehoord van de moeder van Wikitoria. Ik heb net voor de lunch al wel een mail gestuurd naar onze reisorganisatie (Wiki heeft wel WiFi) en het probleem voorgelegd en dat ik geen wifi heb als we terug zijn bij ons verblijf, dus een mail sturen heeft geen enkele zin. Ik kan hen wel bellen bij onze gastheer en dat ze met een alternatief moeten komen als de weg gesloten blijft, maar het tijdverschil met Nederland speelt ons nu parten. In Nederland slapen ze nog en bellen heeft geen zin. Onze gastheer woont een stukje van ons huis vandaan en het is geen optie om via een niet verlicht pad (het hele gebied is niet verlicht) trapjes op en af te moeten lopen en dan tegen 10 uur vanavond bij hen te gaan bellen. Ook willen we dat onze gastheer Hugh niet aan doen om voor ons op te moeten blijven. Dat we nu juist een aantal dagen geen wifi hebben is echt heel jammer want we moeten onze gastheer hiermee lastigvallen. Hij vindt het geen enkel probleem maar ik vind het niet zo leuk. Ook voelen we ons er onzeker door. Misschien is Coromandel wel via de oostkant bereikbaar, maar zeker weten doen we het niet. Bij Thames is de weg zeker weten geblokkeerd. Morgen maar weer proberen te bellen (bij Hugh) naar ons verblijf in Coromandel om te vragen of ze te bereiken zijn en via welke weg.

Denk je lekker na te kunnen sudderen na zo’n hot pool … heb je dit weer aan je hoofd.

Morgen weer een dag …. helaas met regen is de voorspelling!

Geen waterval maar water dat valt!

Woensdag 8 maart 2017

Van Ohakune naar Ngakuru bij Rotorua

Om 9 uur zijn we vertrokken om zo’n 200 kilometer te gaan rijden en er staat een harde koude wind. Het heeft de hele avond en nacht geregend en gelukkig is het sinds een uur of 7 droog, maar het is slechts 10 graden. De zon schijnt heel licht door het wolkendek heen. We rijden eerst ten oosten van het Tongariro NP, gisteren hebben we langs de westkant gereden. We hopen dat we het droog houden tijdens de rit naar Rotorua. Het is nu nog maar 7 graden, brr…. erg koud buiten als ik een paar foto’s ga maken van de omgeving.

We rijden eerst naar Lake Taupo, het grootste meer in Nieuw Zeeland dat rond 181 na Christus is ontstaan door een enorme vulkanische uitbarsting. Het meer is 616 vierkante kilometer groot en dat is ongeveer dezelfde grootte als Singapore.

Even een stukje over de omgeving rond Taupo (van internet)

De omgeving van Taupolaat nog duidelijk zien dat Taupo zich in een vulkanisch gebied bevindt. In de buurt van Taupo ligt Orekei Korako, waar de actieve aarde geisers, warmwaterbronnen en borrelende modderpoelen heeft gecreëerd. Bovendien ligt hier deEmerald Terrace, het grootste silicum terras van Nieuw-Zeeland. Een ander hoogtepunt is deRuatapu grot, die zo'n 40 meter diep is met op de bodem een warmwaterbron.
In de buurt van Taupo liggen deHuka Falls, het water van deWaikato Riverraast hier op zijn hevigst met 220.000 liter per seconde door een 20 m brede kloof om vervolgens 11 meter naar beneden in een blauwgroene poel te storten.

Ook ligt hier net ten zuiden van het meer deCraters of the Moon.

Het is hier een zeer afwisselend landschap, bossen, struiken, heide, bergen o.a. van zandsteen.. Het is grijs boven lake Taupo en we zien Motutaiko Island in het meer liggen. Verder is het één grote waas in de verte.

Op heel veel plekken net voorbij Taipo komt er stoom uit de grond. Dichtbij is er een energie centrale die de stoom gebruikt voor de opwekking van stroom. Overal zie je “rookpluimen” uit de grond komen, zelfs waar koeien grazen.

We zijn al vroeg op onze bestemming in Ngakuru waar we de Lakeside house ( Rototaha) hebben gehuurd. We komen hier zo vroeg in de middag aan omdat we door de harde regen onderweg de Emerald Terrace, Craters of the Moon en de Huka Falls niet hebben bezocht. Erg jammer maar dat is nu eenmaal de keerzijde als het regent en je verder moet. We doen het maar met de plaatjes van internet.

Eerst ons melden bij de eigenaar die alleen thuis is en daar koffie gedronken met zelfgemaakte koekjes. Ook krijgt Ruud 2 flessen Duits bier mee. Na zo’n anderhalf uur zijn we naar de lodge gereden. Het is groot en we kijken uit op het meer (ja dat krijg je als je Lakeside boekt!) Jammer dat het nog steeds regent en dat het uitzicht wat minder spectaculair is. Geen blauwe hemel dan ook geen blauw water… alles is grijs. We gaan nu eerst boodschappen doen in Rotorua zo’n 40 kilometer verderop. Het is al een stuk later geworden dus proberen we zo snel als het kan over de onverharde weg te rijden. Het eerste stuk is een gravel road van zo’n 7 km lang. Na het boodschappen doen weer 40 km terug. Hier is echt in geen heinde of verre een winkel te vinden. De eigenaresse heeft wel brood, eieren en boter in de koelkast neergezet en later komen daar nog melk en yoghurt bij. Zelf eten ze alles uit eigen tuin en slachten 2 kalveren per jaar. Eén voor eigen gebruik en één om de “huur” van een stuk land te betalen á 1400 NZ dollar (dat brengt een kalf op) per jaar. Hij heeft ons heel veel verteld over zijn leven hier, zijn voorouders, waar ze vandaan kwamen etc.

Thuis gekomen zijn we eerst gaan koken want het was al ver over zessen eer we hier waren en pas om half 8 waren we klaar. Daarna de afwas gedaan en de spullen voor morgen gepakt die we nodig hebben voor onze Maori dag tour “Go Native” o.l.v. een gids die ons allerlei dingen laat zien en beleven wat met de Maori cultuur heeft te maken. Het regent morgen ook maar het schijnt dat we daar een paraplu krijgen.

We hebben hier 3 dagen geen internet dus de verhalen plaats ik wat later dan gewoonlijk.

Vulkanen!

Dinsdag 7 maart 2017

Tongariro NP

In de loop van de ochtend zijn we richting het Tongariro NP, wat hier vlakbij ligt, gereden. Het is zwaar bewolkt maar we gaan de uitdaging om een wandeltocht te doen wel aan. We starten onze tocht bij de car park van de Tongariro Alpine Crossing. Dat is als je doorloopt tot het einde een wandeltocht van 19,5 kilometer waar we maar een gedeelte van gaan lopen. Het is te ver om dat in 1 dag heen en terug te doen gezien het tijdstip dat we beginnen. We besluiten door te lopen tot Soda Springs. Het is een smal pad dwars door de lava velden. We zien grote brokken lava gesteente, zwart en soms ook met wat rood erin. En niet te geloven …. maar de heide bloeit ook hier volop. Mooie paarse pollen her en der. We zagen het ook al langs de kant van de weg op de heenweg staan. Dat de heide hier nu al bloeit …. het is zomer! Maar het maakt de begroeiing wel kleurrijker. Ook komen we een stroompje water tegen wat oranje gekleurd is. Komt vast van de spring af. Machtig om tussen die grote brokken te lopen die wellicht al jaren geleden zijn uitgespuwd door de actieve vulkanen. Er liggen er hier drie in het park (zie het verhaal van gisteren).

Inmiddels zijn de wolken over de hellingen van de bergen en de vulkaan aan het heenkomen en we lopen in de kou en de flarden wolken. Als we op een gegeven moment achter ons kijken zien we niets meer. Alleen maar het wit van de wolken. Wat eerst een beetje sinister of spookachtig leek begint nu een beetje eng te worden. Kunnen we straks het pad nog wel zien als we moeten teruglopen over de keien en “trappetjes”? Na anderhalf uur besluiten we om nu om te keren en de Soda Springs voor gezien te laten. Jammer maar we gokken het er niet meer op. Het is een dikke waas om ons heen, waar we ook kijken.

We zien gelukkig het pad nog wel en na een tijd zien we ook wat meer in de verte. Het begint nu wel te spetteren en lopen flink door. We hebben gelukkig onze regenjassen wel aan. Teruggekomen bij de parkeerplaats gaan we eerst een bakkie koffie doen en besluiten terug te rijden naar een ander punt waar het misschien wat beter weer is.

We zien op de terugweg nog een loopje van 15 minuten naar de Tawhai Falls. Dus we stappen hier uit en gaan de waterval bekijken. Prachtig, hij dendert over 2 stromen naar beneden. Dat nemen ze ons niet meer af ….!

Om 4 uur waren we weer terug bij ons verblijf en zitten nu aan de wijn.

Straks spaghetti eten en dan ons opmaken voor morgen. We rijden dan verder richting Lake Taupo waar we wat noordelijker wee 3 dagen een huisje hebben. Jammer genoeg is er voor de komende 7 dagen alleen maar bewolking en regen voorspelt wat onze plannen aardig in de weg zullen gaan zitten. En dat voor onze laatste week vakantie hier in Nieuw Zeeland. Echt heel jammer. Het zou hier veel beter weer moeten zijn dan op het Zuidereiland maar het omgekeerde is het geval. Het begint hier nu echt hard te regenen en zijn blij dat we op tijd binnen zijn. Baal er wel van zeg. Zie ons vooralsnog geen “hot spring” in het zand maken bij Coromandel waar we 3 dagen zijn en heerlijk van het strand en de zee willen gaan genieten voor we naar Auckland vertrekken om het vliegtuig richting huis te nemen.

Word vervolgd!

Op naar ons eerste NP op het Noordereiland!

Maandag 6 maart 2017

Van Wellington naar Ohakune

Al vroeg opgestaan en na het ontbijt op weg. Het gaat maar langzaam om de stad uit te komen. Files en dat om half 9 en het schiet voor geen muntje op. Eindelijk op de H’way 1 net voorbij Wellington richting Poriruha wordt het iets rustiger. Wat een verschil qua auto, veel lawaai, rammelt meer dan die andere en heeft pas 11.000 op de kilometer teller staan. Nou ja, zolang gebruiken we hem niet, nog minder dan 2 weken en dan leveren we hem weer in. Het is zwaar bewolkt en het miezert. De omgeving stelt niet veel voor, veel industrie en lelijke dorpen. Rechts wel een bergketen maar daar is wat minder van te zien omdat de bewolking tegen de bergen aanhangt.

Bij Foxton wordt aangegeven dat er “Een molen/The windmill” is en we zien hem in de verte. Wel bijzonder om hier een Hollandse molen te zien en we rijden er even naar toe om hem te fotograferen. Direct er naast staat ook The Dutch Oven, een bakery. Naast de molen zijn ze aan het werk dus vanaf die kant kunnen we hem niet bewonderen.

Nu verder richting Bulls waar we de H’way 3 opgaan. In het dorpje heeft bijna elke gelegenheid Bull in de naam staan en ook langs de kant staan grote zwarte beelden van stieren. Het landschap is nu vlak, geen bergen, alleen weilanden. Bij Sanson komen net 2 spitfires aanvliegen en landen net naast ons op de baan. Grappig om te zien. Wat komen die vliegtuigen hard aanvliegen en staan ook zo weer stil.

Net voor Wanganui breekt de zon af en toe door het wolkendek en nemen we net na de stad de H’way 4. Bij de supermarkt hebben we wat broodjes gekocht en op de parkeerplaats opgegeten. Het landschap is van vlak naar heuvelachtig gegaan en nu lijken het serieuze bergen te worden. We slingeren door de bergketens heen. Nog zo’n 100 kilometer te gaan naar het Nationale Park Tongariro waar we net voor het NP in Ohakune een huisje hebben. Net voor Ore Ore zien we de Raukawa Falls, een waterval zo ontiegelijk lelijk met uitgehouwen steen, zo wit als het water. Hij heeft genoeg kracht want hij buldert wel. Bij Raetihi in de buurt zien we de bergtoppen met sneeuw tussen de groen begroeide bergen liggen. Ze zullen wel deel uitmaken van het NP. Er is hier wel weer meer bewolking en jammer genoeg is de voorspelling dat het morgen gaat regenen.

Ons huisje is niet een huisje maar een huis met 3 slaapkamers en de berg waar ik het net over had is een vulkaan genaamd Mt Ruapehu (2797 meter hoog). Daar kijken we op uit vanaf de woonkamer en het terras. Er liggen er 3 in het park die we graag zouden willen zien. Hopen dat het weer toch anders gaat worden dan de voorspelling is. Je kunt er niet met de auto komen dus dat wordt lopen naar Mt Ngauruhoe (2291 meter hoog) en Mt Tongariro (1967 meter hoog). Eerst de boodschappen voor de 2 dagen gehaald, kaarten gekocht en weer terug naar ons huis. We zijn beiden bekaf. Ik moet mijn haar nog wassen dus ga weer onder de douche (vanochtend ook al) en Ruud gaat koken. Nu na het eten ons blog bijwerken en de foto’s weer uploaden. Het zijn er niet zoveel want we zijn er amper uit geweest en de voorruit was smerig.

Morgen weer een dag.